ILPB2/415-126/14-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2014 r. (data wpływu 29 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko oraz możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej - jest:

* nieprawidłowe, w odniesieniu do preferencyjnego rozliczenia za 2013 r. i za lata następne,

* prawidłowe, w odniesieniu do ulgi prorodzinnej.

W dniu 29 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko oraz możliwości odliczenia ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wyrokiem z dnia 26 października 2010 r. sąd okręgowy rozwiązał małżeństwo Wnioskodawcy z (...) bez orzekania o winie. Od tego czasu Zainteresowany jest rozwodnikiem. Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich dzieci stron, z ustaleniem miejsca zamieszkania dzieci z matką. Sąd ustalił opiekę (pieczę) naprzemienną nad dziećmi wskazując kiedy dzieci będą przebywać, z którym z rodziców. Sąd orzekł również, że rodzice mogą samodzielnie podejmować decyzje co do realizacji opieki naprzemiennej w formie "Rodzicielskiego Planu Wychowawczego". Z uwagi na niewielkie dochody matki, sąd zobowiązał Wnioskodawcę (ojca) do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania małoletnich dzieci, w formie alimentów w wysokości 2 000 zł miesięcznie łącznie na dwoje dzieci.

Ponadto Zainteresowany wyjaśnił, że:

1. Rodzice mieszkają i gospodarują oddzielnie od 17 lipca 2010 r. Rozwód orzeczono 26 października 2010 r.

2. Udział Wnioskodawcy (ojca) w wychowywaniu dwojga małoletnich dzieci nie ogranicza się do sporadycznych z nimi kontaktów. Dzieci zamieszkują z Zainteresowanym, pod adresem Wnioskodawcy przez znaczną część czasu (przez około 50% czasu, co rozwiedzeni rodzice zgodnie ustalili w formie harmonogramu). W domu Zainteresowanego nocują, jedzą posiłki, mają swoje pokoje, ubrania, książki, zabawki, rowerki, pamiątki, zwierzęta, odrabiają zadania domowe, mają swoje obowiązki itd.

3. Faktycznie Wnioskodawca będąc osobą rozwiedzioną, wychowuje dzieci samotnie w czasie kiedy z Nim przebywają: opiekuje się nimi, przygotowuje posiłki, chodzi z nimi na zajęcia pozalekcyjne, utrzymuje kontakt ze szkołą, zapewnia opiekę medyczną, rozrywkę, uczestniczy aktywnie w życiu i rozwoju dzieci.

4. Wkład własny (zaangażowanie w opiekę) rodzice wnoszą porównywalny, jednak Wnioskodawca ponosi zdecydowanie przeważającą część kosztów wychowania dzieci:

5. Wnioskodawca osiąga dochody z tytułu umowy o pracę, oraz z najmu mieszkania (opodatkowanego ryczałtem 8,5%). Matka prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Ani do Zainteresowanego, ani do dzieci, nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ani ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym. Małoletnie dzieci nie osiągają dochodów.

Ponadto Wnioskodawca nadmienił, że wobec sytuacji Zainteresowanego wydana została pozytywna indywidualna interpretacja podatkowa w roku 2011 (...). Jednakże jako świadomy możliwych zmian w prawie podatkowym i nie będąc specjalistą w zakresie tego prawa prosi o potwierdzenie tej interpretacji w stosunku do rozliczenia podatkowego za rok 2013 i lata następne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci... (za rok 2013 i lata następne, do chwili zmiany stanu faktycznego lub zmian w prawie podatkowym - w zakresie zasad korzystania z ww. ulgi).

2. Czy Zainteresowanemu przysługuje prawo do ulgi z tytułu wychowywania dwójki małoletnich dzieci (ulga prorodzinna)... W jakiej części.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje Zainteresowanemu prawo do obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych, w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci, a także może skorzystać z ulgi z tytułu wychowywania dzieci (ulga prorodzinna).

W ocenie Zainteresowanego spełnia łącznie wszystkie warunki przewidziane do skorzystania z możliwości obliczenia podatku w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci. Wnioskodawca podkreślił, że mimo nie pozostawania w związku małżeńskim, sąd nie pozbawił Zainteresowanego praw rodzicielskich. Mimo, że sąd ustalił miejsce zamieszkania dzieci z matką, powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, oraz ustalił naprzemienną opiekę (pieczę) nad dziećmi. Sąd pozostawił rodzicom ustalenie szczegółowych terminów i zakresu tej opieki. Zgodnie ze stanem faktycznym (który trwa już ponad 3 lata), oboje rodzice wnoszą porównywalny wkład własny w opiekę i wychowanie dzieci. Wnioskodawca jako ojciec ponosi dodatkowo jego główny ciężar finansowy. Ponadto dzieci faktycznie w około 50% czasu zamieszkują z Wnioskodawcą i wówczas aktywnie i samodzielnie się nimi opiekuje i samotnie je wychowuje. Stan faktyczny może Zainteresowany udokumentować zeznaniami świadków, dowodami ponoszenia kosztów, korespondencją elektroniczną z matką w sprawie ustalania harmonogramu opieki. Ponadto Wnioskodawca prowadzi szczegółowy rejestr czasu oraz aktywności dzieci.

Wnioskodawca uważa, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest bowiem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku. Zatem składając deklarację podatkową w terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ww. ustawy, tj. do 30 kwietnia 2014 r., spełnia wszystkie warunki uprawniające do skorzystania z opodatkowania dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci.

Wnioskodawca chciałby zaakcentować fakt, że wychowuje swoje dzieci. Sprawuje nad nimi opiekę oraz uczestniczy w ich rozwoju. Jednak kluczowym elementem wychowania w dzisiejszych czasach jest obowiązek finansowania całokształtu zabiegów mających na celu ukształtowanie dziecka pod względem fizycznym, moralnym, umysłowym. A to w opinii Zainteresowanego i zgodnie z wyliczeniem w opisie stanu faktycznego, oraz wobec niewspółmiernie niskich dochodów byłej żony, jest większościowym udziałem Wnioskodawcy.

Uwzględnić należy również, że art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest elementem polityki prorodzinnej państwa i ma za zadanie umożliwić preferencyjne opodatkowanie osobom, na których spoczywają większe obowiązki związane z samotnym wychowywaniem dzieci.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe, w odniesieniu do preferencyjnego rozliczenia za 2013 r. i za lata następne,

* prawidłowe, w odniesieniu do ulgi prorodzinnej.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

- podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 powołanej ustawy zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy stanowi, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia.

W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków: posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko, wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka), nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) dochodów (z wyjątkiem przewidzianych ustawą), wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia "osoby samotnie wychowującej dziecko" wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny.

Przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że sąd nie pozbawił Zainteresowanego praw rodzicielskich. Mimo że sąd ustalił miejsce zamieszkania dzieci z matką, powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, oraz ustalił naprzemienną opiekę (pieczę) nad dziećmi. Oboje rodzice zajmują się opieką i wychowaniem małoletnich dzieci.

Podkreślić należy, że - zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jaki w doktrynie prawa - wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo,a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej dany przepis prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Ponadto podkreślenia wymaga fakt, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osobaw trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko.

Z istoty pojęcia "osoba samotnie wychowująca dzieci" należy wyprowadzić taki stan, w którym nie wystąpi konkurencja wspomnianych w analizowanym przepisie art. 6 ust. 4 ustawyo podatku dochodowym od osób fizycznych osób. Używając określeń "rodzic albo opiekun prawny" ustawodawca przesądził bowiem, że możliwość preferencyjnego rozliczenia dochodów rodzica w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko przysługuje tylko temu z rodzicowi, który faktycznie wychowuje dziecko.

Zatem, w opisanej powyżej sytuacji Wnioskodawca nie może być uznany za osobę samotnie wychowującą dziecko.

Z literalnego brzmienia przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika bowiem jednoznacznie, że omawiany sposób opodatkowania przysługuje temu rodzicowi, który w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci. Zatem ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z ww. preferencji podatkowej od tego, czy rodzic będący stanu wolnego w roku podatkowym samotnie wychowuje dziecko.

Zainteresowany wraz z była małżonką zajmują się opieką i wychowaniem małoletnich dzieci; w trakcie roku podatkowego rodzice dzielą się obowiązkami w wychowywaniu dzieci, a sposób podziału tych obowiązków został ustalony wspólnie przez byłych małżonków (rodziców dziecka). Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich dzieci, z ustaleniem miejsca zamieszkania dzieci z matką. Sąd ustalił opiekę naprzemienną nad dziećmi. Zatem, nie kwestionując faktu, że Wnioskodawca - jako osoba rozwiedziona - bierze udział w wychowywaniu swoich dzieci - nie sposób stwierdzić, że Zainteresowany spełnia wszystkie warunki uprawniające do opodatkowania jako osoby samotnie wychowującej dziecko. Wnioskodawca w roku podatkowym nie wychowuje bowiem dzieci samotnie, tzn. bez udziału drugiego z rodziców (ich matki). Bezsprzecznym bowiem pozostaje fakt, że część danego roku dzieci przebywają pod opieką matki i to ona wówczas je wychowuje.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że okoliczność, że dwie osoby wychowują te same dzieci wyklucza możliwość uznania, że którakolwiek z tych osób wychowuje dzieci samotnie. Tak więc dzieci są wychowywane przez oboje rodziców.

Nie można zatem uznać, że Wnioskodawca jest osobą samotnie wychowującą małoletnie dzieci, ponieważ ich wychowaniem zajmuje się wspólnie z matką dzieci.

Należy więc stwierdzić, że Wnioskodawcy za rok 2013 jak również za lata następne nie przysługuje prawo do korzystania z omawianej preferencji - w świetle przepisów obowiązujących w dniu wydania interpretacji.

Z kolei zasady korzystania z podatkowej ulgi na dzieci określa art. 27f ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

W myśl art. 27f ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do dwojga małoletnich dzieci - kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, na każde dziecko.

Na mocy art. 27 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Według art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest rozwodnikiem, sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich dzieci, z ustaleniem miejsca zamieszkania dzieci z matką. Sąd ustalił opiekę naprzemienną nad dziećmi wskazując kiedy dzieci będą przebywać, z którym z rodziców. Sąd orzekł również, że rodzice mogą samodzielnie podejmować decyzje co do realizacji opieki naprzemiennej w formie "Rodzicielskiego Planu Wychowawczego". Wnioskodawca ponosi koszty utrzymania i wychowania małoletnich dzieci, w formie alimentów w wysokości 2 000 zł miesięcznie łącznie na dwoje dzieci.

Zatem przez cały rok Wnioskodawca i jego była żona wykonywali władzę rodzicielską nad małoletnimi dziećmi. Sąd powierzył obojgu rodzicom wykonywanie władzy rodzicielskiej nad dwójką małoletnich dzieci stron, z ustaleniem miejsca zamieszkania dzieci z matką.

Zgodnie z ogólną zasadą wynikającą z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obojgu rodzicom, jeżeli wykonują władzę rodzicielską, przysługuje ulga na dzieci małoletnie. Władza rodzicielska - zgodnie z art. 93 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) - przysługuje obojgu rodzicom, a - stosownie do art. 97 § 1 tejże ustawy - jeżeli władza rodzicielska przysługuje obojgu rodzicom, każde z nich jest zobowiązane i uprawnione do jej wykonywania.

Podkreślenia przy tym wymaga, że separacja bądź rozwód rodziców nie są równoznaczne z utratą przez rodzica prawa do wykonywania władzy rodzicielskiej. Sąd rodzinny, orzekając separację bądź rozwiązując związek małżeński określa także prawa rodzicielskie. Jeżeli zatem nie pozbawia tego prawa jednego z rodziców, to uznaje, że rodzice są zdolni do porozumienia w sprawach dotyczących dziecka.

W świetle zacytowanych wyżej przepisów uznać więc należy, że w sytuacji, gdy oboje rodzice dysponują prawem wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do dzieci są uprawnieni do korzystania z ulgi wynikającej z art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonywania odliczeń w ramach ww. ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z powołanymi przepisami rodzice, jeśli obydwoje mają władzę rodzicielską, będą musieli ustalić, w jakiej kwocie i które z nich korzysta z odliczenia ulgi na dziecko. Konieczne jest zatem porozumienie w tym względzie.

Z powyższego wynika, że w przypadku, gdy obydwoje rodzice wykonywali władzę rodzicielską przez cały rok (2013 r.), ulga przysługuje każdemu z rodziców w proporcjach przez nich ustalonych, z tym, że łączna kwota odliczeń, dokonanych przez oboje rodziców nie może przekroczyć kwoty odliczeń przysługujących względem dzieci.

Natomiast, jeżeli rodzice takich proporcji nie ustalili, to należy przyjąć, że ulga przysługuje każdemu z nich w częściach równych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawcy przysługuje prawo do dokonania odliczenia w ramach ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci.

Należy podkreślić, że nawet gdyby między małżonkami nie doszło do porozumienia w sprawie ustalenia kwoty rozliczenia w ramach ulgi prorodzinnej, Wnioskodawca ma prawo do ww. ulgi w wysokości połowy kwoty przysługującej na dwoje małoletnich dzieci.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.