ILPB2/415-1280/10-5/WS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 lutego 2011 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-1280/10-5/WS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu 15 listopada 2010 r.), uzupełnionym w dniu 17 listopada 2010 r. oraz w dniu 24 stycznia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 18 stycznia 2011 r. nr ILPB2/415-1280/10 -3/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 18 stycznia 2011 r., skutecznie doręczono dnia 20 stycznia 2011 r., zaś w dniu 26 stycznia 2011 r. (data nadania 24 stycznia 2011 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W miesiącu październiku 2010 r. wypłacono 14 pracownikom zapomogi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, zwalniając ich opodatkowanie do kwoty wolnej od podatku w wysokości 380 zł. Zapomogi wypłacono na wniosek pracowników w oparciu o dochód na członka rodziny, zgodnie z regulaminem ZFŚS. Zapomogi przyznano na pomoc w zakupie odzieży, opału na zimę oraz inne potrzeby bytowe pracowników zawarte we wnioskach. w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 67 wypłacono zapomogi pobierając podatek od nadwyżki ponad 380 zł stosując zapis, że wartość otrzymanych świadczeń socjalnych, rzeczowych oraz pieniężnych, jest w całości finansowana ze środków zakładowego funduszu socjalnego lub związków zawodowych.

Przykład: zapomoga w kwocie 250,00 zł - pobrana zaliczka 0,00 zł,

zapomoga w kwocie 450,00 zł - pobrana zaliczka 13,00 zł (450 - 380 = 70).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1.

Czy zwolnienie dotyczy tylko zapomóg przyznawanych na pomoc w pokryciu kosztów leczenia, czy obejmuje również wydatki na zakup odzieży, opału, książek itp....

2.

Czy pracodawca tworząc fundusz socjalny może jednorazowo w roku wypłacić wszystkim pracownikom kwotę wolną od podatku w wysokości 380 zł jako środek pieniężny, a nie talon czy bon.

3.

Czy wydanie w grudniu paczek świątecznych dla dzieci pracowników w formie słodyczy obciąża kwotę wolną od podatku (380 zł). Paczki wydawane są dzieciom do 15 roku życia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, zwolnienie obejmuje zapomogi przyznane dla pracownika bez względu na wskazany we wniosku cel (leczenie, cele bieżące).

W odniesieniu do pytania nr 2, pracodawca może wypłacić każdemu pracownikowi kwotę wolną od podatku jako środek pieniężny, zgodnie z regulaminem funduszu socjalnego.

W kwestii pytania nr 3, wydanie paczek świątecznych dla dzieci pracowników obciąża kwotę wolną od podatku. Jeśli wcześniej pracownik skorzystał ze zwolnienia do 380 zł, wydanie paczki za kwotę np.: 100 zł należy opodatkować.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Biorąc powyższe pod uwagę do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które zostało wypłacone w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże, w myśl art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2009 r., wprowadzonym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) i mającym zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r. - zwalnia się od podatku dochodowego wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Przy czym, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, przedszkolach oraz innych formach wychowania przedszkolnego, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Podkreślić tutaj należy, iż istotną zmianą znowelizowanego art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zwolnienie z opodatkowania - przy warunkach ustawą przewidzianych - wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że zwolniona od podatku na podstawie ww. przepisu, jest wartość świadczeń otrzymywanych przez pracownika, jeżeli spełnione zostaną łącznie następujące przesłanki:

* świadczenia mają związek z finansowaniem działalności socjalnej,

* świadczenia mają charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego,

* są w całości sfinansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* ich wysokość nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Biorąc pod uwagę, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "rzeczy", ani też pojęcia "świadczenia rzeczowego" dla ich ustalenia należy odwołać się do definicji zawartej w innych aktach prawnych.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 45 ww. ustawy rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają, np. paczki świąteczne.

Natomiast wypłata z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych zapomóg pieniężnych dla pracowników stanowić będzie świadczenie pieniężne, do którego również ma zastosowanie zwolnienie określone w znowelizowanej treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zapomoga charakteryzuje się tym, iż jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymienia wprost zapomogi, jako świadczenia podlegającego zwolnieniu, a tym bardziej nie wskazuje na jaki konkretny cel zapomoga ma być przyznana, aby zwolnić ją z opodatkowania, a więc czy na leczenie, czy też na zakup np. odzieży, opału, książek. Zapomoga korzysta w tym przypadku ze zwolnienia jako świadczenie pieniężne wypłacone z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a więc mające związek z finansowaniem działalności socjalnej, niezależnie od tego na jaki cel zostanie następnie wykorzystana.

Ponadto należy zauważyć, iż zapomogi pieniężne wypłacane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2.280 zł podlegają zwolnieniu z podatku na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. z powyższego przepisu wynika jednak, że ze zwolnienia korzystają jedynie zapomogi wypłacone z tytułów wskazanych w tym przepisie, do wysokości wyznaczonej kwotą 2.280 zł w danym roku podatkowym. Bez znaczenia dla możliwości zastosowania tego zwolnienia są środki, z których wypłacane są ww. zapomogi, natomiast podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą się w przypadkach wymienionych w tym przepisie oraz czy kwota zapomogi nie przekracza wskazanego limitu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż:

* w sytuacji przedstawionej przez Wnioskodawcę wypłata zapomóg pieniężnych dla pracowników do kwoty 380 zł stanowi świadczenie pieniężne, do którego ma zastosowanie zwolnienie określone w znowelizowanej treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od tego na jaki cel zapomoga ta zostanie następnie wykorzystana,

* wypłacenie przez pracodawcę na rzecz pracowników z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jednorazowej kwoty w wysokości 380 zł jako świadczenia pieniężnego, którego finansowanie mieści się w pojęciu działalności socjalnej (pomoc materialna), korzysta ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* wydanie paczek świątecznych dla dzieci pracowników stanowić będzie świadczenie rzeczowe, do którego również ma zastosowanie zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. w tej sytuacji Wnioskodawca powinien zsumować wszystkie podlegające zwolnieniu świadczenia rzeczowe i pieniężne wypłacone pracownikowi od początku roku, które zostały sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i jeśli suma ta przekroczyła kwotę 380 zł, to od nadwyżki kolejnych świadczeń należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje bowiem, że zwolnione są świadczenia łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł - a takie brzmienie nakazuje płatnikowi sumować wypłacane świadczenia a nadwyżkę opodatkować.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl