ILPB2/415-1417/10-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2010 r. (data wpływu: 20 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 marca 2011 r. (data wpływu: 21 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 7 marca 2011 r., nr ILPB2/415-1417/10-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 7 marca 2011 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 11 marca 2011 r.), zaś w dniu 21 marca 2011 r. (data nadania: 17 marca 2011 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Od kwietnia 1983 r. do lipca 2008 r. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim. w trakcie tego związku został wypracowany wspólny majątek, na który składało się sześć działek gruntów rolnych położonych w miejscowości x oraz 14 działek gruntu w miejscowości Y, wraz z domem i zabudowaniami gospodarczymi w miejscowości X.

Zainteresowany wraz z żoną weszli w posiadanie wszystkich tych nieruchomości przed rokiem 2004.

W lipcu 2008 r. małżonkowie rozwiedli się.

W dniu 15 października 2009 r. uprawomocniło się postanowienie sądu rejonowego o podziale majątku wspólnego. Sąd wycenił wartość majątku wspólnego na kwotę 900.000 zł.

Sąd uwzględnił w swoim postanowieniu zawarte między małżonkami porozumienie, z którego wynikało, że po podziale gruntów Wnioskodawca dopłaci byłej małżonce 110.000 zł gotówką oraz przekaże działki gruntu o wartości 140.000 zł, a ona w zamian pozostawi Mu w całości nieruchomość zabudowaną w miejscowości X. Obydwoje małżonkowie wywiązali się z porozumienia.

W miesiącach lutym i marcu 2010 r. Zainteresowany sprzedał cztery działki gruntu, których stał się samodzielnym właścicielem po podziale majątku, za łączną kwotę 246.040 zł.

We wrześniu 2010 r. Wnioskodawca sprzedał zabudowania w miejscowości x wraz z przynależną do nich działką gruntu za 450.000 zł.

Zainteresowany podał, że do dnia 30 kwietnia ma On obowiązek rozliczyć się z podatku dochodowego z tytułu sprzedanych nieruchomości.

Uzupełniając przedmiotowy wniosek, Wnioskodawca wskazał co następuje.

Sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Wartość sprzedanych działek i sprzedanych nieruchomości mieściła się w wartości udziału przysługującego Zainteresowanemu we wspólnym majątku przed podziałem.

Sprzedane w lutym i marcu 2010 r. cztery działki gruntu stanowią grunty orne klasy v i VI. Jednak przed sprzedażą, w zmienionym planie zagospodarowania przestrzennego działki te zaznaczono jako przeznaczone pod usługi mieszkalnictwa. Nie jest znany Wnioskodawcy cel w jakim nabyli te grunty nabywcy.

Sprzedana we wrześniu zabudowana działka obejmuje 6.200 m ² gruntów rolnych. Jest to typowe wiejskie siedlisko - budynek mieszkalny, budynki gospodarcze, sad przydomowy, fragmentami tereny uprawne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaka jest w omawianym przypadku podstawa opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przed podziałem majątku był On współwłaścicielem połowy majątku we wszystkich jego składnikach. Wszystkie działki gruntu oraz zabudowania zostały zgromadzone przed 2004 rokiem.

Część (1) nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od części (2) Wnioskodawca powinien opłacić podatek dochodowy w wysokości 19% dochodu pomniejszonego o dochód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 oraz art. 21 ust. 25-30 u.p.d.o.f.

Wyliczenie podstawy opodatkowania:

Przychód: (246.040 zł + 450.000 zł)/2 = 347.520 zł.

Koszt uzyskania:

* 250.000 zł - kwota zapłacona byłej małżonce za 1/2 zabudowań z działką oraz wartość przekazanych działek,

* 48,80 zł - opłata notarialna za rejestrację porozumienia,

* 150,00 zł - koszty sądowe podziału majątku przypadające na Wnioskodawcę,

* Razem: 250.198,80 zł.

Dochód do opodatkowania: 97.321,20 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dla rozstrzygnięcia tej kwestii, istotne zatem jest ustalenie momentu nabycia przez zbywcę zbywanej nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności (działu spadku, podziału majątku wspólnego) jest nabyciem tych rzeczy. Natomiast, biorąc pod uwagę orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest przyznanie nieruchomości (ograniczonego prawa rzeczowego) na wyłączną własność jednemu z małżonków w wyniku podziału majątku wspólnego, jeżeli:

* podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub

* wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości lub prawa określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy mieści się w udziale, jaki małżonkowi przysługuje w majątku wspólnym.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że od kwietnia 1983 r. do lipca 2008 r. Wnioskodawca pozostawał w związku małżeńskim. w trakcie tego związku został wypracowany wspólny majątek, na który składało się sześć działek gruntów rolnych położonych w miejscowości x oraz 14 działek gruntu w miejscowości Y, wraz z domem i zabudowaniami gospodarczymi w miejscowości X. Zainteresowany wraz z żoną weszli w posiadanie wszystkich tych nieruchomości przed rokiem 2004.

W lipcu 2008 r. małżonkowie rozwiedli się. w dniu 15 października 2009 r. uprawomocniło się postanowienie sądu rejonowego o podziale majątku wspólnego. Sąd wycenił wartość majątku wspólnego na kwotę 900.000 zł Sąd uwzględnił w swoim postanowieniu zawarte między małżonkami porozumienie, z którego wynikało, że po podziale gruntów Wnioskodawca dopłaci byłej małżonce 110.000 zł gotówką oraz przekaże działki gruntu o wartości 140.000 zł, a ona w zamian pozostawi Mu w całości nieruchomość zabudowaną w miejscowości Twarda. Obydwoje małżonkowie wywiązali się z porozumienia.

W miesiącach lutym i marcu 2010 r. Zainteresowany sprzedał cztery działki gruntu, których stał się samodzielnym właścicielem po podziale majątku, za łączną kwotę 246.040 zł. We wrześniu 2010 r. Wnioskodawca sprzedał zabudowania w miejscowości x wraz z przynależną do nich działką gruntu za 450.000 zł.

W odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia braków formalnych wniosku - na pytanie: "Czy wartość sprzedanych działek, a także wartość sprzedanych zabudowań, w momencie podziału majątku wspólnego mieściły się w wartości udziału przysługującego Wnioskodawcy we wspólnym majątku małżeńskim przed podziałem..." - Wnioskodawca wskazał, iż wartość sprzedanych działek i sprzedanych nieruchomości mieściła się w wartości udziału przysługującego Mu we wspólnym majątku przed podziałem. Zainteresowany wskazał również, iż sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Dotychczasowe ustalenia w zakresie stanu faktycznego, jak i stanu prawnego, mają istotny wpływ na określenie skutków prawnopodatkowych, jakie wyniknęły ze sprzedaży opisanych we wniosku nieruchomości.

Z tego co przedstawiono wyżej wynika zatem, że ponieważ wartość sprzedanych działek, a także wartość sprzedanych zabudowań, w momencie podziału majątku wspólnego mieściły się w wartości udziału przysługującego Wnioskodawcy we wspólnym majątku małżeńskim przed podziałem, to przyznanie Zainteresowanemu na wyłączną własność rzeczonych nieruchomości na skutek tegoż podziału - w rozumieniu przepisów podatkowych - nie stanowiło ich nabycia przez Niego.

Wobec powyższego, nabycie przez Zainteresowanego wszystkich wskazanych jako sprzedane w 2010 r. nieruchomości nastąpiło z chwilą ich nabycia do wspólnego majątku dorobkowego, tj. przed rokiem 2004. Tym samym, przed dokonaniem ww. sprzedaży w 2010 r. upłynął już pięcioletni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, stwierdzić należy, iż transakcje sprzedaży przedmiotowych nieruchomości w miesiącach: lutym, marcu i wrześniu 2010 r. - ponieważ zostały dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie tychże nieruchomości - nie stanowią dla Wnioskodawcy podlegającego opodatkowaniu źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, kwoty uzyskane z przedmiotowych sprzedaży w całości nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, wobec czego na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu ww. transakcji.

Tym samym - pomimo korzystnego podatkowo rozstrzygnięcia - stanowisko Wnioskodawcy - w odniesieniu do zadanego przez Niego pytania podatkowego: "Jaka jest w omawianym przypadku podstawa opodatkowania..." - w którym błędnie określił On podstawę opodatkowania do rozliczenia w zeznaniu podatkowym, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony, do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem. Wobec tego, niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis stanu faktycznego przedstawiony przez Zainteresowanego w złożonym wniosku i jego uzupełnieniu. Jeżeli przedstawiony opis stanu faktycznego różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przez przepisy prawa podatkowego rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Na podstawie art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej przez ustawy podatkowe rozumie się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Biorąc powyższe unormowanie pod uwagę należy dodać, iż wskazany Organ wydaje jedynie interpretacje przepisów prawa podatkowego, natomiast m.in. interpretowanie przepisów prawa cywilnego i prawa rodzinnego nie mieści się w przywołanym obszarze właściwości rzeczowej tegoż Organu. Wobec tego, tut. Organ w przedmiotowej interpretacji nie analizował, czy wartość przedmiotowych nieruchomości, nabytych przez Wnioskodawcę w wyniku podziału majątku wspólnego, mieściła się w wartości przysługującego Mu udziału w majątku wspólnym, a oparł się wyłącznie na stwierdzeniu Wnioskodawcy - przesłanym w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnieniu wniosku - że tak właśnie było.

Wskazać również należy, że Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie miał możliwości odniesienia się prawidłowości wyliczeń przedstawionych w przedmiotowym wniosku z uwagi na fakt, iż przepis art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa nakłada na organ podatkowy obowiązek udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. z uwagi na powyższe, nie podlegają urzędowej interpretacji zasady rachunkowego określania (wyliczenia) podstawy opodatkowania przy rozliczeniu kwot uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, gdyż wykraczałoby to poza zakres interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Ewentualne przeliczenia, jakich należałoby dokonać, nie należą do kompetencji tut. Organu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, to na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu - zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez właściwy rzeczowo organ podatkowy w toku postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.