ILPB2/415-1219/10-2/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 20 października 2010 r. (data wpływu: 28 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci zwrotu kosztów przejazdu ucznia niepełnosprawnego - jest prawidłowe.

W dniu 28 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczenia w postaci zwrotu kosztów przejazdu ucznia niepełnosprawnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, będący gminą, realizuje obowiązki wynikające z art. 17 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 1996 r. Nr 67, poz. 329 z późn. zm.). Zainteresowany podaje, iż przepis ten w określonych okolicznościach nakłada na gminy obowiązek zapewnienia uczniom niepełnosprawnym bezpłatny transport i opiekę w czasie przewozu do najbliższej szkoły podstawowej, gimnazjum lub specjalnego ośrodka szkolno-wychowawczego albo zwrotu kosztów przejazdu ucznia i opiekuna.

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca (gmina) nie posiada własnych środków transportu, celem zapewnienia tego ustawowego obowiązku Zainteresowany (gmina) zawarł umowę z rodzicem ucznia niepełnosprawnego. Droga tegoż ucznia z domu do szkoły, w której obwodzie mieszka, przekracza odległości wymienione w art. 17 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, jak również w miejscowości, w której zamieszkuje ten uczeń nie ma żadnego połączenia komunikacji publicznej. Ww. umowa została zawarta na podstawie art. 17 ust. 3a pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty. Przedmiotem umowy jest zwrot wydatków przez Zainteresowanego (gminę) na rzecz rodzica ucznia niepełnosprawnego, który wykorzystuje swój prywatny samochód osobowy do przewozu dziecka do ośrodka szkolno-wychowawczego. Za wyżej wymienioną usługę rodzic ucznia niepełnosprawnego otrzymuje ryczałt miesięczny w kwocie 200 zł brutto. Jest to rzeczywista kwota, jaką ponosi rodzic dziecka niepełnosprawnego na jego przewóz. Dziennie pokonuje trasę 40 km i zużywa 4 I gazu (pojazd jest wyposażony w instalację gazowa).

4 l gazu x 2,28 zł (średnia aktualna cena gazu) x 22 dni = 200,64 zł

Jednocześnie Wnioskodawca informuje, iż przyznany miesięczny ryczałt, w kwocie 200 zł nie przekracza limitu wg rozporządzenia Ministra Transportu z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli, motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do umowy zryczałtowanego zwrotu kosztów dowozu ucznia niepełnosprawnego przez rodzica własnym samochodem osobowym, zawartej między Wnioskodawcą (gminą) a rodzicem dziecka niepełnosprawnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolny od podatku jest zwrot kosztów przejazdu, o którym mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jednakże, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 40c ww. ustawy, wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów przejazdu, o których mowa w art. 17 ust. 3 i 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.).

W myśl art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), sieć publicznych szkół powinna być zorganizowana w sposób umożliwiający wszystkim dzieciom spełnianie obowiązku szkolnego, z uwzględnieniem ust. 2.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, droga dziecka z domu do szkoły nie może przekraczać:

Jeżeli droga dziecka z domu do szkoły, w której obwodzie dziecko mieszka, przekracza odległości wymienione w ust. 2, obowiązkiem gminy jest zapewnienie bezpłatnego transportu i opieki w czasie przewozu lub zwrot kosztów przejazdu środkami komunikacji publicznej (art. 17 ust. 3 ustawy o systemie oświaty).

Stosownie zaś do art. 17 ust. 3a ustawy o systemie oświaty, obowiązkiem gminy jest:

Zauważyć należy, iż zwolnieniem wynikającym z treści art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęty jest nie tylko zwrot kosztów przejazdu dziecka środkami komunikacji publicznej, ale także zwrot kosztów transportu dziecka m.in. samochodem prywatnym rodziców dziecka. Nie w każdej bowiem sytuacji gmina może zapewnić dzieciom niepełnosprawnym, na których ciąży obowiązek szkolny, dowóz do najbliższej szkoły (ośrodka) bezpłatnym transportem oraz nie zawsze - z uwagi na stopień niepełnosprawności dziecka - możliwe jest np. dowożenie dziecka przez rodziców środkami transportu publicznego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, będący gminą, realizuje obowiązki wynikające z art. 17 ustawy o systemie oświaty. Z uwagi na fakt, iż Zainteresowany (gmina) nie posiada własnych środków transportu, celem zapewnienia tego ustawowego obowiązku zawarł On umowę z rodzicem ucznia niepełnosprawnego. Droga tegoż ucznia z domu do szkoły, w której obwodzie mieszka, przekracza odległości wymienione w art. 17 ust. 2 ustawy o systemie oświaty, jak również w miejscowości, w której zamieszkuje ten uczeń nie ma żadnego połączenia komunikacji publicznej.

Z punktu widzenia możliwości skorzystania ze zwolnienia uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych najistotniejszy jest jednak wskazany w przedstawionym opisie stanu faktycznego fakt, iż ww. umowa została zawarta na podstawie art. 17 ust. 3a pkt 3 cyt. ustawy o systemie oświaty.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż opisane we wniosku świadczenie w postaci zwrotu kosztów przejazdu, o którym mowa w art. 17 ust. 3 pkt 3 ustawy o systemie oświaty jest wolne od podatku na podstawie zwolnienia przedmiotowego uregulowanego w art. 21 ust. 1 pkt 40c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika z tytułu wypłaty tegoż świadczenia.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.