ILPB2/415-138/13-6/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2013 r. (data wpływu 15 lutego 2013 r.), uzupełnionym w dniu 6 maja 2013 r. oraz w dniu 20 maja 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest prawidłowe.

W dniu 15 lutego 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów oraz podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca (dalej: "Spółka") należy do międzynarodowej grupy kapitałowej, w ramach której działa X (dalej: "X") stanowiąca spółkę holdingową dla spółek z grupy, w tym dla Spółki.

W 2008 r. X uruchomiło pracowniczy program motywacyjny (dalej: "Plan"), skierowany do kluczowych pracowników jej spółek zależnych wchodzących w skład grupy, w tym również do pracowników Spółki (dalej: "Uczestnicy"). Program został uruchomiony poza Spółką, niezależnie od Jej decyzji / wyboru.

Uczestników programu wybiera specjalna komisja składająca się z członków zarządu X (administratora programu) lub spółki holdingowej, do której należy X. Wskazana komisja samodzielnie decyduje o przyznaniu prawa do otrzymania prawa do wzrostu wartości akcji wybranym pracownikom spółek zależnych oraz o ilości praw, które w przyszłości będą mogli zrealizować.

Celem planu jest zmotywowanie Uczestników do osobistego uczestniczenia w rozwoju i potencjalnym wzroście grupy oraz jednocześnie wykreowanie zachęty finansowej dla Uczestników, którzy mogą przyczynić się do sprawnego zarządzania i wzrostu wartości grupy.

W ramach Planu, Uczestnikom przyznawane są jednostki (dalej: "jednostki'). Jednostki te reprezentują prawo Uczestnika do uzyskania wartości finansowej pozostającej w bezpośredniej relacji do wzrostu wartości grupy w okresie pomiędzy przyznaniem jednostek danemu Uczestnikowi, a realizacją przez tego Uczestnika jednostek. Wartość grupy będzie ustalana poprzez rynkową wycenę akcji X (tekst jedn.: spółki holdingowej).

Zasady funkcjonowania Planu w odniesieniu do jednostek są następujące:

* Uczestnikami mogą być osoby związane w momencie przyznania jednostek stosunkiem pracy z jedną ze spółek z grupy,

* do każdego Uczestnika Planu przyporządkowana jest określona liczba jednostek,

* fakt przystąpienia do Planu nie daje Uczestnikowi żadnych natychmiastowych korzyści ani też gwarancji uzyskania ich później, gdyż potencjalna wypłata jest uzależniona od kształtowania się wartości akcji spółki X,

* uczestnictwo w Planie (tzn. otrzymanie jednostek) nie jest związane z koniecznością poniesienia jakichkolwiek opłat przez Uczestników,

* realizacja praw wynikających z jednostek jest możliwa po upływie z góry zdefiniowanego okresu; określona jest również ostateczna data realizacji danej transzy jednostek,

* realizacja jednostek przez Uczestnika może mieć postać otrzymania wypłaty pieniężnej reprezentującej wzrost omawiany wartości jednostki lub zamiany na akcje spółki akcyjnej notowanej na giełdzie, których wartość rynkowa na moment przekazania stanowić będzie ekwiwalent omawianego wzrostu wartości jednostek,

* w momencie realizacji praw wynikających z jednostek, Uczestnik Planu musi pozostawać w stosunku prawnym ze spółką z grupy.

Zgodnie z regulaminem programu Plan, prawa przyznane w ramach programu są niezbywalne i mogą zostać zrealizowane wyłącznie przez uczestników programu po upływie następujących okresów:

* po roku od dnia przyznania praw - maksymalnie I/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 2 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 3 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 4 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw,

* po upływie 5 lat od dnia przyznania praw - maksymalnie 1/5 wartości przyznanych praw lub alternatywnie całość przyznanych niezrealizowanych praw (jeśli nie były realizowane okresowo przez pracowników).

Po upływie ww. okresów restrykcyjnych pracownicy objęci planem nabywają prawo do otrzymania części (lub całości) akcji lub kwoty stanowiącej równowartość tych akcji (przy czym liczba akcji określana jest według ich aktualnej ceny rynkowej, od wartości wzrostu ceny akcji X od daty ich przyznania). Co do zasady, na życzenie pracownika uczestniczącego w Planie, Administrator programu (tekst jedn.: X) dokonuje zbycia nabytych przez niego akcji, w wyniku czego pracownik efektywnie otrzymuje na prywatne konto (w gotówce) różnicę pomiędzy ceną rynkową akcji X z dnia realizacji praw a wartością z dnia przyznania praw, ustaloną według zasad określonych w planie.

