ILPB2/415-1210/10-2/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko spółki komandytowo-akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2010 r. (data wpływu 25 października 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacania przez spółkę rekompensaty (odszkodowania) tytułem zwrotu, w okresie rękojmi, kosztów usunięcia wad i usterek w sprzedawanych lokalach - jest prawidłowe.

W dniu 25 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłacania przez spółkę rekompensaty (odszkodowania) tytułem zwrotu, w okresie rękojmi, kosztów usunięcia wad i usterek w sprzedawanych lokalach.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka komandytowo akcyjna (dalej: sprzedawca) prowadzi działalność jako tzw. spółka deweloperska. W ramach tej działalności Spółka zajmuje się sprzedażą lokali. Zdarzają się przypadki, w których w lokalach będących przedmiotem sprzedaży występują wady lub usterki. Na podstawie zawartego porozumienia sprzedawca (Wnioskodawca) zobowiązuje się do usunięcia wad i usterek we własnym zakresie, bądź pokrycia kosztów usunięcia przez nabywcę lub podmioty przez niego wskazane. Ustalenie wysokości rekompensaty następuje na podstawie sporządzonego przez strony, przy udziale uprawnionego inspektora nadzoru, kosztorysu. Kwota wydatkowanych środków tytułem rekompensat za wykonane naprawy usterek stanowi równowartość faktycznie poniesionych przez nabywcę kosztów.

Zwrot kosztów usunięcia wad i usterek następuje w ramach udzielonej rękojmi wynikającej z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wypłacane przez Spółkę rekompensaty (odszkodowania) tytułem zwrotu kosztów usunięcia wad i usterek w sprzedawanych lokalach w okresie rękojmi stanowią przychód po stronie osób je otrzymujących, a w konsekwencji czy istnieje po stronie Spółki obowiązek wystawiania PIT-8C.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku wystawiania i przesyłania informacji PIT-8C, ponieważ otrzymane przez nabywców lokali kwoty są jedynie rekompensatą za wykonane naprawy wad i usterek objętych rękojmią i nie spełniają definicji przychodów z innych źródeł zawartej w art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie przepisu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia, nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

W oparciu o art. 42a u.p.d.o.f. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są zobowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację (PIT-8C) według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wypłaty rekompensat (odszkodowań) nie można stwierdzić, iż po stronie klienta powstanie jakiekolwiek przysporzenie majątkowe. Otrzymane środki będą stanowić jedynie zrekompensowanie wykonanych przez nabywcę lub podmiot przez niego wskazany koniecznych napraw mających na celu doprowadzenie przedmiotu umowy (lokalu) do stanu zgodnego z umową. Zwrot kosztów następuje na podstawie zaakceptowanego przez strony kosztorysu stanowiącego wypadkową faktycznie poniesionych przez nabywcę wydatków zweryfikowanych przez osobę uprawnioną po stronie sprzedawcy (inspektora nadzoru). Wykonywane prace służą jedynie usunięciu wad i usterek zmniejszających wartość lub użyteczność przedmiotu sprzedaży (lokalu). Działania spółki na rzecz klientów nie mogą być traktowane jako przysporzenie tych osób w rozumieniu u.p.d.o.f. Klienci otrzymują jedynie zadośćuczynienia w postaci zwrotu poniesionych nakładów za doprowadzenie nabytych lokali do stanu zgodnego z umową, nie osiągając faktycznego zysku.

W przypadku kwalifikacji przychodu jako przychodu z innego źródła zgodnie z art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. po stronie podatnika musi powstać przysporzenie majątkowe. Przepis art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. należy bowiem rozumieć jako regulujący wyłącznie sytuację, w której podatnik takowe przysporzenie otrzymuje.

Natomiast nie można utożsamiać zwrotu poniesionych uprzednio przez nabywców lokali wydatków na usunięcie usterek z przysporzeniem majątkowym. W przypadku otrzymania przez nabywcę zwrotu wydatków poniesionych uprzednio na usunięcie usterek nie sposób uznać, iż po jego stronie następuje przysporzenie majątkowe, bowiem otrzymuje on jedynie zwrot poniesionych już wydatków.

W tym przypadku bez znaczenia pozostaje kwestia sposobu wykonania napraw, tj. czy zostają one wykonane przez spółkę we własnym zakresie przed sprzedażą lokalu, czy też przez nabywcę - w obu przypadkach faktyczny koszt zostanie poniesiony przez sprzedawcę. Skoro zatem w aspekcie ekonomicznym sposób rozliczenia ma ten sam wymiar, w ocenie Wnioskodawcy również kwalifikacja podatkowa powinna być taka sama.

Tym samym, w przypadku gdy spółka jako sprzedawca dokona naprawy usterek we własnym zakresie i nie powstaje przysporzenie po stronie osoby fizycznej, to konsekwentnie brak jest podstaw do powstania takiego przysporzenia w sytuacji gdy nabywca lokalu dokona takiej naprawy we własnym zakresie, a następnie zwrócony zostanie mu koszty tej naprawy.

