ILPB2/415-157/07-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2007 r. (data wpływu 14 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umów pożyczki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 26 października 2007 r. znak ILPB2/415-157/07-2/AJ na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków (doprecyzowania przedstawionego stanu faktycznego) w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 2 listopada 2007 r., a w dniu 7 listopada 2007 r. wniosek uzupełniono o brakujące informacje.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną prowadzi działalność w formie spółki cywilnej. Wspólnikowi spółki cywilnej została udzielona w 2006 r. pożyczka przez osobę fizyczną, obywatela Niemiec, na okres do 2 lat na rozpoczęcie działalności i zakup maszyny będącej zabezpieczeniem pożyczki. Umowa pożyczki została sporządzona w niemieckiej kancelarii w Niemczech, a następnie pieniądze będące przedmiotem umowy zostały przelane z konta niemieckiej kancelarii na konto Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ww. pożyczka jest zwolniona z podatku od czynności cywilnoprawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z katalogiem zwolnień z podatku od czynności cywilnoprawnych z 2006 r. zawarta umowa pożyczki jest zwolniona z tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 41, poz. 399 z późn. zm.), podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają m.in. umowy pożyczki.

Istota umowy pożyczki zawarta jest w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Umowa ta polega na zobowiązaniu się dającego pożyczkę do przeniesienia na własność biorącego pożyczkę określonej ilości pieniędzy albo rzeczy oznaczonych co do gatunku, a biorącego do zwrotu tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego gatunku.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju. Dlatego też na gruncie ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych pieniądz gotówkowy jak i bezgotówkowy traktowany jest jak rzecz ruchoma.

Pieniądze są szczególnym rodzajem rzeczy (sui generis), bowiem ich wartość nie jest wynikiem naturalnych właściwości fizycznych, lecz wynikiem przyznanej przez państwo mocy umarzania zobowiązań pieniężnych i są przede wszystkim prawnym środkiem płatniczym. W obrocie pełnią więc głównie funkcje przedmiotu świadczeń w stosunkach obligacyjnych. Można więc uznać je za szczególny rodzaj rzeczy, podobnych rzeczom oznaczonym co do gatunku.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, czynności cywilnoprawne podlegają opodatkowaniu, jeżeli ich przedmiotem są:

Z uwagi na powyższe należy zauważyć, że jeżeli w chwili zawarcia umowy pożyczki pieniądze lub inne rzeczy znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - czynność podlega omawianemu podatkowi bez względu na to gdzie została zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy (art. 1 ust. 4 pkt 1 ww. ustawy). Jeśli natomiast w chwili zawarcia umowy pieniądze lub inne rzeczy znajdowały się za granicą, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych muszą być spełnione łącznie dwa warunki: czynność winna być dokonana w Polsce i pożyczkobiorca winien mieć miejsce zamieszkania (siedzibę) w Polsce (art. 1 ust. 4 pkt 2 ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę wynika, że przedmiot umowy pożyczki w chwili jej zawarcia znajdował się za granicą i umowa została zawarta poza terytorium Polski. Zatem opisana czynność zgodnie z wyżej powołanym art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego i prawnego uznać więc należy, że umowa pożyczki - zawarta poza terytorium Polski, gdy pieniądze będące przedmiotem umowy w momencie jej podpisania znajdowały się na koncie bankowym pożyczkodawcy, a więc na terytorium Niemiec - w świetle powołanych powyżej przepisów nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie zaistniałego stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych został rozstrzygnięty pismem z dnia 14 grudnia 2007 r. nr ILPB2/415-87/07-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.