ILPB2/415-1125/09-5/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2009 r. (data wpływu 23 listopada 2009 r.), uzupełnionym w dniu 15 stycznia 2010 r. oraz w dniu 25 stycznia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń wypłacanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest prawidłowe.

W dniu 23 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania świadczeń wypłacanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) jako płatnik zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych zaliczyła do przychodów stanowiących podstawę podatku dochodowego, świadczenia sfinansowane ze środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w postaci:

* dofinansowania do kolonii i obozów (dla młodzieży powyżej 18 roku życia),

* dofinansowania do wczasów,

* dofinansowania do wczasów turystycznych (wypłacane w formie gotówkowej).

Wnioskodawca wskazuje, że Jego pracownicy mogą korzystać z wczasów wyłącznie za pośrednictwem biur podróży i ośrodków wczasowych, z którymi Spółka zawarła umowy o obsługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenia sfinansowane ze środków z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych w postaci:

* dofinansowania do kolonii i obozów (dla młodzieży powyżej 18 roku życia), realizowane w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży, z usług którego korzystało pełnoletnie dziecko pracownika Spółki. Rozliczenie następuje między Spółką a wskazanym przez pracownika biurem turystycznym,

* dofinansowania do wczasów, realizowane w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży, z usług którego korzystał pracownik Spółki. Rozliczenie następuje pomiędzy k a wskazanym przez pracownika biurem podróży,

* dofinansowania do wczasów turystycznych realizowane w formie gotówkowej, środki pieniężne przekazywane są po spełnieniu określonych warunków na rachunek bankowy pracownika Spółki, korzystają ze zwolnienia o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, w dniu 22 sierpnia 2009 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 125, poz. 1037) z mocą obowiązującą od 1 stycznia 2009 r., która rozszerza zwolnienie dla świadczeń otrzymanych przez pracownika z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Do czasu wejścia w życie nowelizacji zwolnione do określonej kwoty (380 zł) były tylko świadczenia rzeczowe, natomiast po zmianie zwolnienie dotyczy również świadczeń pieniężnych. Założeniem ZFŚS zgodnie z przyjętym regulaminem Spółki jest przyznanie ulg i świadczeń oraz innych dopłat w zależności od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej do korzystania z Funduszu przy uwzględnieniu określonych kryteriów socjalnych, poprzedzających indywidualną ocenę sytuacji socjalnej pracownika. Od tej oceny zależy, czy dana osoba będzie mogła skorzystać z pomocy i jaka będzie wysokość tej pomocy.

W opinii Wnioskodawcy wartość dofinansowania do kolonii i obozów (dla młodzieży powyżej 18 roku życia) jak również dofinansowania do wczasów, płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka przekazując dofinansowanie na konto wybranego biura turystycznego, z usług którego korzystał pracownik lub jego dzieci (powyżej 18 - roku życia) płaci za usługę turystyczną która nie jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ wymienione wyżej tytuły nie są świadczeniem rzeczowym jak również nie są świadczeniem pieniężnym (pracownik nie otrzymuje środków pieniężnych).

W informacji PIT-11, jak i w rocznym obliczeniu podatku, Wnioskodawca uwzględni ww. koszty świadczenia i pobraną od tego świadczenia zaliczkę.

W przypadku dofinansowania do wczasów turystycznych Wnioskodawca uważa, że jako świadczenie pieniężne wypłacane pracownikowi w formie gotówkowej z ZFŚŚ korzysta ze zwolnienia w limitowanej części na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.).

W informacji PIT -11 odpowiednio w rocznym obliczeniu podatku, Spółka nie uwzględni kwoty świadczenia korzystającego ze zwolnienia, wykaże natomiast faktycznie pobraną od tego świadczenia zaliczkę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Na podstawie art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.

Z kolei, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w art. 12 ust. 3 ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2-2b.

W myśl art. 11 ust. 2 ww. ustawy wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolne od podatku dochodowego są: wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Zgodnie z art. 2 ww. ustawy zmieniającej nowe brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 67 ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie następujące przesłanki:

* świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

* źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych,

* wartość tych świadczeń rzeczowych nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

W związku z powyższym od dnia 1 stycznia 2009 r. zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są otrzymane przez pracownika z związku z finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż z ZFŚS pracownicy otrzymują następujące świadczenia:

* dofinansowania do kolonii i obozów (dla młodzieży powyżej 18 roku życia), realizowane w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług, którego korzystało pełnoletnie dziecko pracownika Spółki. Rozliczenie następuje między Spółką a wskazanym przez pracownika biurem turystycznym,

* dofinansowania do wczasów, realizowane w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług, którego korzystał pracownik Spółki. Rozliczenie następuje pomiędzy k a wskazanym przez pracownika biurem podróży,

* dofinansowania do wczasów turystycznych, realizowane w formie gotówkowej, środki pieniężne przekazywane są po spełnieniu określonych warunków na rachunek bankowy pracownika Spółki.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż dofinansowania do wczasów turystycznych, realizowane w formie gotówkowej (tekst jedn. przekazywane na rachunek bankowy pracownika) korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym nadanym cytowaną ustawą zmieniającą do wysokości limitu określonego w tym artykule.

