ILPB2/415-1118/09-5/WS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 listopada 2009 r. (data wpływu 20 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania emerytury otrzymywanej z Norwegii.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 25 stycznia 2010 r., skutecznie doręczono dnia 27 stycznia 2010 r., zaś w dniu 28 stycznia 2010 r. do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek (data nadania 28 stycznia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W okresie zamieszkiwania na stałe w Norwegii Wnioskodawczyni była zatrudniona w Urzędzie Miasta. w związku z chorobą przeszła na rentę. Po powrocie na stałe do Polski otrzymuje rentę wypłacaną przez NAV w Norwegii, która wpływa do banku w Polsce. Od powyższego świadczenia bank potrąca podatek.

W dniu 21 lutego 2010 r. Zainteresowana kończy 67 lat i przechodzi na emeryturę.

Z uwagi na to, że Jej praca wykonywana była w Urzędzie Miasta emeryturę również będzie otrzymywała z NAV w Norwegii.

W dniu 17 listopada 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała pismo z Urzędu Skarbowego w Norwegii informujące, że z dniem 1 stycznia 2010 r. - zgodnie z umową zawartą między Polską i Norwegią - wszyscy, którzy mieszkają w Polsce, a otrzymują renty, emerytury z NAV w Norwegii będą płacić podatek w Norwegii. Przepis ten obowiązuje również Wnioskodawczynię, dlatego Jej renta - emerytura, od 1 stycznia 2010 r. będzie pomniejszona o obowiązujący podatek w Norwegii.

Wnioskodawczyni skontaktowała się natychmiast z bankiem i urzędem skarbowym prosząc o zaprzestanie z dniem 1 stycznia 2010 r. potrącenia podatku, celem uniknięcia podwójnego opodatkowania. Zainteresowana otrzymała informację, że według przepisów polskich pomimo, że rentę - emeryturę wypłaca NAV w Norwegii, Wnioskodawczyni będzie musiała płacić podatek w Polsce. Sprzeczne jest to z informacją, którą Zainteresowana otrzymała z Norwegii.

Wnioskodawczyni nadmienia, że posiada obywatelstwo polskie i norweskie oraz miejsce stałego zamieszkania w Polsce, o czym informowała bank i urząd skarbowy. Ponadto, od dnia 21 lutego 2003 r., Wnioskodawczyni pobiera również emeryturę polską, za lata wypracowane w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W jakim kraju, w Polsce czy w Norwegii, z dniem 1 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni jest zobowiązana płacić podatek od emerytury wypracowanej w Urzędzie Miasta w Norwegii i wypracowanej od NAV w Norwegii.

Zdaniem Wnioskodawczyni, od emerytury wypracowanej w Polsce powinna płacić podatek w Polsce, co zresztą ma miejsce od 21 lutego 2003 r. - podatek potrąca ZUS (PIT-40). Natomiast od renty - emerytury wypracowanej w Norwegii w urzędzie państwowym i wypłacanej przez NAV w Norwegii, Wnioskodawczyni zobowiązana jest płacić podatek w Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy powyższy przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Ze względu na to, że Wnioskodawczyni jest rezydentem polskim (ma miejsce zamieszkania w Polsce), a otrzymywana emerytura jest wypłacana przez instytucję norweską, zastosowanie w tej sprawie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r. (Dz. U. z 1979 r. Nr 27, poz. 157 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ww. umowy z uwzględnieniem postanowień ustępu 2 artykułu 19 emerytury i inne świadczenia o podobnym charakterze wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie (w Polsce) w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości oraz wszelkie renty wypłacane takiej osobie będą opodatkowane tylko w tym Państwie (w Polsce).

Stosownie do art. 19 ust. 2 lit. a) ww. umowy jakakolwiek renta lub emerytura, wypłacana przez Umawiające się Państwo (Norwegię), jego jednostkę terytorialną lub władzę lokalną albo z funduszy utworzonych przez to Państwo lub jego jednostkę terytorialną albo władzę lokalną jakiejkolwiek osobie fizycznej z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa, jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej, będzie opodatkowana tylko w tym Państwie (Norwegii). Jednakże takie renty lub emerytury będą opodatkowane tylko w tym drugim Umawiającym się Państwie (w Polsce), jeżeli osoba je otrzymująca jest obywatelem tego Państwa i ma w nim miejsce zamieszkania - art. 19 ust. 2 lit. b) ww. umowy.

Z treści ww. przepisów wynika, że renty lub emerytury wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce w związku z jej zatrudnieniem w przeszłości w Norwegii (art. 18 ust. 1 ww. umowy) są opodatkowane w Polsce. Również renty lub emerytury wypłacone osobie mającej obywatelstwo polskie i mającej miejsce zamieszkania w Polsce z tytułu usług świadczonych na rzecz tego Państwa (Norwegii), jego jednostki terytorialnej lub władzy lokalnej (art. 19 ust. 2 lit. b)) są opodatkowane w Polsce.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawczyni otrzymuje rentę (a od lutego 2010 r. będzie otrzymywała emeryturę) z NAV w Norwegii. Zainteresowana posiada obywatelstwo polskie i miejsce zamieszkania w Polsce.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawiony powyżej stan prawny, stwierdzić należy, że renta (a od lutego 2010 r. emerytura) otrzymywana przez Wnioskodawczynię podlega opodatkowaniu wyłącznie w Polsce.

Należy dodać, iż dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji w ramach wydanej interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, w związku z tym, iż Wnioskodawczyni powołała się na pismo otrzymane z Urzędu Skarbowego w Norwegii, z którego wynika, że zmiana opodatkowania renty i emerytury wynika z umowy zawartej między Polską i Norwegią, tut. organ informuje, że istotnie, dniu 9 września 2009 r. została podpisana nowa umowa między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.

Jednakże powyższa umowa nie ma mocy obowiązującej z uwagi na to, iż nie została ratyfikowana.

Zgodnie bowiem z art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

W związku z powyższym interpretacja została wydana w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu wydania interpretacji, czyli w oparciu o umowę między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Królestwa Norwegii o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków oddochodu i majątku podpisanej w Oslo dnia 24 maja 1977 r.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.