Planem zarządza i administruje spółka X z siedzibą w Holandii. X w ramach swoich obowiązków administratora Planu:

* finansuje koszty związane z uczestnictwem pracowników spółek zależnych w Plan (w szczególności koszty nabycia akcji i obsługi programu),

* nabywa oraz zbywa na giełdzie przysługujące pracownikom, objętym Planem, akcje, w zależności od zapotrzebowania tych pracowników (w tym zakresie X korzysta z usług biura maklerskiego),

* wykonuje czynności administracyjno - prawne związane z obsługą Planu,

* wypłaca kwoty stanowiące równowartość przyznanych akcji bezpośrednio na prywatne rachunki bankowe pracowników objętych Planem.

Niezależnie od korzyści uzyskiwanych przez grupę z przyznania pracownikom Spółki praw w ramach Plan, Spółka uzyskuje wymierne korzyści z funkcjonowania programu motywacyjnego, tj. związanie ze sobą strategicznych pracowników w perspektywie czasowej, jak i wzrost ich motywacji do pracy. Zatem, na podstawie wewnętrznych ustaleń w ramach grupy, Spółka powinna ponosić koszty związane z funkcjonowaniem Planu w odniesieniu do Jej pracowników.

W efekcie, Spółka i X zawarły umowę, na podstawie której X będzie obciążać Spółkę swoim wynagrodzeniem (dalej: Umowa). Wynagrodzenie X będzie kalkulowane jako składające się z dwóch elementów: (i) elementu odpowiadającego wysokości kosztów wypłaty środków przez X z tytułu realizacji jednostek przez tych Uczestników, którzy pozostają ze Spółką w stosunku pracy oraz (ii) elementu pokrywającego koszty X związane z administrowaniem i zarządzaniem Planem, określonego jako ryczałtowa kwota za pracownika obejmowanego Planem za rok. Na swoje wynagrodzenie X będzie wystawiać stosowne faktury.

W latach ubiegłych w wyniku realizacji praw przyznanych w ramach Planu, wybrani pracownicy Spółki uzyskali prawo do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego, odpowiadającego wzrostowi wartości akcji, za część przyznanych im jednostek. W związku z powyższym, X, jako administrator programu, dokonało na ich rzecz wypłat przedmiotowych ekwiwalentów, w całości ponosząc związane z tym koszty. W konsekwencji, Spółka otrzyma od X faktury dotyczące administrowania Planem i objęcie nim Jej pracowników. W związku z tym, iż Umowa została przez X i Spółkę uzgodniona i zawarta już w trakcie funkcjonowania Planu i obejmowania nim Jej pracowników - ustalono, że wynagrodzenie X obejmie również okres sprzed jej zawarcia.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż instrumenty X są instrumentami finansowymi w świetle polskiego prawa. Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. c ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.) instrumentami finansowymi są między innymi inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, co zdaniem Spółki ma miejsce w omawianej sprawie. Z art. 3 pkt 1 ww. ustawy wynika, iż papierami wartościowymi są akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego. Zgodnie z tym artykułem akcje X są papierami wartościowymi w rozumieniu polskiego prawa, a co za tym idzie instrumenty finansowe, w postaci innych instrumentów pochodnych, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy w postaci akcji spółki X są instrumentami finansowymi w rozumieniu polskiego prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy ewentualne przysporzenie majątkowe, Uzyskane przez Uczestników Planu, będących pracownikami Spółki, z tytułu realizacji uprawnień wynikających z udziału w Planie (tzn. realizacja jednostek), powinno być zakwalifikowane jako przychód z kapitałów pieniężnych podlegający opodatkowaniu w momencie faktycznej realizacji praw wynikających z przyporządkowanych im jednostek, i czy w związku z tym na Spółce będą ciążyły jakiekolwiek obowiązki płatnika w rozumieniu Ustawy PIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody Uczestników uzyskane z tytułu uczestnictwa w Planie należą do kategorii przychodów z kapitałów pieniężnych, zgodnie z art. 17 Ustawy PIT.

W konsekwencji, na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu Ustawy PIT.

Momentem powstania obowiązku podatkowego po stronie Uczestników będzie natomiast realizacja praw wynikających z jednostek.