Nawet w przypadku uznania, iż otrzymywane przez nabywców mieszkań rekompensaty za wykonane naprawy wad i usterek wynikające z rękojmi będą miały charakter przysporzenia majątkowego uzyskane przychody będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. wolne od podatku dochodowego są z pewnymi wyjątkami otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw (...).

Z powołanych uregulowań prawnych wynika jednoznacznie, że ze zwolnienia przedmiotowego korzystają odszkodowania których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów rangi ustawy lub aktów wykonawczych wydanych na ich podstawie, z wyjątkiem wyłączonych ze zwolnienia wolą ustawodawcy. Rekompensaty (odszkodowania) są wypłacane przez spółkę na podstawie prawidłowo złożonej reklamacji, do których klient ma uzasadnione prawo na podstawie rękojmi wynikającej z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.).

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż wypłata rekompensat (odszkodowań) następuje zgodnie z przepisami art. 568 § 1 Kodeksu cywilnego przed upływem roku w przypadku wad fizycznych, a gdy chodzi o wady budynku - przed upływem lat trzech, licząc od dnia wydania lokalu.

W tym miejscu należy podkreślić, iż na podstawie zawartego porozumienia dopuszcza się wykonanie usunięcia usterek przez nabywcę we własnym zakresie. Zasadą bowiem jest, że poszkodowany ma wybór co do sposobu naprawienia szkody - może żądać przywrócenia stanu poprzedniego przez odpowiedzialnego albo zapłaty pieniędzy, by zrobić to samemu (art. 363 Kodeksu cywilnego). W obu przypadkach efekt ekonomiczny pozostaje identyczny.

Powyższe odwołanie daje podstawy do uznania, iż otrzymana przez nabywcę rekompensata (odszkodowanie) nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Natomiast wypłata środków przez spółkę tytułem rekompensat (odszkodowań) znajduje uzasadnienie w przepisach odrębnych ustaw.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 19 stycznia 2010 r. sygn. akt. I SA/Ke 528/09 oraz decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku znak: BI/4117-0044/07 z dnia 8 sierpnia 2007 r.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymanie przez nabywcę na podstawie prawidłowo złożonej reklamacji odszkodowania stanowiącego pokrycie kosztów usunięcia wad usterek ujawnionych w nabytym mieszkaniu nie skutkuje powstaniem u kupującego przychodu w rozumieniu art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.

Reasumując stwierdzić należy - w opinii Wnioskodawcy - że wypłacone nabywcom mieszkań przez spółkę rekompensaty (odszkodowania) jako świadczenia otrzymane na podstawie odrębnych ustaw korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy regulacji prawnej zawartej w art. 21 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek sporządzenia oraz przesłania klientowi, jak i urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), jest zasada powszechności opodatkowania.

W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 tejże ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie bowiem z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca - spółka komandytowo akcyjna prowadzi działalność jako tzw. spółka deweloperska. W ramach tej działalności spółka zajmuje się sprzedażą lokali. Zdarzają się przypadki, iż w lokalach będących przedmiotem sprzedaży występują wady lub usterki. Na podstawie zawartego porozumienia sprzedawca (Wnioskodawca) zobowiązuje się do usunięcia wad i usterek we własnym zakresie, bądź pokrycia kosztów usunięcia przez nabywcę lub podmioty przez niego wskazane. Ustalenie wysokości rekompensaty następuje na podstawie sporządzonego przez strony, przy udziale uprawnionego inspektora nadzoru, kosztorysu. Kwota wydatkowanych środków tytułem rekompensat za wykonane naprawy usterek stanowi równowartość faktycznie poniesionych przez nabywcę kosztów.

Wnioskodawca wskazał, iż zwrot kosztów usunięcia wad i usterek następuje w ramach udzielonej rękojmi wynikającej z ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.)

Rękojmia za wady została uregulowana w art. 556-576 kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 556 § 1 ww. kodeksu sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę zmniejszającą jej wartość lub użyteczność ze względu na cel w umowie oznaczony albo wynikający z okoliczności lub z przeznaczenia rzeczy, jeżeli rzecz nie ma właściwości, o których istnieniu zapewnił kupującego, albo jeżeli rzecz została kupującemu wydana w stanie niezupełnym (rękojmia za wady fizyczne).

W związku ze szczegółową analizą treści przedstawionego stanu faktycznego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż otrzymana kwota rekompensaty stanowiąca równowartość faktycznie poniesionych przez nabywcę lokalu kosztów usunięcia wad i usterek nie może być traktowana jako przysporzenie majątkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tym samym nie spełnia definicji przychodów, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek wystawiania informacji PIT-8C.

W świetle powyższego nie ma zatem potrzeby analizowania skutków podatkowych otrzymanych rekompensat w oparciu o zwolnienie przedmiotowe wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem kwota odszkodowania (rekompensaty) nie stanowi przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie należy wskazać, iż powołane w treści wniosku orzeczenie sądu administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, iż zdaniem tut. Organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Podobnie, w odniesieniu do przywołanego przez Wnioskodawcę pisma organu podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że wydane ono zostało w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.