ILPB2/415-179/07-2/MT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-179/07-2/MT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2007 r. (data wpływu 24 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia daty uzyskania przychodu, uzupełniony w dniu 18 grudnia 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W 1997 r. udzielono funkcjonariuszowi pomocy finansowej na cele mieszkaniowe. Pomocy tej udzielono na zasadach określonych w zarządzeniu nr 41 MSWiA z dnia 19 marca 1993 r. (Dz. Urz. MSWiA Nr 3, poz. 40 z późn. zm.). Zarządzenie przewidywało konieczność zwrotu omawianego świadczenia w przypadku funkcjonariuszy, których służba trwa krócej niż dziesięć lat. Bezzwrotny charakter świadczenie miało jedynie w odniesieniu do otrzymujących je funkcjonariuszy, których okres stałej służby wynosi co najmniej 10 lat, a także emerytów i rencistów. Wobec tego udzielona pomoc finansowa w momencie jej udzielania nie miała charakteru bezzwrotnego (o ile nie dotyczyła funkcjonariuszy, których okres służby stałej przekroczył dziesięć lat), ale dopiero z chwilą spełnienia oznaczonych warunków, po upływie określonego czasu, pomoc ta stawała się bezzwrotna i ulegała umorzeniu, tym samym stając się źródłem przychodu podlegającym opodatkowaniu.

W konsekwencji w 2007 r. funkcjonariusz spełnił ostatni warunek umorzenia pobranej pomocy, tj. upłynął okres dziesięciu lat służby stałej w policji, w wyniku czego kwota pomocy została umorzona, w tym roku powstał zatem przychód, który powinien być wykazany w zeznaniu podatkowym za 2007 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakiej dacie powstał przychód podlegający opodatkowaniu, tj. w dacie faktycznego otrzymania pomocy, czyli w roku 1997 czy w roku 2007 po upływie dziesięcioletniego okresu służby stałej, jeżeli pomocy finansowej udzielono na zasadach określonych w zarządzeniu MSWiA z dnia 19 marca 1993 r. (Dz. Urz. MSWiA Nr 3, poz. 40 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty pomocy finansowej udzielone funkcjonariuszom, którym dziesięcioletni staż służby stałej minie w 2007 r., a pomoc została im wypłacona do dnia 29 października 1997 r., tj. do dnia wejścia w życie zarządzenia MSWiA z dnia 30 września 1997 r. w sprawie pomocy finansowej na uzyskanie lokalu mieszkalnego lub domu dla policjantów (M.P. Nr 76, poz. 709), stanowią przychód w 2007 r. i podlegają opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W stanie prawnym obowiązującym w latach 1992 - 1997, pomoc finansowa na budownictwo mieszkaniowe, udzielona m.in. funkcjonariuszom Policji na podstawie zarządzenia nr 41 Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 19 marca 1993 r. w sprawie określenia wysokości pomocy finansowej na budownictwo mieszkaniowe dla funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej i Państwowej Straży Pożarnej oraz zasad jej przyznawania i zwracania (Dz. Urz. MSW Nr 3, poz. 40 z późn. zm.) "co do zasady" miała charakter zwrotny.

Bezzwrotny charakter miało jedynie świadczenie w odniesieniu do otrzymujących je funkcjonariuszy, których okres służby stałej wynosi, co najmniej 10 lat, a także emerytów i rencistów.

Zarządzenie przewidywało konieczność zwrotu omawianego świadczenia w przypadku funkcjonariuszy, których stała służba trwa krócej niż 10 lat, a w razie zwolnienia funkcjonariusza ze służby przed upływem tego okresu, udzielona pomoc finansowa podlegała zwrotowi z zastosowaniem umorzenia w wysokości 1/10 kwoty tej pomocy za każdy pełny rok służby stałej. Warunkiem otrzymania pomocy było złożenie przez funkcjonariusza zabezpieczenia w postaci weksla gwarancyjnego, poręczonego przez dwóch żyrantów, a w przypadku umorzenia pomocy finansowej (wywiązania się funkcjonariusza z warunków określonych w zarządzeniu) weksel podlegał zwrotowi.

A zatem świadczenie było bezzwrotne w przypadku emerytów i rencistów lub po upływie dziesięciu lat stałej służby funkcjonariusza.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) powstał w przypadku funkcjonariuszy z dniem przekroczenia dziesięciu lat służby stałej lub w przypadku funkcjonariuszy zwolnionych ze służby stałej przed upływem dziesięciu lat w momencie zastosowania umorzenia 1/10 kwoty pomocy za każdy rok służby stałej.

Jednocześnie mając na uwadze, iż wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczył stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla poszczególnych osób fizycznych (funkcjonariuszy). Uregulowania tej ustawy dotyczą bowiem podatników, którymi są osoby fizyczne. Wniosek natomiast złożyła Komenda Wojewódzka Policji, która w świetle zawartych w niej przepisów nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, podatnikami zaś są poszczególni funkcjonariusze.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl