ILPB2/415-162/08-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2008 r. (data wpływu 29 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wspólnego opodatkowania małżonków - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wspólnego opodatkowania małżonków.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca miał zarejestrowaną działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem zryczałtowanym. Działalności od dłuższego czasu nie prowadził i nie uzyskiwał żadnych dochodów. Zainteresowany składał wymagany przepisami PIT, lecz wartości tam wpisywane były "zerowe".

Urząd Skarbowy w B. poinformował Wnioskodawcę, że fakt składania PIT-u 28 uniemożliwia wspólne rozliczenie Zainteresowanego z żoną.

Żona Wnioskodawcy uzyskuje przychody tylko ze stosunku pracy, natomiast Zainteresowany - świadczenia emerytalne z ZUS.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zaistniałej sytuacji Wnioskodawca nie może rozliczać się wspólnie z żoną.

Zdaniem Wnioskodawcy, faktem jest, że składał On PIT-28, ale z wynikiem "0", czyli nie uzyskiwał żadnych dochodów z działalności gospodarczej.

Jeżeli więc Zainteresowany nie korzystał z tej formy opodatkowania (bo nie prowadził fizycznie działalności), to Jego zdaniem mógł rozliczać się wspólnie z żoną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do ust. 2 powyższego artykułu małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy, mogą być jednak, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony we wspólnym zeznaniu rocznym, z zastrzeżeniem art. 6a, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26c; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany.

Jak stanowi art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z cytowanymi przepisami zasadą jest odrębne opodatkowanie dochodów osiąganych przez małżonków. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje jednak odstępstwo dla małżonków, którzy łącznie spełnią następujące warunki:

* podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu,

* istnieje między nimi wspólność ustawowa,

* pozostają w związku małżeńskim przez cały rok,

* złożą wniosek o łączne opodatkowanie dochodów wyrażony w zeznaniu rocznym.

Jednakże, jeżeli do któregokolwiek z małżonków mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) nie mogą oni rozliczyć się wspólnie.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Wnioskodawca miał zarejestrowaną działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem zryczałtowanym. Należy więc stwierdzić, że miały do niego zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt, że Zainteresowany faktycznie działalności tej od dłuższego czasu nie prowadził, nie uzyskiwał żadnych dochodów.

Podkreślić należy, iż wyżej powołana ustawa o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne nie przewiduje możliwości zawieszenia działalności gospodarczej, nawet w sytuacji nie osiągania żadnych przychodów z tej działalności. W związku z powyższym osoba, która nie zlikwidowała działalności gospodarczej, uznawana jest przez przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne za osobę prowadzącą działalność gospodarczą, do której mają zastosowanie przepisy tej ustawy.

Brak przychodów z działalności gospodarczej nie wywołuje więc żadnych skutków podatkowych, a co za tym idzie, ponieważ Wnioskodawca nie dokonał likwidacji działalności gospodarczej, nadal formalnie pozostaje osobą prowadzącą działalność gospodarczą i mają w stosunku do niego zastosowanie przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Powyższe wyklucza możliwość opodatkowania dochodów uzyskanych przez Zainteresowanego w sposób przewidziany w art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. łącznie z dochodami żony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.