ILPB2/415-1092/13-2/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miejskiego przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia osobie fizycznej bonifikaty, której nie trzeba zwracać w związku z uchwałą rady miejskiej - podjętej na skutek uprzednio złożonego wniosku nabywcy - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych udzielenia osobie fizycznej bonifikaty, której nie trzeba zwracać w związku z uchwałą rady miejskiej - podjętej na skutek uprzednio złożonego wniosku nabywcy - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz w zakresie opodatkowania wartości umorzonych odsetek.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Zgodnie z art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony. Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34.

Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niżej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, za zgodą odpowiednio wojewody albo rady sejmiku, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Na podstawie uchwały rady miejskiej z dnia 24 listopada 2005 r. w sprawie ustalenia zasad sprzedaży lokali mieszkalnych stanowiących zasób mieszkaniowy miasta - prezydent dokonał sprzedaży lokali mieszkalnych na rzecz ich najemców, udzielając im bonifikaty.

Udzielenie bonifikaty ma w określonym przedziale czasowym charakter warunkowy. Stosownie do art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości przed upływem 5 lat licząc od dnia nabycia zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Wyjątkami określonymi w art. 68 ust. 2a, zezwalającymi z mocy ustawy o gospodarce nieruchomościami na odstąpienie od żądania zwrotu jest:

* zbycie lokalu na rzecz osoby bliskiej, z zastrzeżeniem ust. 2b,

* zbycie pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego,

* zbycie pomiędzy jednostkami samorządu terytorialnego i Skarbem Państwa,

* zamiana lokalu mieszkalnego na inny lokal mieszkalny albo nieruchomość przeznaczoną lub wykorzystywaną na cele mieszkaniowe,

* sprzedaż lokalu mieszkalnego, jeżeli środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną w ciągu 12 miesięcy na nabycie innego lokalu mieszkalnego albo nieruchomości przeznaczonej lub wykorzystywanej na cele mieszkaniowe.

W myśl art. 68 ust. 2b przepis ust. 2 ww. ustawy stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Zgodnie z art. 68 ust. 2c właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

W dniu 10 lutego 2012 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz współwłaścicieli (po 1/3 części). Przy sprzedaży ww. nieruchomości lokalowej udzielona została bonifikata w kwocie 90.858,07 zł. W dniu 18 kwietnia 2012 r. współwłaścicielka ww. mieszkania zbyła w drodze umowy darowizny posiadany udział 1/3 części w lokalu mieszkalnym na rzecz pasierbicy, tj. osoby spoza katalogu osób bliskich wymienionych w art. 4 pkt 13 ustawy o gospodarce nieruchomościami (w toku wyjaśniania sprawy ustalono brak istnienia stosunku przysposobienia). W tej sytuacji nie zostały spełnione wymogi ustawowe określone w art. 68 ust. 2a ww. ustawy umożliwiające zwolnienie ze zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty. W związku z wszczętym postępowaniem w sprawie - w dniu 15 listopada 2012 r. - zainteresowana zwróciła się do Prezydenta z wnioskiem o odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty.

Mając na uwadze okoliczności zbycia udziału w przedmiotowym lokalu mieszkalnym oraz zasady współżycia społecznego w dniu 7 lutego 2013 r. rada miejska - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami - podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty w kwocie 30.649,46 zł.

Umową z dnia 22 września 2006 r. gmina sprzedała lokal mieszkalny na rzecz dotychczasowego najemcy. Przy sprzedaży ww. mieszkania została udzielona bonifikata w kwocie 29.643,30 zł. Nabywca lokalu dokonał jego sprzedaży w dniu 30 marca 2007 r. Pismem z dnia 5 lutego 2013 r. Prezydent wezwał do zwrotu kwoty udzielonej bonifikaty po jej waloryzacji.

Na uzasadniony i udokumentowany wniosek dłużnika na podstawie uchwały rady miejskiej z dnia 28 października 2010 r. w sprawie szczegółowych zasad, sposobu i trybu udzielania ulg w spłacie należności pieniężnych o charakterze cywilnoprawnym przypadających Miastu na prawach powiatu lub jego jednostkom podległym, warunków dopuszczalności pomocy publicznej w przypadkach, w których ulga stanowić będzie pomoc publiczną oraz wskazania organów i osób uprawnionych do udzielania ulg, Prezydent dokonał umorzenia odsetek naliczonych od niewpłaconej w terminie należności głównej w kwocie 2.180,I9 zł, natomiast spłata należności głównej w kwocie 34.978,86 zł rozłożona została na raty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy:

#8210; stanowi dla dłużnika przysporzenie majątkowe podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i w związku z powyższym, czy na płatniku ciąży obowiązek wystawienia tym osobom i przekazania właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego informacji, o której mowa w art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. PIT-8C.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Natomiast w zakresie pytania nr 2 w dniu 13 lutego 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-1092/13-3/AJ.

Zdaniem Wnioskodawcy, odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 lutego 2010 r. (sygn. akt. ILPB2/415-1122/09-2/TR) Dyrektor Izby Skarbowej Poznaniu stwierdził: "(...) wartość bonifikaty, której beneficjenci nie muszą zwracać na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tych beneficjentów przychodu podlegającego opodatkowaniu, o którym w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wystawienia tym osobom PIT-8C. Natomiast w stosunku do sytuacji nabywców, w których odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty miało miejsce w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi na skutek uprzednio złożonych wniosków tych nabywców - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy stwierdzić, że odstąpienie od żądania zwrotu tych bonifikat nastąpiło w drodze uznaniowych uchwał rady miejskiej, zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, organ mógł, ale nie musiał od żądania tego zwrotu odstąpić. (...) kwoty przedmiotowych bonifikat, od których żądania zwrotu odstąpiono w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi na skutek uprzednio złożonych wniosków tych nabywców - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowią dla ich beneficjentów przychód podlegający opodatkowaniu, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.".

Stanowisko wyrażone w przytoczonej wyżej interpretacji indywidualnej zostało jednak zweryfikowane orzeczeniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 5 października 2010 r. Skarżący wydaną interpretację zaskarżył, wniósł o jej uchylenie w części dotyczącej opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych bonifikat, których nie trzeba zwracać w związku z uchwałami rady miejskiej - podjętymi w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami.

"W uzasadnieniu skargi podniesiono, że przychód podatkowy z innych źródeł ma miejsce, gdy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Odstąpienie przez wierzyciela od dochodzenia zwrotu bonifikaty udzielonej przy sprzedaży lokali mieszkalnych, nie stanowi przysporzenia dla beneficjenta, ponieważ nie uzyskuje on realnej korzyści. Gdyby gmina wyliczyła i zażądała zwrotu bonifikaty, wystawiając stosowną korektę faktury dokumentującej sprzedaż lokalu mieszkalnego, a następnie zwolniła kupującego z obowiązku jej zapłaty, kwota taka stanowiłaby realną korzyść dla nabywcy i podlegałaby opodatkowaniu podatkiem dochodowym. Zdaniem strony skarżącej realne przysporzenie majątkowe ma miejsce w momencie sprzedaży lokalu najemcy wraz z bonifikatą. Wówczas u najemcy powstaje przysporzenie stanowiące różnicę między wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną. (...) Zdaniem Sądu zaskarżona interpretacja jest niezgodna z prawem, w tym także w części nieobjętej skargą. (...) Nabywca zostaje zwolniony z obowiązku zwrotu korzyści, którą już uzyskał. W rezultacie powyższego Sąd przyjął, że nabywcy lokali mieszkalnych nie uzyskują przychodu podlegającego opodatkowaniu, zaś po stronie gminy nie powstaje obowiązek, przekazania organowi podatkowemu informacji o uzyskanym przez nabywców przychodzie. (...) niewątpliwie nabywca nieruchomości z bonifikatą osiągnął korzyść materialną, bowiem zapłacił za nieruchomość cenę obniżoną o wysokość bonifikaty. (...) uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia."

Stanowisko WSA potwierdzone zostało przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 23 sierpnia 2012 r.: "W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego zasadnie przyjął Sąd pierwszej instancji, że sprzedaż mieszkania z bonifikatą nie mieści się w zakresie pojęcia nieodpłatnego świadczenia, a ponadto na skutek tej czynności prawnej nie następuje "otrzymanie" nieodpłatnego świadczenia."

Wskutek powyższego Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu interpretacją indywidualną z dnia 1 marca 2013 r. (sygn. akt. ILPB2/415-1122/09/13-S/TR), po uwzględnieniu zapadłych orzeczeń stwierdził, iż mimo, że nabywcy nieruchomości uzyskują niewątpliwe korzyści majątkowe, to nie otrzymują nieodpłatnych świadczeń, a w rezultacie nie osiągają przychodu z tego źródła. W przedmiotowej sprawie wartość bonifikaty, której beneficjenci nie muszą zwracać na mocy art. 68 ust. 2a, bądź art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi dla tych beneficjentów przychodu podlegającego opodatkowaniu (...)".

Biorąc pod uwagę wykładnię prawa zawartą w wyżej przytoczonych orzeczeniach WSA oraz NSA, a także zmianę stanowiska przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Wnioskodawca stwierdza, że odstąpienie od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty na podstawie przepisu art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, nie stanowi źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W tej sytuacji uzyskanie korzyści o charakterze majątkowym nie jest równoznaczne z osiągnięciem przychodu z nieodpłatnego świadczenia.

Brak żądania zwrotu bonifikaty wynika z samej ustawy. Nie ma więc znaczenia, że organ gminy podjął uchwałę o zaniechaniu zwrotu, ponieważ działał na podstawie przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z przytaczanym wyżej wyrokiem WSA "Ustalenie przez właściciela nieruchomości ceny odbiegającej od wartości rynkowej, nie stanowi świadczenia na rzecz kupującego. Jest to wyrażenie woli przez sprzedawcę, iż sprzeda nieruchomość za określoną cenę. Wyrażając wolę organ jednostki samorządu terytorialnego nie wykonuje na rzecz przyszłego kupującego żadnego świadczenia, zaś kupujący żadnego świadczenia nie otrzymuje.

W konsekwencji mimo, że nabywca nieruchomości uzyskuje niewątpliwą korzyść majątkową, to nie otrzymuje nieodpłatnego świadczenia, a w rezultacie nie uzyskuje przychodu z tego źródła."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Katalog źródeł przychodów, z których dochody podlegają opodatkowaniu, został określony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdzie w pkt 9 tego artykułu wymienia się jako źródła przychodów - inne źródła, które nie zostały wymienione w tym artykule.

Z kolei przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 10 lutego 2012 r. gmina zbyła lokal mieszkalny na rzecz współwłaścicieli. Przy sprzedaży ww. nieruchomości lokalowej udzielona została bonifikata. W dniu 18 kwietnia 2012 r. współwłaścicielka ww. mieszkania zbyła w drodze umowy darowizny posiadany udział 1/3 części w lokalu mieszkalnym na rzecz pasierbicy, tj. osoby spoza katalogu osób bliskich wymienionych w art. 4 pkt 13 ustawy o gospodarce nieruchomościami. W dniu 15 listopada 2012 r. Zainteresowana zwróciła się do Prezydenta z wnioskiem o odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty.

Rada miasta w trybie art. 68 ust. 2c ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podjęła uchwałę wyrażającą zgodę na odstąpienie od żądania zwrotu 1/3 części zwaloryzowanej bonifikaty.

Stosownie do art. 34 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.

Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego definiuje pojęcie - bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną - zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 385) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; (...). Skoro cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie sformułowania "w szczególności", definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe.

Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty udzielane będą ściśle na zasadach określonych w ustawie, a krąg osób uprawnionych do zakupów z bonifikatą będzie nieograniczony, udzielenie bonifikaty będzie podatkowo obojętne.

Jeżeli zatem prawo beneficjentów nie będzie ograniczone do konkretnych osób lub grup osób indywidualnie oznaczonych i bonifikata na takich samych zasadach przyznana będzie wszystkim potencjalnym nabywcom (najemcom), to korzystanie z tej bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Inaczej przedstawia się sytuacja, gdy gmina miejska, oprócz bonifikat wynikających ze swoich uchwał, przyznaje konkretnym podatnikom dodatkowe opusty, bonifikaty lub inne ulgi w zapłacie.

W myśl art. 68 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jeżeli nabywca nieruchomości zbył nieruchomość lub wykorzystał ją na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia nabycia, jest zobowiązany do zwrotu kwoty równej udzielonej bonifikacie po jej waloryzacji. Zwrot następuje na żądanie właściwego organu.

Na mocy art. 68 ust. 2a ustawy o gospodarce nieruchomościami, przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku:

Jednakże w myśl ust. 2b tegoż artykułu, przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio do osoby bliskiej, która zbyła lub wykorzystała nieruchomość na inne cele niż cele uzasadniające udzielenie bonifikaty, przed upływem 10 lat, a w przypadku nieruchomości stanowiącej lokal mieszkalny przed upływem 5 lat, licząc od dnia pierwotnego nabycia.

Ponadto zgodnie z art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może odstąpić od żądania zwrotu udzielonej bonifikaty, w innych przypadkach niż określone w ust. 2a, za zgodą odpowiednio wojewody, rady lub sejmiku.

Z uwagi na fakt, że - jak wskazano w przedmiotowym wniosku - w stosunku do sytuacji nabywcy, w której odstąpienie od żądania zwrotu bonifikaty miało miejsce w związku z uchwałą rady miejskiej - podjętą na skutek uprzednio złożonego wniosku tego nabywcy - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy stwierdzić, że odstąpienie od żądania zwrotu tej bonifikaty nastąpiło w drodze uznaniowej uchwały rady miejskiej, bowiem zgodnie z literalnym brzmieniem tego przepisu, organ mógł, ale nie musiał od żądania tego zwrotu odstąpić. Udzielenie tej ulgi w spłacie zobowiązania nastąpiło na stosowny wniosek indywidualnie oznaczonego beneficjenta i nie było adresowane do wszystkich potencjalnych beneficjentów. Gdyby organ takiej ulgi nie udzielił, beneficjent ten byłby zobowiązany do zapłacenia kwoty w wysokości udzielonej bonifikaty po jej waloryzacji.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że kwota przedmiotowej bonifikaty, od której żądania zwrotu odstąpiono w związku z uchwałą rady miejskiej - podjętą na skutek uprzednio złożonego wniosku tego nabywcy - w trybie art. 68 ust. 2c ustawy o gospodarce nieruchomościami, stanowi dla jej beneficjenta przychód podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia i przesłania podatnikowi oraz właściwemu urzędowi skarbowemu informacji PIT-8C, w oparciu o art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów (PIT-8C) i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego przekazać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Końcowo, odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanego wyroków sądów administracyjnych, wskazać należy, że - w myśl zasady wyrażonej w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - zostały one wydane w indywidualnej sprawie i dotyczą wyłącznie tej sprawy, w której zapadły.

Natomiast w odniesieniu do powołanej we wniosku interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, stwierdzić należy, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.