ILPB2/415-1278/10-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2010 r. (data wpływu: 15 listopada 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 15 listopada 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca - będący spółką z o.o. - jest firmą softwarową zajmującą się tworzeniem oprogramowania z zakresu analizy danych statystycznych oraz wykonywaniem aplikacji służących rozwiązywaniu problemów matematycznych w biznesie.

Jednym z przykładów realizowanych w firmie zadań jest tworzenie współfinansowanego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego serwisu internetowego świadczącego innowacyjne e-usługi prognozowania szeregów czasowych.

Część pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę w ramach stosunku pracy oraz mających być zatrudnionymi w przyszłości wykonuje lub będzie wykonywać czynności o twórczym charakterze w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, otrzymując z tego tytułu wynagrodzenie. Do stanowisk tych należą między innymi: programista, grafik, ekspert.

Zadaniem programistów jest między innymi opracowywanie metod statystycznych, kreatywny wybór odpowiednich algorytmów matematycznych oraz samodzielne ich konstruowanie. Unikalność tych rozwiązań wymaga od programistów tworzenia obszernej dokumentacji, w tym pisania autorskiego podręcznika na potrzeby klientów.

Do obowiązków ekspertów należą między innymi: opracowywanie metodologii do tworzonej logiki biznesowej, przygotowywanie raportów, konsultacje, analiza danych i doradztwo w zakresie wypracowywanych standardów naukowych.

Od zatrudnianych w firmie grafików oczekiwać się będzie tworzenia unikalnych kompozycji na potrzeby powstających aplikacji, koncepcji znaków graficznych i innych elementów stanowiących o wizualnej stronie realizowanych projektów oraz kreowania wizerunku firmy i jej produktów poprzez środki graficzne.

Zakres obowiązków pracowników z uwzględnieniem podziału na prace twórcze i pozostałe obowiązki określony został w aneksach do umowy o pracę. w aneksach zawarto również klauzulę o przekazywaniu praw autorskich do stworzonych dzieł na rzecz pracodawcy. Również w przypadku pracowników zatrudnianych na powyższych stanowiskach w przyszłości zawierane będą analogiczne aneksy.

Na wniosek zatrudnionych pracowników oraz na potrzeby dalszych zatrudnień Wnioskodawca zwrócił się o interpretację przepisów dotyczących możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu przewidzianych w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla pracowników zatrudnionych na wyżej wymienionych stanowiskach pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (w stosunku do tej części ich wynagrodzenia, która jest przychodem z tytułu wykonywania działalności o twórczym charakterze) przenoszących na rzecz pracodawcy prawa autorskie do utworów stworzonych w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych, płatnik może zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 50%, przewidziane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) przedmiotem prawa autorskiego jest przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze. w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (programy komputerowe) oraz utwory plastyczne.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku stanowisk pracy takich jak programista komputerowy, grafik komputerowy, ekspert, niewątpliwie występuje działalność twórcza, której rezultaty stanowią przedmiot prawa autorskiego. Artykuł 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu w przypadku korzystania przez twórców z praw autorskich.

Wnioskodawca uważa, że w przypadku przenoszenia praw autorskich do tego typu utworów, stanowiących efekt kreatywnej działalności pracownika, twórca ma możliwość skorzystania z uprzywilejowanych kosztów uzyskania przychodu. Jednocześnie przepis ten nie odnosi się do konkretnego źródła przychodu, w przypadku do którego koszty autorskie mogą być zastosowane, co wskazuje na możliwość zastosowania go także w stosunku do twórców zatrudnionych na podstawie umowy o pracę.

Wysokość kosztów uzyskania przychodu w ramach stosunku pracy reguluje art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy, można zastosować przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako wyjątek od tej reguły w każdym przypadku, gdy mamy do czynienia z uzyskiwaniem przez pracownika przychodu w związku z przeniesieniem na pracodawcę praw autorskich do utworu pracowniczego.

Reasumując, w przypadku pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę (w stosunku do tej części ich wynagrodzenia, która jest przychodem z tytułu wykonywania działalności o twórczym charakterze) przenoszących na rzecz pracodawcy prawa autorskie do utworów stworzonych w ramach wykonywania obowiązków pracowniczych, Wnioskodawca, jako płatnik, może zastosować koszty uzyskania przychodu w wysokości 50% przewidziane w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednakże należy zauważyć, iż zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Przepis art. 3 pkt 2 ww. Ordynacji podatkowej stanowi, iż ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast poprzez ustawy podatkowe, zgodnie z art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Stosownie do tej definicji ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.) nie stanowi przepisów prawa podatkowego, a więc działający w imieniu Ministra Finansów Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie jest upoważniony do interpretowania tej ustawy w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, a tym samym do stwierdzenia, czy dana osoba jest twórcą w rozumieniu przepisów ww. ustawy lub czy konkretna praca stanowi prawo autorskie lub prawo pokrewne. Wobec tego, tut. Organ nie rozstrzygnął kwestii, czy wskazani w opisanym zdarzeniu przyszłym pracownicy rzeczywiście są twórcami korzystającymi z praw autorskich w rozumieniu ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, ale przyjął za Wnioskodawcą, że tak właśnie jest.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.