Powyższy wniosek podyktowany jest faktem, że podstawą dla ewentualnej wypłaty z tytułu uczestnictwa w Planie, są jednostki, których wartość jest ustalana na podstawie wzrostu/spadku cen akcji X. Wyznaczenie wcześniejszego momentu powstania obowiązku podatkowego nie jest natomiast możliwe, choćby z uwagi na brak możliwości wcześniejszego określenia wartości (istnienia) przysporzenia po stronie Uczestnika Planu. Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 Ustawy PIT, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, szczegółowo uregulowane w art. 17 Ustawy PIT. W myśl przepisu art. 17 ust. 1 pkt 10 Ustawy PIT, za przychód z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych. Pochodne instrumenty finansowe zostały zdefiniowane w Ustawie PIT w art. 5a pkt 13. Zgodnie z jego treścią pochodnymi instrumentami finansowymi są instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 Ustawy o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.; dalej: "ustawa OIF"). Stosownie do tego przepisu pochodnymi instrumentami finansowymi są (niebędące papierami wartościowymi):

* tytuły uczestnictwa w instytucjach wspólnego inwestowania,

* instrumenty rynku pieniężnego,

* opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansowy lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne,

* opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne lub mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron,

* opcje, kontrakty terminowe, swapy oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar i które są wykonywane przez dostawę, pod warunkiem, że są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym lub w alternatywny systemie obrotu,

* niedopuszczone do obrotu na rynku regulowanym ani w alternatywnym systemie obrotu opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest towar, które mogą być wykonane przez dostawę, które nie są przeznaczone do celów handlowych i wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych,

* instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego,

* kontrakty na różnicę,

* opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Dodatkowo zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 28a ustawy OIF przez instrumenty pochodne należy rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut, stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego.

Zatem jednostki kwalifikują się zarówno jako instrument pochodny w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 28a ustawy OIF (ze względu na bezpośrednią zależność ceny od wartości rynkowej akcji bazowych spółki X) jak również jako instrument finansowy w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 (c) ustawy OIF (ze względu na fakt oparcia o instrument bazowy jakim są akcje spółki).

Mając na uwadze wyżej przedstawiony stan prawny, należy stwierdzić, iż jednostki X stanowią instrumenty finansowe, w rozumieniu przepisu art. 5a pkt 13 Ustawy PIT. Tym samym, potencjalne przychody wynikające z realizacji praw do jednostek (niezależnie od formy realizacji) spełniają przesłanki art. 17 Ustawy PIT i w konsekwencji stanowią przychód z kapitałów pieniężnych.

Powyższe znajduje potwierdzenie z uwagi na fakt, że:

* wartość jednostek (rozumiana jako potencjalna wypłata z realizacji wynikających z nich praw) jest kalkulowana w oparciu ocenę akcji spółki X -jest więc zależna od instrumentu bazowego jakim są akcje,

* jednostki są przyznawane Uczestnikowi Planu nieodpłatnie a ich wartość zależy bezpośrednio od zmiany warunków rynkowych, oraz

* realizacja praw wynikających z jednostek (rozliczenie) następuje w przyszłości.

Jednocześnie, z uwagi na fakt, iż podstawą i powodem potencjalnej wypłaty z realizacji praw wynikających z jednostek jest uczestnictwo w Planie oraz wzrost cen akcji X nie ma możliwości zaliczenia przychodów z tego tytułu do innych (niż kapitały pieniężne) źródeł przychodów, w tym do takich, które bezpośrednio wynikają z ewentualnej relacji Uczestnika Planu ze Spółką.

W konsekwencji, jako przychody z kapitałów pieniężnych, zostaną one rozliczone indywidualnie przez Uczestników Planu (w zeznaniach PIT-38). A zatem na Spółce nie będą ciążyły obowiązki płatnika w rozumieniu ustawy PIT.

Pogląd zmierzający w tym samym kierunku (w podobnym stanie faktycznym, w odniesieniu do jednostek) potwierdził na przykład Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w swoim wyroku z 25 marca 2004 r. (sygnatura III SA 2501/02). Uznał on bowiem, że przychód z realizacji, stanowi przychód z realizacji tych, pochodnych instrumentów finansowych. Podobnie stwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2009 r. IBPBII/2/415 -628/09.

