ILPB2/415-163/08-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2008 r. (data wpływu 29 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dzieci - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z małżonką w zeznaniu rocznym za rok 2007 w ramach łącznego rozliczenia skorzystał z odliczenia od podatku ulgi z tytułu wychowywania dzieci.

Małżonkowie postanowieniem sądu zostali uznani rodziną zastępczą (spokrewnioną) i opiekunami prawnymi dla ich małoletniego wnuka.

Rodzice biologiczni chłopca zostali całkowicie pozbawieni władzy rodzicielskiej nad dzieckiem.

Zainteresowany zaznacza, że instytucja opiekuna prawnego obok rodziców unormowana jest w Kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił On prawidłowo odliczając ulgę z tytułu wychowywania małoletniego wnuka, dla którego wraz z małżonką w wyniku postępowania sądowego jest ustanowiony opiekunem prawnym.

Zainteresowany wyraża stanowisko, że za rodzica nie można uznać osoby, która przyjęła dziecko na wychowanie w ramach rodziny zastępczej. Powyższe nie pozwala do skorzystania z odliczenia. Z omawianej preferencji może jednak skorzystać osoba uznana za opiekuna prawnego dziecka.

Instytucję opiekuna prawnego i rodziny zastępczej regulują przepisy ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Z przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika zdaniem Wnioskodawcy, że opiekuna prawnego ustanawia się dla dziecka, jeżeli żadnemu z rodziców nie przysługuje władza rodzicielska, albo jeżeli rodzice są nieznani (art. 94 § 3). Natomiast dziecko umieszczone w rodzinie zastępczej posiada rodziców do których należą prawa i obowiązki wynikające z władzy rodzicielskiej.

Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca twierdzi, że osoby tworzącej rodzinę zastępczą dla dziecka nie można uznać za jego opiekuna prawnego. Taka osoba nie może zatem korzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów.

Zainteresowany, uważa - że w związku z tym - iż w postanowieniu sądowym wspólnie z małżonką został ustanowiony również opiekunem prawnym dla małoletniego wnuka, postąpił słusznie odliczając od podatku ulgę z tytułu wychowywania dziecka w roku podatkowym.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołuje artykuły prasowe mówiące o tym, że rodzice, bądź opiekunowie prawni mają możliwość korzystania z ulgi prorodzinnej oraz stanowiska prezentowane przez organy podatkowe (postanowienia o sygnaturach (PBB3-415/9-30/2005 i 1433/NL/LF/415-134/06/JS).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 i 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) zwanej dalej u.p.d.o.f., od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4.

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 u.p.d.o.f. (tj. za 2007 r. dwukrotności kwoty 572 zł 54 gr).

Do dzieci o których mowa w art. 6 ust. 4 u.p.d.o.f. zalicza się:

Jak wynika z cytowanego przepisu art. 27f u.p.d.o.f. z ulgi na wychowywanie dzieci, mogą skorzystać jedynie osoby wychowujące w danym roku podatkowym własne lub przysposobione dzieci. Poza rodzicami naturalnymi, skorzystać z niej mogą zatem tylko osoby, które dokonały przysposobienia dziecka lub dzieci w rozumieniu przepisów ustawy - Kodeks rodzinny i opiekuńczy.

Nie obejmuje ona natomiast osób tworzących rodziny zastępcze.

Uregulowania prawne w zakresie przysposobienia (czyli adopcji) dzieci zostały zawarte w art. 114-127 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1964 r. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.). Zgodnie z tymi przepisami przez przysposobienie należy rozumieć prawne uznanie obcego biologicznie dziecka za własne. Przysposobienie następuje przez orzeczenie sądu opiekuńczego na żądanie przysposabiającego.

Z kolei uregulowania prawne w zakresie rodzin zastępczych znalazły się w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 z późn. zm.). Rodzina zastępcza jest formą zastępczego środowiska rodzinnego. Co prawda powstaje ona na mocy orzeczenia sądu, lecz nie stanowi stałej, a tylko czasową formę opieki nad dzieckiem. Rodzina zastępcza nie może zatem być utożsamiana z przysposobieniem, które jest wymienione w cytowanym przepisie podatkowym.

Z treści przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką został ustanowiony rodziną zastępczą (spokrewnioną) i opiekunem prawnym dla małoletniego dziecka - wnuka.

Zatem, ze względu na fakt, iż osoby tworzące rodziny zastępcze ani opiekunowie prawni nie zostali wymieni w dyspozycji przepisu art. 27f u.p.d.o.f., Wnioskodawca nie mógł w rozliczeniu rocznym skorzystać z odliczenia od podatku dochodowego za 2007 r., w ramach tzw. "ulgi rodzinnej", o której mowa w ww. artykule.

Podsumowując, stwierdzić należy, iż Wnioskodawca nie mając prawa do skorzystania z ulgi przewidzianej w art. 27f u.p.d.o.f., postąpił nieprawidłowo odliczając od podatku za rok 2007 kwotę o której mowa w ww. artykule.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę postanowień organów podatkowych, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Z uwagi na to, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), został złożony przez jednego z małżonków zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla małżonki Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.