ILPB2/415-1185/14-2/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2014 r. (data wpływu 28 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: "PIT").

W czerwcu 2014 r. Wnioskodawczyni ukończyła studia licencjackie na kierunku pedagogika i rozpoczęła poszukiwania pracy w wyuczonym zawodzie. Z dniem 1 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę uaktywniającą (do której stosuje się przepisy Kodeksu Cywilnego właściwe dla umowy zlecenia) z rodzicami dziecka poniżej 3 roku życia zamieszkałego w A. Powyższa umowa została zgłoszona w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.

W związku z zawarciem umowy uaktywniającej Wnioskodawczyni była zmuszona wynająć mieszkanie w A. tj. miejscu zamieszkania dziecka, nad którym sprawuje opiekę na podstawie powyższej umowy. Wnioskodawczyni posiada miejsce stałego zamieszkania w B. Wnioskodawczyni podpisała umowę potwierdzającą fakt wynajęcia mieszkania, a także posiada dowody dokonywania płatności określonych w tej umowie.

Wnioskodawczyni zamierza opodatkować osiągnięte dochody w zeznaniu rocznym. Obecnie, Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć koszty związane z wynajęciem mieszkania w miejscu sprawowania opieki nad dzieckiem na podstawie umowy uaktywniającej, tj. poza miejscem swojego stałego zamieszkania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z wynajęciem mieszkania w miejscu sprawowania opieki nad dzieckiem na podstawie umowy uaktywniającej, tj. poza miejscem swojego stałego zamieszkania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ma ona prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu koszty związane z wynajęciem mieszkania w miejscu sprawowania opieki nad dzieckiem na podstawie umowy uaktywniającej, tj. poza miejscem swojego stałego zamieszkania.

Zgodnie z informacją przedstawioną w opublikowanej przez Ministerstwo Finansów broszurze informacyjnej "Opodatkowanie dochodu niani", co do zasady do wynagrodzenia niani stosuje się koszty uzyskania przychodu w wysokości 20% uzyskanego przychodu. Jednakże, w przypadku posiadania dowodów potwierdzających poniesienie wyższych kosztów niż te wynikające z zastosowania normy procentowej, wówczas można przyjąć koszty uzyskania w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.

Zdaniem Wnioskodawczyni ma ona prawo do skorzystania z normy prawnej przewidzianej w art. 22 ust. 10 ustawy o PIT, tj. do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu z tytułu zawartej umowy uaktywniającej kosztów faktycznie poniesionych w związku z zawarciem tej umowy, tj. kosztów wynajęcia mieszkania w miejscu sprawowania opieki nad dzieckiem na podstawie tej umowy znajdującym się poza miejscem swojego stałego zamieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do przepisu art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Rodzaje źródeł przychodów zostały określone w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 wymieniono inne źródła.

Zgodnie z postanowieniami z art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja źródeł przychodów ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie. Z przychodem z innych źródeł mamy zatem do czynienia w każdym przypadku, kiedy podatnik osiąga korzyść majątkową.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że z dniem 1 lipca 2014 r. Wnioskodawczyni podpisała umowę uaktywniającą (do której stosuje się przepisy Kodeksu Cywilnego właściwe dla umowy zlecenia) z rodzicami dziecka poniżej 3 roku życia zamieszkałego w A. Powyższa umowa została zgłoszona w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych.

Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 2011 r. o opiece nad dziećmi w wieku do lat 3 (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1457), nianią jest osoba fizyczna sprawująca opiekę nad dziećmi na podstawie umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwanej dalej "umową uaktywniającą".

W myśl art. 50 ust. 3 ww. ustawy, umowa uaktywniająca jest zawierana w formie pisemnej między nianią a rodzicami albo rodzicem samotnie wychowującym dziecko.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że uzyskany przez Nianię przychód należy zakwalifikować jako przychód z "innych źródeł".

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uzyskanych na podstawie umowy, do której stosuje się przepisy prawa cywilnego dotyczące umowy zlecenia lub o dzieło, określa się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika lub opłacone przez podatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Natomiast, w myśl art. 21 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli podatnik udowodni, że koszty uzyskania przychodów były wyższe niż wynikające z zastosowania normy procentowej określonej w ust. 9 pkt 1-4 i pkt 6, koszty uzyskania przyjmuje się w wysokości kosztów faktycznie poniesionych. Przepisy ust. 5 i ust. 5a pkt 2 stosuje się odpowiednio.

Należy jednak podkreślić, że ustalając wysokość kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 21 ust. 10 ww. ustawy, można uwzględnić tylko te wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów; przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów. Ponadto, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu powinien być również właściwie udokumentowany.

Należy przy tym podkreślić, że do kosztów uzyskania przychodów nie można zaliczyć wydatków osobistych.

W złożonym wniosku Zainteresowana wskazała, że w związku z zawarciem umowy uaktywniającej była zmuszona wynająć mieszkanie w A, tj. miejscu zamieszkania dziecka, nad którym sprawuje opiekę na podstawie powyższej umowy. Wnioskodawczyni posiada miejsce stałego zamieszkania w B.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię na wynajem mieszkania nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż są to wydatki o charakterze osobistym, konsumpcyjnym, które mają na celu zapewnienie sobie, na własne potrzeby, odpowiednich warunków mieszkaniowych. Powyższe wydatki Wnioskodawczyni musiałaby ponosić niezależnie od tego czy uzyskuje przychody z tytułu opieki nad dzieckiem, czy też nie.

Powyższe wydatki służą zatem zaspokojeniu osobistych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawczyni.

Reasumując, Wnioskodawczyni nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, wydatków związanych z wynajęciem mieszkania w miejscu sprawowania opieki nad dzieckiem na podstawie umowy uaktywniającej, ponieważ wydatki te mają charakter osobisty, są one bowiem ponoszone przede wszystkim w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych a nie wyłącznie w celu osiągnięcia źródła przychodów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.