Należy również zaznaczyć, iż stosownie do postanowień art. 17 ust. 1b Ustawy PIT przychód z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych. Jak zostało wskazane powyżej wyznaczenie wcześniejszego momentu powstania obowiązku podatkowego nie jest możliwe.

Spółka pragnie również wskazać, iż spółki należąca do tej samej grupy kapitałowej, w analogicznym stanie faktycznym otrzymały interpretacje indywidualne zbieżne z zaprezentowanym wyżej poglądem (ILPB2/415-854/10-2/JK oraz ILPB2/415-663/I1-4/WS).

Na koniec Spółka wskazała, iż zbliżone stanowisko zostało przedstawione w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2010 r. W wyroku tym (w nieco odmiennym stanie faktycznym - dotyczącym programów motywacyjnych dla pracowników w postaci "opcji na akcje" i programu akcyjnego) można mianowicie przeczytać, iż "Jednakże zdaniem Sądu, rację należy przyznać Spółce, iż w tym przedstawionym w opisie stanu faktycznego ciągu następujących po sobie zdarzeń (istotnych z punktu widzenia powstania obowiązku podatkowego), poczynając od uzyskania przez pracowników Spółki opcji bądź przyrzeczenia od A. otrzymania na preferencyjnych warunkach jej akcji, poprzez realizację tego przyrzeczenia objawiającą się w faktycznym nabyciu lub objęciu tych akcji, a na zbyciu tych akcji przez pracowników kończąc - podlegający opodatkowaniu dochód pojawia się jedynie na tym ostatnim etapie, a jego źródłem jest przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) u.p d.o.f."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

W myśl postanowień art. 11 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i inne prawa majątkowe w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c).

W świetle art. 17 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód określony w ust. 1 pkt 10 powstaje w momencie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

Stosownie do art. 5a pkt 13 ww. ustawy, ilekroć w ustawie mowa jest o pochodnych instrumentach finansowych oznacza to instrumenty finansowe, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.) instrumentami finansowymi są:

Cechą pochodnych instrumentów finansowych jest fakt, iż wartość uzależniona jest od wartości instrumentów bazowych, czyli np. akcji, obligacji, wartości indeksu giełdowego itp.

Z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wynika, że Plan jest programem motywacyjnym dla pracowników. W ramach Plan uczestnikom przyznawane są jednostki. Jednostki te reprezentują prawo uczestnika do uzyskania wartości finansowej pozostającej w bezpośredniej relacji do wzrostu wartości grupy w okresie pomiędzy przyznaniem jednostek danemu uczestnikowi, a realizacją przez tego uczestnika jednostek.

Wnioskodawca twierdzi, iż instrumenty są instrumentami finansowymi w świetle polskiego prawa.

W następstwie powyższego, realizacja praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, w kontekście zdarzenia przedstawionego we wniosku, powoduje powstanie przychodu, o którym mowa w cytowanym na wstępie art. 17 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, i z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Natomiast stosownie do treści art. 30b ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających jest różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a.

Dochodów z kapitałów pieniężnych nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c (art. 30b ust. 5 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepisy art. 30b ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niezapłacenie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji (art. 30b ust. 3 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 30b ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1, wykazać dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia papierów wartościowych, w tym również dochody, o których mowa w art. 24 ust. 14, i dochody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych, a także dochody z realizacji praw z nich wynikających oraz z odpłatnego zbycia udziałów w spółkach mających osobowość prawną oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) w spółkach mających osobowość prawną albo wkładów w spółdzielniach w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, i obliczyć należny podatek dochodowy.

Zatem po zakończeniu roku podatkowego Uczestnicy Planu jako podatnicy są zobowiązani złożyć zeznanie podatkowe, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i samodzielnie rozliczyć uzyskane z tego tytułu dochody w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym powstał przychód podatkowy.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę informacje oraz uregulowania prawne stwierdzić należy, iż ewentualne przysporzenie majątkowe, uzyskane przez Uczestników Planu, będących pracownikami Spółki, z tytułu realizacji uprawnień wynikających z udziału w Planie powinno być zakwalifikowane jako przychód z kapitałów pieniężnych - o którym mowa w art. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podlegający opodatkowaniu w momencie faktycznej realizacji praw wynikających z przyporządkowanych im jednostek. W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki płatnika związane z rozliczaniem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, iż przedmiotowe interpretacje wydane zostały w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy:

* zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz

* zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie nadmienia się, iż w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.