ILPB2/415-1108/09-4/TR

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2009 r. (data wpływu: 18 listopada 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 stycznia 2010 r. (data wpływu: 3 lutego 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 18 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów ze sprzedaży nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotowy wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 21 stycznia 2010 r., nr ILPB2/415-1108/09-2/TR, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 21 stycznia 2010 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 26 stycznia 2010 r.), zaś w dniu 3 lutego 2010 r. (data nadania: 29 stycznia 2010 r.) do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2009 r. musiał sprzedać mieszkanie własnościowe, w posiadanie którego wszedł w 1/4 części na skutek spadku po zmarłych rodzicach w 1989 r. i w 2004 r. (ojciec zmarł w 1989 r., matka w 2004 r.), a w całości w wyniku działu spadku w 2009 r. po kilkuletnich procesach sądowych. W toku postępowania o dział spadku doszło do ugody, w której warunkiem zrzeczenia się swoich części, przez pozostałych troje spadkobierców, była wypłata każdemu po 25.000,00. zł. Wnioskodawca w drodze spadku otrzymał 1/4 część mieszkania wycenionego na 100.000,00 zł, zatem 25.000,00 zł to część udziału przysługującego Wnioskodawcy w masie spadkowej. Natomiast w wyniku dokonanego przez sąd w dniu 24 czerwca 2009 r. działu spadku Wnioskodawca nabył pozostałe 3/4 części mieszkania, tj. 75.000,00 zł. Troje rodzeństwa przekazało Wnioskodawcy swoje udziały za spłatę majątkową po 25.000,00 zł każdy.

Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotowa sprzedaż nie nastąpiła w wykonaniu działalności gospodarczej.

Mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 125.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma obowiązek zapłacić podatek od całości przychodu uzyskanego ze sprzedaży mieszkania (w kwocie 17.812,50 zł).

Czy to nie rodzeństwo powinno zapłacić podatek od otrzymanych kwot będąc obojętnymi na wszelkiego rodzaju koszty, które Wnioskodawca poniósł, a nie ten, który za wszelką cenę dążył do uczciwego rozwiązania sporu.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 75.000,00 zł jaką poniósł w celu spłaty pozostałych spadkobierców nie jest zyskiem przy sprzedaży mieszkania, gdyż te pieniądze Wnioskodawca musi zwrócić zapożyczając się.

Zainteresowany uważa także, że sprzedając to mieszkanie podatek zapłaci od faktycznego zysku, tj. sumy 25.000 zł.

Wnioskodawca uważa, że podatek od wypłaconych kwot powinni zapłacić ci, którzy ich zażądali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie, należy stwierdzić, iż interpretacje prawa podatkowego wydaje się wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. W związku z tym przedmiotem interpretacji nie będzie ocena stanowiska w odniesieniu do zapytania: "Czy to nie rodzeństwo powinno zapłacić podatek od otrzymanych kwot będąc obojętnymi na wszelkiego rodzaju koszty, które Wnioskodawca poniósł, a nie ten, który za wszelką cenę dążył do uczciwego rozwiązania sporu...".

Pozostali spadkobiercy, będący stronami ugody sądowej zawartej z Zainteresowanym, chcąc uzyskać interpretacje indywidualne, powinni wystąpić z odrębnymi wnioskami o ich udzielenie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Od 1 stycznia 2007 r. zmieniły się zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości. Jednakże zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1588), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do dnia 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ww. ustawie, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma moment ich nabycia.

