ILPB2/415-1043/13-2/AJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 stycznia 2014 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-1043/13-2/AJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku (data wpływu 29 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi między innymi działalność w zakresie prowadzenia portalu internetowego. W celu wykonywania tej działalności Zainteresowany zatrudnia dziennikarzy, którzy w ramach swoich obowiązków pracowniczych wykonują dla Wnioskodawcy prace, których rezultaty stanowią według Wnioskodawcy utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Pracownicy są zatrudnieni na umowy o pracę w ramach pełnego etatu. W skład wynagrodzenia wchodzi: wynagrodzenie zasadnicze oraz premia. Firma jako płatnik co miesiąc rozlicza pracownika przed organami podatkowymi i ZUS.

Pracownicy na stanowisku dziennikarza wykonują m.in. następujące czynności:

* tworzenie, edycja, aktualizacja oraz publikacja zawartości merytorycznej serwisów (strona internetowa),

* redagowanie zawartości merytorycznej serwisów internetowych prowadzonych przez redakcję portalu.

Efekty tych prac są:

* rezultatem pracy człowieka,

* uzewnętrznione w taki sposób by było możliwe zapoznanie się z nimi przez osobę inną niż twórca,

* są utworami oryginalnymi i indywidualnymi,

* wyrażone są słowem, znakami graficznymi, fotografiami oraz audiowizualnie,

* posiadają subiektywne oceny, opinie, komentarze, nie ograniczają się wyłącznie do zakomunikowania samych faktów,

* posiadają szczególną oprawę formalną.

Portal internetowy jako portal informacyjny umieszcza także proste informacje prasowe, ale mimo to 80% czasu pracownicy poświęcają na pracę twórczą.

Zainteresowany planuje wdrożenie systemu wynagradzania pracowników, zgodnie z którym w umowie o pracę z każdym pracownikiem zostanie wyodrębniony:

1.

minimalny czas pracy, który ten pracownik będzie przeznaczał na pracę twórczą, w wyniku której powstawać będą utwory w rozumieniu przepisów prawa autorskiego,

2.

czas pracy, który pracownik może przeznaczyć na pomocnicze prace o charakterze nietwórczym.

Ponieważ praca o charakterze twórczym należy do podstawowych obowiązków wynikających ze stosunku pracy tych pracowników, możliwe jest określenie minimalnego czasu pracy, który każdy z nich ma poświęcić na prace o charakterze twórczym. Wnioskodawca planuje, aby w zależności od konkretnego, zajmowanego przez pracownika stanowiska pracy wymagane minimalne obciążenie pracami twórczymi wynosiło 80% czasu pracy. Przy czym Zainteresowany zaznacza, że średnia miesięczna, faktyczna obciążalność pracowników, na poszczególnych stanowiskach pracy, pracami twórczymi może być wyższa. Na podstawie takiego podziału czasu Zainteresowany rozgraniczy kwoty wynagrodzenia wypłacanego za wykonywanie utworów, w tym również za przejście do majątku Spółki autorskich praw majątkowych do tych utworów oraz kwoty wynagrodzenia za prace o charakterze nietwórczym. Wnioskodawca będzie również prowadził osobną dla każdego pracownika ewidencję efektów twórczych jego pracy, stanowiących utwory w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

W związku z powyższym stanem faktycznym Zainteresowany zamierza, przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy, stosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada czasowi pracy poświęconemu na pracę twórczą, której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kosztów tych Spółka nie planuje stosować w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi za okres urlopu, zwolnienia lekarskiego, odbywanego szkolenia lub innego okresu, w którym pracownik nie wykonuje pracy o charakterze twórczym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu przez pracowników w wyżej opisanych okolicznościach możliwe jest w przypadku udokumentowania przez Wnioskodawcę zakresu prac, zmierzających do wytworzenia dzieła autorskiego, w następujący sposób:

* wyodrębnienia w umowie o pracę z pracownikiem wynagrodzenia zasadniczego oraz wynagrodzenia (honorarium) z tytułu korzystania i nabycia praw autorskich,

* określenia zakresu obowiązków pracownika odpowiedniego do wykonywanej pracy w umowie o pracę,

* prowadzenia ewidencji prac twórczych każdego z pracowników,

* ewidencjonowania przez Wnioskodawcę powstałych utworów wraz z protokołami ich przekazania.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka planuje wdrożenie systemu wynagradzania pracowników, zgodnie z którym w umowie o pracę z każdym pracownikiem zostanie wyodrębniony minimalny czas pracy, który ten pracownik ma przeznaczyć na pracę twórczą w wyniku której powstają utwory w rozumieniu przepisów prawa autorskiego oraz czas pracy, który pracownik może przeznaczyć na pomocnicze prace o charakterze nietwórczym. Ponieważ praca o charakterze twórczym należy do podstawowych obowiązków wynikających ze stosunku pracy tych pracowników możliwe jest określenie minimalnego czasu pracy, który każdy z nich ma poświęcić na prace o charakterze twórczym. Zainteresowany planuje, aby w zależności od konkretnego, zajmowanego przez pracownika stanowiska pracy wymagane minimalne obciążenie pracami twórczymi wynosiło 80% czasu pracy. Przy czym Wnioskodawca zaznacza, że średnia miesięczna, faktyczna obciążalność pracowników, na poszczególnych stanowiskach pracy, pracami twórczymi może być wyższa.

Na podstawie takiego podziału czasu Zainteresowany rozgraniczy kwoty wynagrodzenia wypłacanego za wykonywanie utworów, w tym również za przejście do majątku Spółki autorskich praw majątkowych do tych utworów oraz kwoty wynagrodzenia za prace o charakterze nietwórczym. Wnioskodawca będzie również prowadził osobną dla każdego pracownika ewidencję efektów twórczych jego pracy, stanowiących utwory w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

W związku z powyższym stanem faktycznym Zainteresowany stoi na stanowisku, że jako pracodawca będzie mógł przy obliczaniu należnej zaliczki na podatek dochodowy zastosować do tej części wynagrodzenia, która odpowiada czasowi pracy poświęconemu na pracę twórczą której efektem jest stworzenie utworu w rozumieniu przepisów o prawie autorskim, 50% koszty uzyskania przychodów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, Wnioskodawca uważa, że koszty te nie będą mogły być stosowane w odniesieniu do wynagrodzenia wypłacanego pracownikowi za okres urlopu, zwolnienia lekarskiego, odbywanego szkolenia lub innego okresu, w którym pracownik nie wykonuje pracy o charakterze twórczym. Zainteresowany informuje także, że jego zdaniem zastosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu będzie możliwe, gdyż w umowie o pracę zostanie wskazane, że 80% czasu pracy pracownik ma przeznaczyć na pracę o charakterze twórczym, której wynikiem jest tworzenie przez pracownika utworów w rozumieniu przepisów o prawie autorskim oraz wskazane będzie jaka część wynagrodzenia odpowiada temu czasowi pracy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Stosownie do art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Osobom posiadającym status pracownika uzyskującym przychody m.in. ze stosunku pracy przysługuje co do zasady, zgodnie z przepisami art. 22 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odliczenie jednej pełnej miesięcznej normy kosztów uzyskania przychodów niezależnie od wymiaru czasu pracy.

Inaczej jednak jest traktowana sprawa kosztów uzyskania przychodów twórców i autorów zatrudnionych na umowę o pracę. O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego.

W takim przypadku koszty uzyskania przychodów ustala się zgodnie z przepisem art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy podatkowej, który stanowi, że koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się - w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z zastrzeżeniem ust. 9a, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Przy tym, stosownie do art. 22 ust. 9a ww. ustawy, w roku podatkowym łączne koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 9 pkt 1-3, nie mogą przekroczyć 1/2 kwoty stanowiącej górną granicę pierwszego przedziału skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1.

O zastosowaniu 50% kosztów uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich decyduje wyłącznie fakt uzyskania przychodu jako wynagrodzenia za wykonanie czynności (utworu), będącej przedmiotem prawa autorskiego w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 z późn. zm.).

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W art. 1 ust. 2 ww. ustawy ustawodawca określił, że w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory:

1.

wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);

2.

plastyczne;

3.

fotograficzne;

4.

lutnicze;

5.

wzornictwa przemysłowego;

6.

architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;

7.

muzyczne i słowno-muzyczne;

8.

sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;

9.

audiowizualne (w tym filmowe).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Natomiast z przepisu art. 8 ust. 2 ww. ustawy wynika, że domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

W konsekwencji, zastosowanie kosztów uzyskania przychodów w wysokości 50% będzie możliwe wówczas, gdy dana osoba uzyska przychód za wykonanie czynności będącej przedmiotem prawa autorskiego lub pokrewnego oraz gdy twórca dokona rozporządzenia prawami autorskimi do swojego utworu, czyli gdy przejdą one na pracodawcę lub gdy udzieli licencji na korzystanie z nich.

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich lub artystów wykonawców z praw pokrewnych albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas gdy spełnione są dwie przesłanki. Po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu lub artystycznego wykonania. Po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich lub pokrewnych albo rozporządzaniem nimi, stanowić skutek takiego korzystania lub rozporządzania w postaci odpowiedniego wynagrodzenia autorskiego lub wykonawczego. W umowach, które towarzyszą zamawianiu utworów, strony powinny wyraźnie postanowić, że przedmiotem zamówienia jest właśnie dobro niematerialne, podlegające ochronie na mocy ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Kwestie prawne związane z powstaniem i nabyciem prawa autorskiego do utworów pracowniczych reguluje art. 12 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, jeżeli ustawa lub umowa o pracę nie stanowią inaczej, pracodawca, którego pracownik stworzył utwór w wyniku wykonywania obowiązków ze stosunku pracy, nabywa z chwilą przyjęcia utworu autorskie prawa majątkowe w granicach wynikających z celu umowy o pracę i zgodnego zamiaru stron.

W razie zatem wykonywania na podstawie jednej umowy o pracę czynności zarówno chronionych prawem autorskim, jak i niebędących przedmiotem prawa autorskiego, pozbawionych cech twórczych, z umowy tej lub innego stosownego dokumentu powinno wynikać, jaka część wynagrodzenia obejmuje wynagrodzenie z tytułu korzystania z prawa autorskiego, a jaka część dotyczy czynności nie chronionych prawem autorskim. Tylko bowiem takie rozróżnienie, jak również dokumentowanie prac - utworów chronionych prawem autorskim oraz wypłaconych wynagrodzeń z tego tytułu daje podstawę do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodów.

Podwyższone koszty uzyskania przychodów można więc stosować, jeżeli umowa o pracę nie stanowi inaczej niż wynika to z treści art. 12 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a obowiązki ze stosunku pracy sprowadzają się do działalności twórczej lub ją obejmują, natomiast wynagrodzenie za pracę stanowi równocześnie wynagrodzenie za przeniesienie autorskich praw majątkowych.

Z treści umowy o pracę lub innego dokumentu winno więc wynikać, że obowiązki ze stosunku pracy obejmują także działalność twórczą, a wyodrębniona część wynagrodzenia stanowi honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu. Konieczne jest dokładne wyróżnienie (w jasny czytelny sposób) tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zatrudnia na umowę o pracę pracowników na stanowiskach dziennikarzy, wykonujących prace, których rezultaty stanowią utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto, pracownicy ci w ramach stosunku pracy wykonują także inne obowiązki, które nie mają charakteru pracy twórczej.

Zainteresowany planuje wdrożenie systemu wynagradzania pracowników, zgodnie z którym w umowie o pracę z każdym pracownikiem zostanie wyodrębniony minimalny czas pracy, który ten pracownik będzie przeznaczał na pracę twórczą, w wyniku której powstawać będą utwory w rozumieniu przepisów prawa autorskiego oraz czas pracy, który pracownik może przeznaczyć na pomocnicze prace o charakterze nietwórczym.

Zainteresowany rozgraniczy kwoty wynagrodzenia wypłacanego za wykonywanie utworów, w tym również za przejście do majątku Spółki autorskich praw majątkowych do tych utworów oraz kwoty wynagrodzenia za prace o charakterze nietwórczym. Wnioskodawca będzie również prowadził osobną dla każdego pracownika ewidencję efektów twórczych jego pracy, stanowiących utwory w rozumieniu przepisów o prawie autorskim.

W tym miejscu należy wskazać, że konieczne jest dokładne wyróżnienie tej części wynagrodzenia, która związana jest z wykonywaniem czynności, czy prac objętych prawami autorskimi oraz pozostałej jego części, związanej z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych. Powyższe zróżnicowanie musi wynikać z umowy o pracę lub innego stosownego dokumentu, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości szacunkowego ustalania ilości pracy twórczej w całej ilości pracy danego pracownika - twórcy. Fakt korzystania przez pracownika z prawa autorskiego powinien więc wynikać wyraźnie z treści zawartej umowy o pracę, gdyż warunkiem zastosowania kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy jest, aby zaistniał utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, twórca udzielił licencji na korzystanie z danego utworu, względnie by doszło do rozporządzenia majątkowymi prawami autorskimi do tworzonego dzieła.

Zatem, tylko wówczas gdy:

* praca wykonywana przez pracownika, jest przedmiotem prawa autorskiego, a więc spełnia przesłanki utworu określone w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych,

* pracownik jest twórcą w rozumieniu tej ustawy i uzyskiwanie przychodu przez pracownika wynika z korzystania przez twórcę z tychże praw lub rozporządzania tymi prawami,

* umowa o pracę lub inny dokument przewiduje zróżnicowanie wynagrodzenia należnego pracownikowi na część związaną z korzystaniem z praw autorskich i część związaną z wykonywaniem typowych obowiązków pracowniczych oraz pracodawca prowadzi stosowną dokumentację w tym zakresie, np. prowadzi szczegółową ewidencję czasu pracy twórczej pracownika,

do przychodu z tego źródła mogą być zastosowane podwyższone 50% koszty uzyskania przychodu zgodnie z treścią powołanego art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakres ten powinien znaleźć udokumentowanie w prowadzonej przez Wnioskodawcę (pracodawcę) ewidencji prac twórczych, wykonywanych przez poszczególnych pracowników, która to ewidencja służyć może ewentualnej weryfikacji wcześniej dokonanych ustaleń w powyższym przedmiocie.

Należy wyjaśnić, że obowiązek ten spoczywa na Zainteresowanym (płatniku), bowiem tylko wówczas, gdy pracodawca dopełnia swoich obowiązków nałożonych przez ustawodawcę, istnieje możliwość prawidłowego zastosowania przepisu art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że do części wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy, stanowiącej wynagrodzenie za przeniesienie na rzecz Zainteresowanego praw autorskich twórcy do utworów, pracownikom tym należy zastosować 50% koszty uzyskania przychodów, stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem limitu wynikającego z art. 22 ust. 9a tejże ustawy.

W konsekwencji jest możliwe stosowanie 50% kosztów uzyskania przychodu u pracowników w przypadku wskazanego przez Zainteresowanego sposobu udokumentowania zakresu prac, zmierzających do wytworzenia dzieła autorskiego.

Jednakże, należy mieć na uwadze, że przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy Organ odniósł się wyłącznie do przedstawionego we wniosku sposobu dokumentowania pracy twórczej pracowników Wnioskodawcy pod kątem stosowania 50% kosztów uzyskania przychodów, nie zaś do konkretnych dokumentów będących w Jego posiadaniu.

Wyjaśnić bowiem należy, że wydając interpretację w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu nie przeprowadza postępowania dowodowego, a tylko w ramach takiego postępowania można dokonać oceny ww. dokumentów.

Należy także podkreślić, że przedmiotu niniejszej interpretacji nie stanowi ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy w kwestii uznania efektów pracy pracowników Zainteresowanego za utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów, a tym samym do stwierdzenia, czy efektem pracy pracowników Wnioskodawcy jest powstanie utworów w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, a tym samym czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym w istocie będą miały miejsce uprawnienia z tytułu autorskich praw majątkowych do utworów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl