ILPB2/415-1056/13-2/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości, a także podatku od spadków i darowizn w zakresie obowiązku podatkowego ciążącego na współwłaścicielu nieruchomości w związku z zawartą ugodą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 2 lipca 2010 r. Wnioskodawczyni oraz "A"na podstawie aktu notarialnego nabyli po 50% udziałów w lokalu mieszkalnym oraz 50% lokalu niemieszkalnego - komórki lokatorskiej. Cena za lokal mieszkalny została ustalona na kwotę 280 010,01 zł brutto, a za lokal niemieszkalny na kwotę 2 818,2 zł brutto. Łączna wartość przedmiotów umowy wyniosła 282 828,21 zł brutto. Zakup ww. nieruchomości sfinansowany został ze środków pozyskanych z kredytu zaciągniętego w S.A. (umowa kredytowa z 18 czerwca 2010 r.), w kwocie 87 000 EUR, na zabezpieczenie którego ustanowiono hipotekę umowną kaucyjną do sumy najwyższej 130 500 EUR. Lokal mieszkalny jak i niemieszkalny zostały zakupione na tzw. "rynku pierwotnym", od Sp. z o.o., Sp. komandytowo-akcyjna. Lokale zostały nabyte w celu mieszkalnym, oboje, wraz z "A"zamieszkiwaliśmy je razem. W związku z decyzjami życiowymi jakie zostały podjęte między mną a "A", zdecydowaliśmy, że nie możemy zamieszkiwać razem, byliśmy zmuszeni przenieść własność lokalu na jedno z nas.

W dniu 20 maja 2013 r. na podstawie aktu notarialnego Wnioskodawczyni oraz "A" zawarli ugodę na podstawie której:

* Zainteresowana przeniosła na "A" cały przysługujący udział w lokalu mieszkalnym jak i niemieszkalnym,

* "A" zobowiązał się przejąć cały dług wynikający z wyżej opisanej umowy kredytowej.

W akcie notarialnym widnieje oświadczenie, że wartość rynkowa przedmiotu aktu - wynosi 141 414,10 zł brutto. Na dzień podpisania aktu notarialnego saldo kredytu wynosiło 81 678,41 EUR, co po aktualnym kursie EUR na dzień 20 maja 2013 r. (4,3168) wynosiło 352 589,36 w PLN. Bank wyraził zgodę na przejęcie kredytu, w dniu 31 maja 2013 r. został podpisany aneks do umowy kredytu wyłączający Wnioskodawczynię z umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Czy od opisanej wyżej czynności - przeniesienie współwłasności lokali będzie powodowało obowiązek podatkowy w podatku dochodowym przez Wnioskodawczynię.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie podatku od spadków i darowizn 31 stycznia 2014 r. wydano postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr ILPB2/436-292/13-2/MK.

Zdaniem Wnioskodawczyni nie istnieje obowiązek odprowadzenia podatku dochodowego, gdyż w świetle stanu faktycznego Zainteresowana, jako osoba przenosząca współwłasność lokali nie wzbogaciła się, nie nastąpiła korzyść majątkowa. Przeniesienie własności nastąpiło nieodpłatnie, zatem nie powstał obowiązek podatkowy. Dług, który w zamian za przeniesienie współwłasności zobowiązał się przejąć "A" zaciągnięty był na zakup oraz wykończenie lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego. Kwota zaciągniętego kredytu została przeznaczona na te cele.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

#8722; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W świetle powyższego, każda czynność prawna, której przedmiotem jest odpłatne zbycie nieruchomości lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy, stanowi źródło przychodów w rozumieniu tego przepisu, jeżeli zostanie dokonana w określonym czasie, tj. przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie i nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej. Jednocześnie wyjaśnić należy, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 8 posłużył się pojęciem "odpłatne zbycie", nie zawężając czynności prawnych, w wyniku których dochodzi do przeniesienia własności nieruchomości, jedynie do umowy sprzedaży, czy zamiany. Zatem uznać należy, że pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumie się każdą czynność, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności z dotychczasowego właściciela na nowy podmiot w zamian za korzyść majątkową. W przypadku Wnioskodawczyni tą korzyścią będzie wygaśnięcie zobowiązania z tytułu umowy kredytu.

Niemniej jednak, z uwagi na twierdzenie Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w związku z zawartą ugodą " (...) nie wzbogaciła się, nie nastąpiła korzyść majątkowa. Przeniesienie własności nastąpiło nieodpłatnie (...)" zasadne wydaje się wyjaśnienie zagadnienia nieodpłatności umów oraz umów wzajemnych.

Zatem, nieodpłatność umów oznacza, że jedna ze stron dokonuje przysporzenia kosztem uszczuplenia własnego majątku, bez uzyskania ekwiwalentnego świadczenia od drugiej strony. Przykładem takiej umowy jest darowizna uregulowana w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121). Przez umowę darowizny - jak stanowi ww. przepis - darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Z kolei, zgodnie z art. 487 § 2 Kodeksu cywilnego, umowa jest wzajemna, gdy obie strony zobowiązują się w taki sposób, że świadczenie jednej z nich ma być odpowiednikiem świadczenia drugiej.

W ocenie tut. Organu z taką sytuacją (umową wzajemną) mamy do czynienia w niniejszym przypadku. Ze świadczeniem Wnioskodawczyni, które polega na przeniesieniu własności przysługującego jej udziału w nieruchomości sprzężone jest działanie (świadczenie) drugiej strony ugody, które polega na przyjęciu na siebie - w zamian za udział w nieruchomości - całej odpowiedzialności z tytułu zaciągniętego wspólnie kredytu hipotecznego. W efekcie, Zainteresowana nie jest współwłaścicielem nieruchomości, ale także nie jest współdłużnikiem kredytowym.

Tym samym należy stwierdzić, że przeniesienie własności udziału nieruchomości w okolicznościach faktycznych rozpatrywanej sprawy nie nastąpiło pod tytułem darmym, a skoro tak to świetle poczynionych uwag stanowi źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w sprawie znajdzie zastosowanie art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy tym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

Stosownie natomiast do 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, uważa się udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Podsumowując, zbycie w okolicznościach wskazanych we wniosku udziałów w lokalu mieszkalnym oraz lokalu niemieszkalnym nabytych w 2010 r., a więc przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a uzyskany z tego tytułu dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym, zgodnie z art. 30e ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.