Spadek jest instytucją regulowaną przepisami zawartymi w księdze czwartej ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej dalej k.c. Artykuł 924 tejże ustawy stanowi, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy. Natomiast zgodnie z jej art. 925, spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Mając na uwadze ww. regulacje prawne stwierdzić należy, iż skoro spadek, stanowiący ogół majątkowych praw i obowiązków zmarłego (art. 922 § 1 k.c.) otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy (art. 924 k.c.) i według tej daty spadkobierca nabywa spadek (art. 925 k.c.), za dzień nabycia w drodze spadku należy rozumieć dzień otwarcia spadku.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że nie można utożsamiać nabycia w drodze spadku z nabyciem w drodze działu spadku. z instytucją działu spadku mamy do czynienia w sytuacji, w której spadek przypada kilku spadkobiercom. Może on nastąpić na mocy umowy między wszystkimi spadkobiercami, bądź na mocy orzeczenia sądu, na żądanie któregokolwiek ze spadkobierców. Nabycie nieruchomości i praw majątkowych w drodze działu spadku w części przekraczającej udział spadkowy, nie stanowi nabycia w drodze spadku.

Zgodnie z teorią prawa rzeczowego, przyznanie danej osobie na wyłączną własność rzeczy w drodze zniesienia współwłasności (działu spadku, podziału majątku wspólnego) jest nabyciem tych rzeczy. Nabyciem w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie jest natomiast przyznanie rzeczy na wyłączną własność, jeśli podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty lub jeżeli wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku podziału tego majątku, mieści się w udziale, jaki jej przysługiwał.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabył w latach 1989 i 2004 w drodze spadku po swoich rodzicach, udział we własności mieszkania w wysokości 1/4 części. Następnie, w 2009 r. w drodze działu spadku dokonanego w formie ugody sądowej z pozostałymi spadkobiercami, Wnioskodawca nabył pozostałe udziały we własności przedmiotowego mieszkania, stając się jego jedynym właścicielem.

W przedmiotowej sprawie, w 2009 r. w wyniku działu spadku, Wnioskodawca otrzymał mieszkanie na wyłączną własność ze spłatą innych spadkobierców, zatem nabycie to nastąpiło w części przekraczającej udział spadkowy i nie stanowi w tej części nabycia w drodze spadku.

Mając na uwadze fakt, iż nabycie udziału w wysokości 1/4 części przedmiotowego mieszkania nastąpiło w latach 1989 i 2004, do ustalenia skutków podatkowych sprzedaży tej części mieszkania należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Odnosząc powyższe do przytoczonego art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy stwierdzić, iż kwota uzyskana przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży w 2009 r. przedmiotowego mieszkania w części przypadającej na udział w jego własności nabyty w 1989 r. nie stanowi źródła przychodu podlegającego podatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wynika to z faktu, iż sprzedaży przedmiotowego mieszkania dokonano po upływie 5 lat licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło jego nabycie w tej części.

W odniesieniu do przychodu ze sprzedaży mieszkania w części nabytej w drodze spadku w 2004 r. będzie miał zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r. Zgodnie z jego treścią wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a w całości - jeżeli ich nabycie nastąpiło w drodze spadku lub darowizny.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż kwota uzyskana przez Wnioskodawcę z tytułu sprzedaży w 2009 r. przedmiotowego mieszkania w części przypadającej na udział w jego własności nabyty w 2004 r. w drodze spadku jest wolna od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Natomiast w odniesieniu do części sprzedanego mieszkania nabytej przez Zainteresowanego w 2009 r., tut. Organ stwierdza co następuje.

Przedstawiając opis stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że nabycie sprzedanego mieszkania w tej części było związane ze spłatą pozostałych spadkobierców.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a - c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

W myśl art. 19 ust. 1 ww. ustawy, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia odbywa się zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d ww. ustawy. w rozpatrywanym przypadku ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się na podstawie art. 22 ust. 6c, stosownie do którego koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Nadto, zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy, wysokość nakładów, o których mowa powyżej, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f cytowanej ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski".

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny i przytoczony wyżej stan prawny, należy stwierdzić, iż ustalając zgodnie z ww. art. 30e dochód z tytułu odpłatnego zbycia przedmiotowego mieszkania w części nabytej w 2009 r., Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tej sprzedaży kwotę poniesionej na rzecz innych spadkobierców spłaty.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny dokumentów załączonych do wniosku; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i Jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.