ILPB2/415-1320/10-2/WM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 2 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-1320/10-2/WM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010 r. (data wpływu 24 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni będzie rozliczać podatek dochodowy od osób fizycznych za 2010 r. wspólnie z mężem. Zainteresowana jest inwalidą od 20 lat, a kolejne orzeczenie komisji lekarskiej uznaje

Ją za całkowicie niezdolną do pracy. Wnioskodawczyni choruje na reumatoidalne zapalenie stawów. Ma protezy stawów kolanowych i stawu skokowego lewego oraz trudności w poruszaniu się. Zainteresowana wskazuje, iż porusza się o kuli.

Mąż Zainteresowanej, z racji prowadzonej działalności gospodarczej, większość czasu przebywa poza domem. Jest On kierowcą i prowadzi usługi transportowe. Dzieci Wnioskodawczyni są nieletnie. Starsza córka mieszka w internacie. Zainteresowana podaje, iż większość dnia spędza sama w domu, w związku z czym chciałaby przystosować kotłownię, do której musi wchodzić wąskim zejściem po schodach wiele razy dziennie. W tej chwili w piwnicy jest zwykły piec węglowy. Jego obsługa powoduje zmęczenie organizmu Zainteresowanej (męczliwość mięśni), nadwyrężenie i ból przykurczonych dłoni oraz obciążenie protez. W starym piecu proces spalania musi być ciągle kontrolowany, gdyż za mocne rozpalenie się węgla w piecu powoduje zagotowanie się wody lub wygaśnięcie pieca skutkujące koniecznością ponownego chodzenia do kotłowni i rozpalania w piecu. Wykonanie wielu z tych czynności jest trudne z uwagi na stan zdrowia Wnioskodawczyni. W związku z powyższym, Zainteresowana zamierza zakupić kocioł c. o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody. Wymiana starego kotła na kocioł nowej generacji z automatycznym podajnikiem wraz z towarzyszącą instalacją hydrauliczną spowoduje, iż Zainteresowana będzie schodzić do piwnicy w celu obsługi pieca bardzo rzadko (raz na 5 dni), co zapewni Jej należyte warunki egzystencji. Ponadto, ww. wydatek umożliwi Wnioskodawczyni samodzielną obsługę takiego kotła c. o.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może odliczyć od dochodu - w ramach ulgi rehabilitacyjnej określonej w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - zakup i montaż automatycznego kotła c. o. na paliwo stałe z towarzyszącą instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody.

Zdaniem Wnioskodawczyni, wymiana kotła c. o. podyktowana jest potrzebami wynikającymi z niepełnosprawności oraz ułatwień wykonywania czynności życiowych bez angażowania osób trzecich.

Zainteresowana stoi na stanowisku, iż przy Jej schorzeniach ogrzewanie mieszkania zwykłym piecem c. o. jest bardzo ciężkie do wykonania, gdyż związane jest z noszeniem węgla na łopacie po piwnicy, czyszczeniem pieca, codziennym przygotowaniem rozpałki i rozpaleniem w piecu, wynoszeniem popiołu, ciągłą kontrolą procesu spalania. W opinii Wnioskodawczyni, w związku ze zmianą wyposażenia mieszkania, tj. wymianą starego pieca węglowego na piec z automatycznym podajnikiem i instalacją hydrauliczną z zasobnikiem ciepłej wody przystosuje mieszkanie do potrzeb wynikających z Jej niepełnosprawności. Zdaniem Zainteresowanej, przedmiotowy wydatek spełnia przesłanki zawarte w przepisie art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7b-7g tego artykułu.

Za wydatki, o których mowa w ww. ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności (art. 26 ust. 7a pkt 1 przedmiotowej ustawy).

Artykuł 26 ust. 7d tej ustawy stanowi, iż warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1.

orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub

2.

decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo

3.

orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Z kolei w art. 26 ust. 7f ustawy wskazano, że ilekroć w przepisach ust. 7a ustawy jest mowa o osobach zaliczonych do:

1.

I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo

b.

znaczny stopień niepełnosprawności;

2.

II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:

a.

całkowitą niezdolność do pracy albo

b.

umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7g ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r.

Stosownie do art. 26 ust. 7c ww. ustawy, w przypadku wydatków, o których mowa m.in. w ust. 7a pkt 7, 8 i 14 nie jest wymagane posiadanie dokumentów stwierdzających ich wysokość. Jednakże na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej podatnik jest obowiązany przedstawić dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia (...).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Ponadto, wskazać należy, iż przepis art. 26 ust. 7a ustawy nie określa szczegółowo, jakie wydatki podlegają odliczeniu.

Literalne brzmienie "adaptacja" oznacza przystosowanie do innego użytku, przeróbkę dla nadania innego charakteru (Słownik Języka Polskiego, Tom I pod redakcją prof. dr. Mieczysława Szymczaka, W-wa 1978). Adaptacja mieszkania lub budynku oznacza, zatem przeróbkę mającą nadać mu inny charakter, przystosować do innego użytku.

Natomiast wyposażenie mieszkania/budynku to nadanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zakres prac adaptacyjnych bądź prac związanych z wyposażeniem lokalu/budynku musi być przeprowadzony stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności podatnika i musi być związany z rodzajem niepełnosprawności. Przeprowadzone prace adaptacyjne mają ułatwiać osobie niepełnosprawnej funkcjonowanie w danym budynku lub lokalu mieszkalnym, a nie ogólnie zapewniać lepszy komfort mieszkania. Konstatując powyższe rozważania, stwierdzić należy, iż przez adaptację należy rozumieć takie przystosowanie mieszkania lub budynku mieszkalnego, które umożliwi lub ułatwi życie w nim osoby niepełnosprawnej, a nie jedynie poprawi standard zamieszkiwania, natomiast przez wyposażenie - nadanie mu walorów użytkowych.

Z analizy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Zainteresowana, będąca osobą niepełnosprawną, ma problemy z poruszaniem się. W związku z powyższym, zamierza zakupić kocioł c. o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody. Niepełnosprawność Wnioskodawczyni znacznie utrudnia Jej eksploatację dotychczas posiadanego pieca. Zakup ww. kotła c. o. umożliwi Jej samodzielną obsługę systemu centralnego ogrzewania, a tym samym zapewni Jej należyte warunki egzystencji.

Wydatków poniesionych w związku z zakupem kotła c. o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody nie można zaliczyć do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, bowiem nie wykazują one cech indywidualnego przeznaczenia i niezbędności w rehabilitacji. Z całą pewnością modernizacja przeprowadzona w tym zakresie ułatwi Wnioskodawczyni obsługę pieca c. o. Zainteresowana nie będzie zmuszona do częstego schodzenia do piwnicy celem ciągłego kontrolowania procesu palenia. Tym samym poprawi to warunki życia Wnioskodawczyni. Jednakże trudno doszukać się w tych wydatkach cech, które mogłyby pozwolić na zaliczenie ich jako wydatków na cele rehabilitacyjne. Należy wskazać, że każdy podatnik dokonujący remontu czy modernizacji mieszkania/domu może dokonać zmiany systemu grzewczego, czyli ponieść wydatki, które poniosła Wnioskodawczyni. Zauważyć przy tym należy, iż piec c. o. nie jest przeznaczony wyłącznie dla osób niepełnosprawnych w celu zaspokojenia ich potrzeb. Jest to standardowa rzecz i urządzenie występujące w powszechnej sprzedaży, dostępne dla przeciętnego kupującego. Cechuje się łatwością obsługi, jednakże jest rzeczą i urządzeniem powszechnego użytku, przeznaczoną do korzystania przez nieokreślony krąg osób. Zatem remont, czy modernizacja mieszkania/domu w ww. zakresie nie spełnia przesłanek określonych w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione. W tym miejscu należy podkreślić, że przepisy dotyczące wszelkiego rodzaju ulg i zwolnień podatkowych, jako odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania, powinny być interpretowane ściśle, w oparciu o wykładnię gramatyczną przepisów ustawy, z wyłączeniem wykładni rozszerzającej.

Ponadto, należy ponownie podkreślić, że ulga, o której mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy, nie jest ulgą remontowo-modernizacyjną. Adresowana jest ona bowiem do podatników ponoszących wydatki ze względu na szczególne potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy brak podstaw do uznania, iż wydatki poniesione w związku z zakupem i montażem kotła c. o. z automatycznym podajnikiem paliwa stałego z towarzyszącą mu instalacją hydrauliczną i zasobnikiem ciepłej wody spełniają przesłankę określoną w art. 26 ust. 7a pkt 1 ww. ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawczyni nie będzie uprawniona do odliczenia ww. wydatków od dochodu z tytułu tzw. ulgi rehabilitacyjnej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl