ILPB2/415-210/07-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 25 września 2007 r. (data wpływu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy.

Wyżej wymieniony wniosek dotyczy dwóch stanów faktycznych w podatku dochodowym od osób fizycznych: w zakresie zakwalifikowania wartości diet z tytułu podróży służbowych kierowców do kosztów uzyskania przychodów firmy oraz w zakresie zwolnienia od podatku dochodowego diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika zatrudnionego w charakterze kierowcy. Natomiast uiszczona została opłata w kwocie 75 zł. tj. w wysokości nie odpowiadającej dwóm stanom faktycznym.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni została wezwana pismem z dnia 19 listopada 2007 r. znak ILPB1/415-113/07-2/AMN do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie, którego stanu faktycznego dotyczy uiszczona kwota, bądź uzupełnienie opłaty o brakującą kwotę w wysokości 75 zł.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 listopada 2007 r. (data wpływu 26 listopada 2007 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług transportowych krajowych i zagranicznych i zatrudnia pracowników na stanowiskach kierowców na podstawie umowy o pracę. Pracownicy - kierowcy wyjeżdżają w celu załatwienia spraw służbowych na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba firmy.

Wnioskodawczyni w ramach działalności gospodarczej świadczy usługi transportowe na terenie całej Europy. Kierowca wraca do siedziby firmy po tygodniu, a nieraz nawet po dwóch tygodniach - tj. po wykonaniu powierzonego zlecenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy pracownikom zatrudnionym na stanowiskach kierowców należą się diety z tytułu podróży służbowych i czy te przychody są wolne od podatku dochodowego.

Zdaniem Wnioskodawczyni, kierowca zatrudniony na podstawie umowy o pracę, w miejscu pracy, którym jest dla niego siedziba pracodawcy, wyjeżdżając w celu załatwienia sprawy służbowej wyraźnie poleconej mu przez pracodawcę poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy odbywa podróż służbową w rozumieniu art. 77 § 1 Kodeksu pracy, a w rezultacie przysługują mu diety oraz zwrot poniesionych w podróży prawidłowo udokumentowanych wydatków.

Wnioskodawczyni uważa, że diety i inne należności za czas podróży służbowej wypłacone kierowcy zatrudnionemu na podstawie umowy o pracę przy świadczeniu usług transportowych będą korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16) lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) powołanej wyżej ustawy, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza jego granicami.

Na podstawie powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługujące pracownikowi z tytułu odbytej podróży służbowej, w terminie i w miejscu określonym przez pracodawcę, diety oraz zwrot kosztów za przejazdy, dojazdy, noclegi, a także inne wydatki określone przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wysokość, do której ww. diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika wolne są od podatku dochodowego określają rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 z późn. zm.) oraz poza granicami kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1991 z późn. zm.).

Warunkiem niezbędnym dla skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Przepisy prawa podatkowego nie zawierają definicji podróży służbowej.

W kwestii tej należy zatem posłużyć się definicją zawartą w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks Pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.).

W art. 77 ⁵ § 1 Kodeksu pracy ustawodawca określił, iż pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Zatem, podróżą służbową jest każdy wyjazd pracownika na polecenie pracodawcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałe miejsce pracy w celu wykonania zadania służbowego.

W świetle art. 29 ust. 1 Kodeksu pracy określenie w umowie o pracę m.in. miejsca wykonywania pracy, pozostaje w gestii stron stosunku pracy. Nie ma przeszkód prawnych, aby w umowie o pracę zawartej z kierowcą, określono jako miejsce jej wykonywania siedzibę firmy. W takim przypadku, jeśli umowa o pracę nie przewiduje dodatkowych warunków, służbowy wyjazd kierowcy poza miejscowość, w której znajduje się siedziba pracodawcy będzie podróżą służbową.

Zatem pracownikowi Wnioskodawczyni, którego praca polega na wyjazdach służbowych poza określone w umowie miejsce jej wykonywania, przysługiwać będzie dieta i inne należności z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju lub poza granicami kraju. Należności te będą zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych do wysokości określonej we wcześniej wymienionych rozporządzeniach Ministra Pracy i Polityki Społecznej, regulujących wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej odpowiednio na obszarze kraju i poza jego granicami.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wniosek w zakresie zakwalifikowania wartości diet z tytułu podróży służbowych kierowców do kosztów uzyskania przychodów firmy w podatku dochodowym od osób fizycznych został rozstrzygnięty pismem z dnia 31 grudnia 2007 r. nr ILPB1/415-113/07-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.