ILPB2/415-1106/10-3/WM - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych dodatku za rozłąkę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2010 r. (data wpływu 1 października 2010 r.), uzupełnionym dnia 20 grudnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu wypłaty dodatku za rozłąkę - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego z tytułu wypłaty dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14f § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 grudnia 2010 r. nr ILPB2/415-1106/10-2/WM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Zainteresowanego do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, iż nieuzupełnienie wniosku w wyznaczonym terminie spowoduje pozostawienie podania bez rozpatrzenia.

Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez uiszczenie brakującej opłaty dnia 20 grudnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zwraca się z prośbą o interpretację przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania dodatku za rozłąkę oraz zwrotu kosztów dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem. Wymienione należności wypłacane są na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 30 kwietnia 2010 r. w sprawie świadczeń socjalno-bytowych dla żołnierzy zawodowych. W zakresie wypłaty dodatku za rozłąkę podstawową przesłanką przedmiotowego zwolnienia jest czasowe przeniesienie. W wymienionym rozporządzeniu dodatek nie został powiązany z faktem przeniesienia służbowego żołnierza. Jednakże nie ulega wątpliwości fakt pozostawania w rozłące z rodziną żołnierzy (która powinna mieć charakter czasowy), którzy otrzymali rozkaz dalszego pełnienia służby w innej miejscowości niż dotychczas zamieszkiwali i wyrazili zgodę jej pełnienia przez określoną kadencję, czyli wyznaczono dla nich ramy czasowe pełnienia dalszej służby.

Natomiast istnieje również grupa żołnierzy, która spełnia wymogi otrzymywania dodatku za rozłąkę, gdyż rodzina zamieszkuje poza miejscowością pełnienia służby, ale nie nastąpiło przeniesienie służbowe, ponieważ powołanie do zawodowej służby wojskowej i wyrażenie zgody na określoną kadencję nastąpiło już w jednostce Wnioskodawcy. W przypadku prawa do zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby i z powrotem Minister Obrony Narodowej upoważniony został do wydania rozporządzenia, w którym określił warunki ustalania wysokości oraz korzystania ze zwrotu kosztów codziennych dojazdów z miejsca zamieszkania do miejsca pełnienia służby, przez co spełnione zostały warunki korzystania ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 112 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Tutejszy Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie pierwsze, natomiast w zakresie pytania drugiego wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie w terminie późniejszym.

Zdaniem Wnioskodawcy - w odniesieniu do pytania pierwszego - w przypadku dodatku za rozłąkę ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinny korzystać osoby, które zostały wyznaczone na kolejną kadencję poza miejscowością zamieszkania rodziny żołnierza zawodowego.

Na poparcie swojego stanowiska, Zainteresowany wskazuje, iż taka interpretacja zawarta została w piśmie Podsekretarza Stanu Ministerstwa Finansów z dnia 8 września 2010 r. kierowanym do Ministra Obrony Narodowej oraz w wydanej interpretacji indywidualnej dla Dowództwa Operacyjnego Sił Zbrojnych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 września 2010 r. W związku z powyższym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż żołnierze zawodowi, którzy mają prawo do dodatku za rozłąkę, a pierwszy kontrakt podpisali w jednostce Wnioskodawcy mają i powinni mieć ten dodatek opodatkowany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy stanowi, iż wolne od podatku dochodowego są dodatki za rozłąkę wypłacane pracownikom czasowo przeniesionym - do wysokości diet za czas podróży służbowej na obszarze kraju, określonych w przepisach w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju.

Z powyższego przepisu wynika, iż zwolnieniu podlega tylko i wyłącznie dodatek za rozłąkę wypłacony pracownikom przeniesionym czasowo. Przepis ten nie ma zastosowania w przypadku przeniesienia do innej miejscowości na stałe, ani w przypadku, gdy nie nastąpiło przeniesienie służbowe, gdyż powołanie do zawodowej służby wojskowej nastąpiło w jednostce znajdującej się poza miejscem zamieszkania żołnierza.

Czasowo przeniesionym, w rozumieniu zarządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 14 sierpnia 1990 r. w sprawie świadczeń dla pracowników czasowo przeniesionych (M. P. Nr 32, poz. 258 z późn. zm.), jest pracownik, który wyraził zgodę na okresowe przeniesienie go do pracy na inny teren poza miejscowość stałego zamieszkania (zakwaterowania), a był zatrudniony:

Zgodnie z art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892 z późn. zm.) żołnierz zawodowy pełniący zawodową służbę wojskową:

Okres kadencji na stanowisku wynosi od osiemnastu miesięcy do trzech lat (art. 37 ust. 2 ww. ustawy).

Stosownie do art. 37 ust. 2a tej ustawy, jeżeli jest to uzasadnione potrzebami Sił Zbrojnych, okres kadencji, o którym mowa w ust. 2, może być przez organ właściwy do wyznaczenia na stanowisko służbowe przedłużony do dwunastu miesięcy.

