ILPB2/415-1172/14-4/WS
Pismo z dnia 2 marca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-1172/14-4/WS
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2014 r. (data wpływu 25 listopada 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 lutego 2015 r. (data wpływu 23 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku pielęgnacyjnego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasiłku pielęgnacyjnego.
Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 13 lutego 2015 r. nr ILPB2/415-1172/14-2/WS, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.
Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.
Wezwanie wysłano w dniu 13 lutego 2015 r., skutecznie doręczono dnia 16 lutego 2015 r., zaś w dniu 23 lutego 2015 r. (data nadania 20 lutego 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca ma 88 lat, do Polski przyjechał w sierpniu 2012 r. Zainteresowany jest obywatelem polskim, w Wielkiej Brytanii przebywał ponad 60 lat. Przyjechał do Polski na ostatni etap swojego życia. Wydział pracy i emerytur w Anglii wstrzymał Wnioskodawcy wypłatę zasiłku pielęgnacyjnego. Wnioskodawca wniósł odwołanie od decyzji wstrzymującej wypłacanie zasiłku. Odwołanie zostało rozpatrzone pozytywnie. Dnia 15 maja 2014 r. przyszedł przelew na konto Zainteresowanego w kwocie 4 584,95 GBP. Jednocześnie Wnioskodawca otrzymał przeprosiny za niesłusznie wstrzymaną należność. Bank polski od tej kwoty pobrał podatek dochodowy w kwocie 845,27 GBP. Oświadczanie Wnioskodawcy złożone do banku nie dało pozytywnego rezultatu. Bank w dalszym ciągu potrąca z pieniędzy Wnioskodawcy podatek, traktując powyższą należność jak rentę zagraniczną, pomimo że otrzymał wymagane dokumenty stwierdzające, że jest to zasiłek pielęgnacyjny.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy zasiłek pielęgnacyjny podlega opodatkowaniu w Polsce i czy od tego zasiłku powinien być pobierany podatek.
Zdaniem Wnioskodawcy, bank bezprawnie pobiera od zasiłku pielęgnacyjnego podatek dochodowy. Wnioskodawca powołał się na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPB2/415-848/12/IB. Dotyczy ona podobnej sprawy, jak Zainteresowanego, gdzie Polska ma z Anglią podpisane takie same uzgodnienia jak z Austrią, dotyczące zaniechania pobierania podatku od zasiłków pielęgnacyjnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).
Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:
posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).
Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca otrzymuje zasiłek pielęgnacyjny z Wielkiej Brytanii. Od powyższego zasiłku bank w Polsce pobiera podatek dochodowy.
W myśl art. 17 ust. 1 konwencji z 20 lipca 2006 r. Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych (Dz. U. Nr 250, poz. 1840), z zastrzeżeniem postanowień artykułu 18 ustęp 2 niniejszej Konwencji, emerytury, renty i inne podobne wynagrodzenia wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 ww. Konwencji części dochodu, inne niż dochód wypłacany przez trust lub z majątku spadkowego w wyniku zarządzania tym majątkiem, bez względu na to gdzie powstają, osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, które nie zostały objęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Konwencji, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.
Stosownie natomiast do art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.
Reasumując, stwierdzić należy, że zgodnie z postanowieniami Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych świadczenie w postaci zasiłku pielęgnacyjnego otrzymywanego przez Wnioskodawcę - mającego nieograniczony obowiązek w Polsce - podlega opodatkowaniu tylko w Polsce. Zauważyć jednakże należy, że przedmiotowe świadczenie, jest zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
W konsekwencji, w Polsce nie występuje obowiązek odprowadzania podatku dochodowego od ww. świadczenia.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.