ILPB2/415-197/07-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko firmy P. Spółki z. o.o. przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2007 r. (data wpływu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka mająca siedzibę na terytorium Polski zaciągnęła pożyczkę pieniężną od spółki, której siedziba znajduje się na terytorium Czech na zakup nieruchomości na terytorium kraju i budowę centrum handlowo-usługowego. Umowa została zawarta w Czechach w dniu 4 czerwca 2007 r. Pieniądze w momencie zawierania umowy znajdowały się na terytorium Czech. W dniu 7 czerwca 2007 r. zostały one przelane na konto Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2%.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ciąży na niej obowiązek podatkowy z tytułu ww. umowy pożyczki, gdyż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce, wobec niespełnienia przesłanek zawartych w art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450). Z przedstawionego stanu faktycznego wynika bowiem, że miejsce zawarcia umowy pożyczki, jak również pieniądze będące przedmiotem tej umowy w dniu jej zawarcia znajdowały się poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej.

Dokonanie czynności prawnej podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych, pod warunkiem, że czynność ta należy do zakresu przedmiotowego podatku, określonego w art. 1 ust. 1-3 oraz gdy zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 1 ust. 4 i 6 ww. ustawy.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatkowi podlegają czynności, jeżeli ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium RP. Należy zaznaczyć, że dla opodatkowania określonej czynności podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą zostać spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

Z przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego wynika, że wprawdzie nabywca (pożyczkobiorca) ma siedzibę na terytorium RP, jednakże umowa pożyczki została zawarta poza terytorium Polski. Wobec powyższego nie został spełniony jeden z obligatoryjnych warunków wymienionych w ustawie i nie powstanie obowiązek podatkowy na gruncie polskiej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.