ILPB2/415-122/08-2/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 12 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko - jest prawidłowe.

W dniu 12 lutego 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca informuje, że w orzeczeniu o rozwodzie sąd orzekł o miejscu pobytu dziecka przy matce, zasądzając od Niego alimenty na rzecz dziecka. Dziecko ma 22 lata, jest studentem studiów stacjonarnych dziennych i od dwóch i pół roku zamieszkuje z Wnioskodawcą we wspólnym gospodarstwie domowym. Przez cały rok podatkowy 2007 Wnioskodawca ponosił koszty utrzymania i wychowania dziecka. Zainteresowany dodaje również, że dziecko nie uzyskało dochodów w 2007 r. podlegających opodatkowaniu (otrzymuje jedynie stypendium w związku z wynikami w nauce). Wnioskodawca nie miał ograniczonych praw rodzicielskich, ani nie był ich pozbawiony. Nie otrzymuje na dziecko alimentów od matki. Spełnia wymogi określone art. 27f ust. 1.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 27f przysługuje Mu w całości odliczenie ulgi prorodzinnej od podatku i możliwość skorzystania ze wspólnego opodatkowania z dzieckiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 5 ww. ustawy za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Zgodnie z art. 6 ust. 8 powołanej ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia.

W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w ww. przepisach.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest zatem, aby taki stan zaistniał w ciągu roku.

Należy podkreślić, iż opisywane preferencyjne rozliczenie dotyczy tylko jednego z rodziców, co wynika z istoty wskazanej instytucji oraz z definicji osoby samotnie wychowującej dziecko zawartej w cytowanym wyżej art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym w przypadku, gdyby obydwoje rodzice rozliczali się w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, wówczas konieczne byłoby dokonanie ustaleń, kto rzeczywiście wychowywał dziecko i oprócz kosztów jego utrzymania ponosił również wszelkie konsekwencje wychowawcze. Niemożliwa jest bowiem sytuacja, w której dwie osoby dojdą do wniosku, że są osobami samotnie wychowującymi dziecko i w związku z tym każda z nich ma prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania.

Zgodnie z art. 27f ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od podatku dochodowego, obliczonego zgodnie z art. 27 cytowanej ustawy, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć rocznie kwotę, obliczoną zgodnie z ust. 2, jeżeli w roku podatkowym wychowywał własne lub przysposobione dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 ustawy.

Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn liczby wychowywanych dzieci i dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Odliczenie kwoty, o której mowa w ust. 2, dotyczy łącznie obojga rodziców, z zastrzeżeniem ust. 4 ustawy. Kwotę tę odlicza się od podatku jednego z rodziców lub od podatku obojga.

W przypadku rodziców, w stosunku do których orzeczone zostały rozwód albo separacja, odliczenie przysługuje jednemu z nich, u którego dzieci faktycznie zamieszkują, o ile spełnione są warunki określone w ust. 1.

Na podstawie art. 27f ust. 1 w związku z powołanym art. 6 ust. 4 ww. ustawy odliczenie przysługuje na dziecko do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dziecko to nie uzyskało dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości niepowodującej obowiązku zapłaty podatku.

W związku z powyższym należy uznać, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorzystania z odliczenia od podatku z tytułu wychowywania dziecka, na podstawie art. 27f ustawy w wysokości dwukrotności kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przez cały 2007 rok Wnioskodawca samotnie wychowywał dziecko wspólnie z nim zamieszkujące. W związku z powyższym stwierdzić należy, że jeżeli spełnione zostały warunki przedstawione powyżej może On rozliczyć się na zasadach przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci oraz skorzystać z odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

Fakt, iż Wnioskodawca zamierza na mocy art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dokonać odliczenia od podatku dochodowego w przypadku wychowywania dzieci, nie wyklucza możliwości skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania za 2007 r. jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

Należy zauważyć, iż przedmiotowa interpretacja dotyczy jedynie stanu faktycznego opisanego we wniosku, który nie musi odzwierciedlać stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, gdyż tutejszy Organ w ramach procedury wydawania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nie ma stosownego umocowania w przepisach prawa, umożliwiającego weryfikację przedstawionego we wniosku stanu. W konsekwencji, jeżeli przedstawiony we wniosku stan różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.