ILPB2/415-121/07-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2007 r., (data wpływu 31 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów wypłacanych nierezydentowi przez spółkę z o.o. mającą siedzibę w Polsce - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów wypłacanych nierezydentowi przez spółkę z o.o. mającą siedzibę w Polsce.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - spółka z o.o. zawarła z osobą zamieszkałą na terytorium Puerto Rico, która nie prowadzi działalności gospodarczej, umowę pośrednictwa w dostawie towarów, w ramach której pośrednik zobowiązuje się na zlecenie Spółki do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami, albo do zawierania w imieniu i na rzecz spółki umów z odbiorcami jej towarów na terenie Puerto Rico, a także do aktywnej promocji produktów Wnioskodawcy.

Zawarta z pośrednikiem umowa zawiera postanowienia mówiące o tym, że działalność pośrednika będzie wykonywana przez niego osobiście tylko na terytorium Puerto Rico, a zatem poza terytorium Rzeczpospolitej Polskiej. Pośrednik nie jest uprawniony do cedowania prawi obowiązków wynikających z łączącej go ze Spółką umowy na rzecz osób trzecich. Umowa podporządkowana została wyłącznie prawu polskiemu. Pośrednik nie posiada w Polsce stałej placówki, ani zakładu w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.). Pośrednik posiada certyfikat rezydencji wydany przez państwo Puerto Rico. Rzeczpospolitą Polską i Puerto Rico nie wiąże żadna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca, wypłacając mieszkańcowi Puerto Rico wynagrodzenie z tytułu zawartej umowy pośrednictwa w dostawie towarów na terenie Puerto Rico jest zobowiązany, na podstawie przepisu art. art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 16 lipca 1991 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), pobrać jako płatnik zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z przepisami ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy w niniejszej sprawie zastosowanie ma przepis art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, stanowiący, iż osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy). Mieszkaniec Puerto Rico nie ma miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, gdyż nie przebywa na terytorium RP dłużej niż 183 dni, ani nie posiada na terytorium RP centrum interesów życiowych. Pośrednik na stałe przebywa na terytorium Puerto Rico i tam ma centrum interesów osobistych i gospodarczych. A zatem zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy, nie będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Artykuł 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że przepis art. 3 ust. 2a ustawy dotyczący osób fizycznych mających ograniczony obowiązek podatkowy, należy stosować z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Rzeczpospolitą Polską oraz Puerto Rico nie wiąże żadna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, a zatem w przedmiotowej sprawie opierać się należy tylko na przepisach polskiej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzależnia ona możliwość opodatkowania dochodu osób mających ograniczony obowiązek podatkowy, od wykonywania przez nich działalności z tytułu świadczenia pracy na podstawie min. stosunku pracy, działalności wykonywanej osobiście na terytorium RP, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia. A zatem aby stwierdzić czy dochód taki winien być opodatkowany w Polsce zbadać należy kwestię faktycznego wykonywania czynności objętych umową pośrednictwa w dostawie towarów, przez mieszkańca Puerto Rico. Skoro mieszkaniec Puerto Rico czynności objęte zakresem umowy wykonywać będzie tylko i wyłącznie na terytorium Puerto Rico, a zatem poza terytorium RP, to wnioskować należy z brzmienia przepisu art. 3 ust. 2a ustawy, że dochód przez niego uzyskiwany w związku z wykonywaniem na zlecenie polskiej Spółki nie będzie dochodem uzyskiwanym na terytorium RP, a jedynie pochodzącym od Spółki mającej siedzibę na terytorium RP.

Pośrednik nie posiada na terytorium RP stałej placówki, biura, oddziału lub przedstawicielstwa. Pośrednik posiada certyfikat rezydencji wydany przez państwo Puerto Rico. Tym samym dochód uzyskiwany przez pośrednika nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że w wyżej opisanej sytuacji, nie ma on obowiązku naliczać ani odprowadzać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a cyt. wyżej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

* posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub

* przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

* pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia,

* działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

* położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości, w tym ze sprzedaży takiej nieruchomości.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że powyższy katalog nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W przedmiotowej sprawie Polska nie zawarła umowy z Puerto Rico w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ust. 1 pkt 1 tego artykułu stanowi, że podatek dochodowy od przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby nie mające zamieszkania w Polsce z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 ustawy (w tym z umowy zlecenia) pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Ww. przepis stosuje się z uwzględnieniem umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednak zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego zaświadczeniem wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej, zwanym dalej"certyfikatem rezydencji".

Natomiast w przypadku gdy polski płatnik dokonując wypłaty należności z tytułu świadczeń o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podmiotowi zagranicznemu mającemu miejsce zamieszkania w kraju, z którym Polski nie łączy umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, ma on obowiązek potrącić od wypłaconych z tego tytułu dochodów zryczałtowany podatek w wysokości 20% tych przychodów.

W świetle powyższych przepisów uznać więc należy, że dochody osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Puerto Rico podlegają opodatkowaniu w Polsce na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca obowiązany jest do pobrania od wypłacanego wynagrodzenia 20% podatku (art. 41 ust. 1 i 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Podatek ten - zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - należy przekazać na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy wg siedziby Wnioskodawcy - w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym go pobrano.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.