ILPB2/415-1240/09-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 listopada 2009 r. (data wpływu: 1 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników ze stosunku pracy - jest nieprawidłowe.

W dniu 1 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów pracowników ze stosunku pracy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, organizuje kilka imprez finansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, np. imprezy integracyjne, imprezy sportowo-rekreacyjne dla swoich pracowników. Spotkania są organizowane jako imprezy otwarte dla nieokreślonej ilości uczestników i dlatego też Zainteresowany nie może przypisać przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla konkretnych pracowników.

Natomiast pozostałe świadczenia finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, tj. talony świąteczne, dofinansowanie do wypoczynku pracowników, są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ w tym przypadku istnieje możliwość przypisania przychodu dla konkretnych pracowników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy udział w imprezach integracyjnych, w imprezach sportowo-rekreacyjnych, finansowanych ze środków ZFŚS w przypadkach imprez otwartych stanowi przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dla pracownika.

Zdaniem Wnioskodawcy, co poparte jest w Jego ocenie licznymi interpretacjami ekspertów, imprezy otwarte finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ nie można przypisać przychodu konkretnym pracownikom. Jedynie świadczenia, które można przypisać konkretnym osobom (talony oraz dofinansowanie do wypoczynku) powinny być opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodami z szeroko rozumianego stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń pieniężnych w naturze, bądź ich ekwiwalenty - bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. z powyższego wynika, iż przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenia majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne. Do nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych na rzecz pracownika związanych ze stosunkiem pracy zalicza się między innymi różnego rodzaju wyjazdy o charakterze imprez integracyjnych.

Jeżeli przedmiotem nieodpłatnego świadczenia lub świadczenia częściowo odpłatnego nie jest rzecz lub usługa wchodząca w zakres działalności pracodawcy, wartość pieniężną tego rodzaju świadczenia ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b ustawy. Stąd też, w sytuacji usług zakupionych przez pracodawcę, wartość pieniężną tych świadczeń ustala się według cen zakupu.

W myśl przepisu art. 11 ust. 2a cyt. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

Stosownie do art. 31 ww. ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów m.in. przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca organizuje dla swoich pracowników imprezy finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, np. imprezy integracyjne, imprezy rekreacyjno-sportowe. w złożonym wniosku Zainteresowany podkreśla, iż nie może On przypisać przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych konkretnym pracownikom, ponieważ spotkania te są organizowane jako imprezy otwarte dla nieokreślonej ilości uczestników. Wnioskodawca opiera swoje stanowisko również na wskazywanym przez siebie przeciwieństwie tych imprez w stosunku do talonów świątecznych, dofinansowań do wypoczynku pracowników, w przypadku których, zdaniem Zainteresowanego, odmiennie niż w przypadku przedmiotowych imprez, istnieje możliwość takiego zindywidualizowania.

Jednakże, zdaniem tut. Organu, istnieje możliwość zindywidualizowania tych świadczeń. Zainteresowany, jako pracodawca, jest w stanie określić, którzy pracownicy brali udział w imprezie. Wnioskodawca, jako organizator imprezy, ma bowiem wiedzę, do kogo kieruje propozycję udziału w takiej imprezie i kto w niej uczestniczy. z uczestnictwa w imprezie integracyjnej korzystają tylko pracownicy, stąd należy rozumieć, iż "otwarty" charakter imprezy oznacza wyłącznie dobrowolność udziału w spotkaniu. Bez względu zatem na sposób zapłaty za zorganizowanie tego spotkania, indywidualizacja świadczeń, jakie otrzymali pracownicy, a co zatem idzie kwota przychodu ze stosunku pracy, jaką uzyskali, jest możliwa do ustalenia. w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie stanu faktycznego, możliwym jest wyliczenie jaki koszt został poniesiony w związku ze zorganizowaniem imprezy integracyjnej, a także dokładne określenie ilości i nazwisk osób w niej uczestniczących. Wobec tego można ustalić wartość świadczeń i przyporządkować je poszczególnym pracownikom.

Odnosząc powyższe do przedstawionych uprzednio przepisów należy stwierdzić, że, z uwagi na możliwość zindywidualizowania otrzymanych przez pracowników świadczeń, z tytułu uczestnictwa w imprezie integracyjnej, wartość tych świadczeń stanowi dla pracowników źródło przychodu, podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, wartość ww. świadczeń Wnioskodawca ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia pracownika i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunków pracy.

Jednocześnie stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 cyt. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymywanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że zwolnienie od podatku dochodowego rzeczowych świadczeń otrzymanych przez pracowników, możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Jak wynika z powyższego, ze zwolnienia w limitowanej części korzystają świadczenia o charakterze rzeczowym lub pieniężnym. Podkreślić przy tym należy, iż świadczenie rzeczowe nie jest przeciwieństwem świadczenia pieniężnego w takim sensie, że każde świadczenie, które nie jest pieniężne jest świadczeniem rzeczowym.

Należy podkreślić, iż użyte w tym przepisie sformułowanie "sfinansowane w całości z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych" oznacza, że pracodawca bądź związki zawodowe są ze swej strony zobligowane do finansowania lub współfinansowania świadczeń na rzecz pracownika wyłącznie z wymienionych w tym przepisie funduszy. Przepis ten zatem określa źródło finansowania świadczeń rzeczowych, uznając że dla zastosowania zwolnienia od podatku koniecznym jest, aby pracodawca nie sfinansował tych świadczeń z innych źródeł niż zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Ustawodawca nie odnosi się natomiast do wielkości udziału w finansowaniu świadczeń rzeczowych, tj. możliwe jest zarówno pokrycie przez zakład pracy 100% wartości świadczeń, bądź częściowe jego sfinansowanie z wymienionych w przepisie źródeł.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje rzeczy, ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Definicję rzeczy wprowadza ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). z definicji zawartej w przepisie art. 45 ustawy - Kodeks cywilny wynika, iż rzeczami są tylko przedmioty materialne.

Świadczenie, według znaczenia ze słownika języka polskiego, to przedmiot zobowiązania lub uprawnienia. Świadczenie rzeczowe można więc otrzymać lub ponosić.

Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe, mają np.: bilety wstępu do kina (teatru) karnety na basen (fitness), paczki świąteczne.

W świetle powyższego nie można uznać, iż spotkania pracownicze (integracyjne), finansowane przez zakład pracy z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, są świadczeniami rzeczowymi lub pieniężnymi, bowiem ich uczestnicy nie otrzymują świadczeń o charakterze materialnym, tj. rzeczowym, ani pieniężnym. Przedmiotem świadczenia jest w tym przypadku usługa, a nie rzeczy, czy pieniądze.

Reasumując należy również stwierdzić, iż przedmiotowe spotkania pracownicze (imprezy integracyjne, imprezy sportowo-rekreacyjne) nie są świadczeniami rzeczowymi, ani też pieniężnymi, wobec czego nie podlegają ww. zwolnieniu na mocy art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.