Zwolnienie obejmuje świadczenia wypłacone od początku 2009 r.. Limit w wysokości 380 zł określony w wyżej powołanym przepisie ma zastosowanie do wszystkich świadczeń pieniężnych i rzeczowych sfinansowanych w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Wnioskodawca powinien więc zsumować wszystkie świadczenia rzeczowe i pieniężne wypłacone pracownikowi od początku roku, które zostały sfinansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych i jeśli suma ta przekroczyła kwotę 380 zł, to od kolejnych wypłaconych świadczeń należy pobrać zaliczkę na podatek dochodowy. Nie ma przy tym znaczenia, czy od wcześniej wypłaconych świadczeń była pobrana zaliczka. Znowelizowany przepis art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że zwolnione są świadczenia łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł - a takie brzmienie nakazuje płatnikowi sumować wypłacane świadczenia i nadwyżkę opodatkować. Dopiero w informacji PIT-11 płatnik uwzględni zwolnienia, a podatnik odzyska ewentualnie nadpłaconą zaliczkę wykazując nadpłatę w zeznaniu rocznym.

W odniesieniu natomiast do dofinansowania do kolonii i obozów (dla młodzieży powyżej 18 roku życia), realizowanego w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług, którego korzystało pełnoletnie dziecko pracownika Spółki oraz dofinansowania do wczasów, realizowanego w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług, którego korzystał pracownik Spółki tut. organ stwierdza co następuje.

W związku z tym, że ustawa o podatku dochodowym nie określa definicji rzeczy ani świadczenia rzeczowego, należy odwołać się do znaczenia tych pojęć w języku potocznym lub definicji stosowanych w innych dziedzinach prawa.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami są tylko przedmioty materialne. Uwzględniając powyższą definicję, materialny charakter, dający podstawę do zakwalifikowania jako świadczenie rzeczowe mają, np. paczki świąteczne, wartość biletów do kina, wartość karnetu na basen czy siłownię.

Jak wynika z omawianego zwolnienia w limitowanej części korzystają jedynie świadczenia o charakterze rzeczowym i świadczenia pieniężne. Nie można natomiast uznać, iż wartość dofinansowania do kolonii, wczasów w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług którego korzystał pracownik lub jego dziecko w wieku powyżej 18 roku życia jest świadczeniem rzeczowym, bowiem uczestnicy tych kolonii czy wczasów nie otrzymują świadczenia o charakterze materialnym, tj. rzeczowym.

Przedmiotem świadczenia jest usługa turystyczna, a nie rzecz. Pracownicy mają prawo do skorzystania z usługi turystycznej sfinansowanej przez pracodawcę. Wartość takiego świadczenia stanowi przychód pracownika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu przychodów ze stosunku pracy. Wartość dofinansowania do ww. usług (tekst jedn. dofinansowania do kolonii i obozów dla młodzieży powyżej 18 roku życia oraz dofinansowania do wczasów pracowników - realizowane w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług, którego korzystał pracownik lub jego pełnoletnie dziecko) płatnik ma obowiązek doliczyć do wynagrodzenia wypłacanego w danym miesiącu i od łącznej wartości obliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy według zasad przewidzianych dla opodatkowania przychodów ze stosunku pracy, zgodnie z przepisami art. 31, 32 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując stwierdzić należy, że świadczenia pieniężne - w postaci dofinansowania do wczasów turystycznych, realizowane w formie gotówkowej - wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz swoich pracowników z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości limitu określonego w tym artykule. Natomiast dofinansowania do wczasów pracowników lub kolonii ich dzieci w wieku powyżej 18 roku życia - realizowane w formie przekazania środków finansowych na rachunek bankowy biura podróży z usług, którego korzystał pracownik lub jego pełnoletnie dziecko - w związku z tym, iż usługi te nie stanowią świadczenia rzeczowego nie podlegają ww. zwolnieniu przedmiotowemu i stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.