ILPB2/415-1106/10-4/WM - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.), uzupełnionym dnia 20 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu wypłaty dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. nr ILPB2/415-1106/10-2/WM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez uiszczenie brakującej opłaty dnia 20 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem. Wymienione należności wypłacane są na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych. W zakresie wypłaty dodatku za rozłąkę podstawową przesłanką przedmiotowego zwolnienia jest czasowe przeniesienie. W wymienionym rozporządzeniu dodatek nie został powiązany z faktem przeniesienia służbowego żołnierza. Jednakże nie ulega wątpliwości fakt pozostawania w rozłące z rodziną żołnierzy (która powinna mieć charakter czasowy), którzy otrzymali rozkaz dalszego pełnienia służby w innej miejscowości niż dotychczas zamieszkiwali i wyrazili zgodę jej pełnienia przez określoną kadencję, czyli wyznaczono dla nich ramy czasowe pełnienia dalszej służby.

Natomiast istnieje również grupa żołnierzy, która spełnia wymogi otrzymywania dodatku za rozłąkę, gdyż rodzina zamieszkuje poza miejscowością pełnienia służby, ale nie nastąpiło przeniesienie służbowe, ponieważ powołanie do zawodowej służby wojskowej i wyrażenie zgody na określoną kadencję nastąpiło już w jednostce Wnioskodawcy. W przypadku prawa do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem Minister Obrony Narodowej upoważniony został do wydania rozporządzenia, w którym określił warunki ustalania wysokości oraz korzystania ze zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby, przez co spełnione zostały warunki korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie drugie, natomiast w zakresie pytania pierwszego dnia 3 stycznia 2011 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-1106/10-3/WM.

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytania drugiego - w zakresie zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem spełnione są warunki do korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zwrot ten wynika wprost z przepisów innych ustaw, tj. art. 68 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Natomiast przepis art. 21 ust. 1 pkt 112 ww. ustawy stanowi, iż wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów dojazdu pracownika do zakładu pracy, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy wynika wprost z przepisów innych ustaw.

Zgodnie z art. 68 ust. 2 ustawy z dnia z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 593) żołnierzowi zawodowemu zamieszkującemu poza miejscem pełnienia służby w miejscowości, która nie jest miejscowością pobliską w rozumieniu ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej, przysługuje prawo do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

Jednocześnie zgodnie z upoważnieniem zawartym w art. 68 ust. 8 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, Minister Obrony Narodowej określi, w drodze rozporządzenia:

Ponadto, wskazać należy, iż Minister Obrony Narodowej w dniu 30 kwietnia 2010 r. wydał stosowne rozporządzenie w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2010 r. Nr 87, poz. 565). W myśl § 5 pkt 1 tego rozporządzenia, zwrot kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem ustala się w formie ryczałtu miesięcznego w wysokości 75% ceny imiennego biletu miesięcznego określonego w cenniku biletów środków komunikacji publicznej, wykonywanych przez przewoźników:

Przy ustalaniu wysokości zwrotu kosztów codziennych dojazdów przyjmuje się najkrótszą trasę kolejową lub autobusową albo łącznie trasę kolejową i autobusową (§ 5 pkt 2 ww. rozporządzenia).

Reasumując, należy stwierdzić, że zwrot kosztów dojazdu do zakładu pracy wypłacany żołnierzowi zawodowemu, na postawie ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych w związku z rozporządzeniem w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych - korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.