W myśl art. 44 ust. 2 ustawy o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych, do zwolnienia żołnierza zawodowego z dotychczas zajmowanego stanowiska służbowego w jednostce wojskowej, w której zajmował to stanowisko, i wyznaczenia na stanowisko służbowe w innej jednostce wojskowej jest uprawniony organ, któremu podlegają obie te jednostki, przy zachowaniu posiadanych uprawnień do wyznaczania na stanowiska służbowe.

Natomiast stosownie do art. 86 ust. 1 ww. ustawy żołnierzowi zawodowemu przeniesionemu do pełnienia zawodowej służby wojskowej w innej miejscowości albo skierowanemu do wykonywania zadań służbowych poza stałym miejscem pełnienia służby lub miejscem zamieszkania przysługują należności za przeniesienia i podróże służbowe.

Powołana na wstępie ustawa upoważniła Ministra Obrony Narodowej do określenia w drodze rozporządzenia, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy, wysokości oraz trybu przyznawania należności za przeniesienia i podróże służbowe (art. 86 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z postanowień § 3 ust. 1 pkt 6, wydanego na tej podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 28 maja 2004 r. w sprawie należności żołnierzy zawodowych za przeniesienie służbowe i podróże służbowe (Dz. U. Nr 140, poz. 1487 z późn. zm.), z tytułu przeniesienia służbowego żołnierzowi przysługuje między innymi dodatek za rozłąkę.

Jednocześnie z § 7a ust. 1 ww. rozporządzenia, wynika że dodatek za rozłąkę przysługuje żołnierzowi posiadającemu rodzinę, w przypadku gdy członkowie rodziny nie przesiedlili się wraz z nim do nowego miejsca pełnienia służby i zamieszkują w miejscowości, do której nie jest możliwy codzienny dojazd publicznymi środkami transportu.

W myśl § 7a ust. 3 ww. rozporządzenia dodatek, o którym mowa w ust. 1, przyznaje się żołnierzowi:

Stosownie do § 7a ust. 4 tego rozporządzenia dodatek, o którym mowa w ust. 1, przysługuje za każdy miesiąc kalendarzowy zajmowania przez żołnierza stanowiska służbowego w nowym miejscu pełnienia służby, z wyłączeniem miesięcy, o których mowa w § 3 ust. 6 pkt 1 lit. a)-c) i pkt 2.

Ustawodawca prawo do zwolnienia z opodatkowania dodatku za rozłąkę, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnił od charakteru przeniesienia, wskazując, iż ma ono zastosowanie do pracowników przeniesionych czasowo. Tym samym przepisy prawa podatkowego nie przewidują zwolnienia od opodatkowania podatkiem dochodowym dodatku za rozłąkę wypłacanego pracownikom przeniesionym do pracy w innej miejscowości na stałe. Wówczas bowiem dodatek za rozłąkę stanowi przychód ze stosunku służbowego, o którym mówi art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych razem z innymi przychodami. Ze zwolnienia nie korzysta również dodatek za rozłąkę wypłacany w sytuacji, gdy nie nastąpiło przeniesienie służbowe, gdyż powołanie do zawodowej służby wojskowej nastąpiło w jednostce znajdującej się poza miejscem zamieszkania żołnierza.

Zatem, jeżeli przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego nie ma charakteru czasowego i jest powiązane z osiedleniem w nowym miejscu pełnienia służby, przysługujący, na podstawie wskazanego wyżej rozporządzenia, żołnierzowi z tytułu przeniesienia służbowego dodatek za rozłąkę nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy.

Natomiast, gdy przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego ma charakter czasowy, tj. żołnierz zostałby przeniesiony do pełnienia służby i wykonywania obowiązków poza miejscowością stanowiącą siedzibę macierzystej jednostki wojskowej, przez ściśle określony czas, po upływie, którego miałby wrócić do pełnienia służby w dotychczasowej jednostce, na uprzednio zajmowanym stanowisku, wówczas wypłacony dodatek za rozłąkę korzysta ze zwolnienia przedmiotowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 18 ww. ustawy.

Reasumując, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy żołnierz zawodowy otrzymujący dodatek za rozłąkę jest faktycznie przeniesiony do nowego miejsca pełnienia służby-czasowo wypłacane świadczenie podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast, w odniesieniu do żołnierzy, którzy pierwszy kontrakt podpisali w jednostce Wnioskodawcy, stwierdzić należy, iż przysługujący im dodatek za rozłąkę podlega opodatkowaniu. Podkreślić bowiem należy, iż w sytuacji tej grupy żołnierzy nie nastąpiło czasowe przeniesienie do nowego miejsca pełnienia służby.

Jednakże podkreślenia wymaga fakt, iż do właściwości organu wydającego niniejszą interpretację nie należy ocena charakteru, jaki ma przeniesienie służbowe żołnierza zawodowego. Oznacza to, że tut. Organ nie dokonał rozstrzygnięcia w zakresie kwalifikacji tego przeniesienia.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Zainteresowanego pism organów podatkowych co do zakresu i sposobu zastosowania zwolnienia przedmiotowego, tut. Organ informuje, iż zostały one wydane w indywidualnej sprawie i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.