ILPB2/415-1034/14-4/WS

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 30 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB2/415-1034/14-4/WS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2014 r. (data wpływu 22 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 stycznia 2015 r. (data wpływu 23 stycznia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży nieruchomości.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 i § 4 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 12 stycznia 2015 r. nr ILPB2/415-1034/14 -2/WS, wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a uzupełnieniem wniosku nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 12 stycznia 2015 r., skutecznie doręczono dnia 15 stycznia 2015 r., zaś w dniu 23 stycznia 2015 r. (data nadania 21 stycznia 2015 r.), do tut. organu wpłynęła odpowiedź, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 29 stycznia 2008 r. syn Wnioskodawczyni zawarł z bankiem umowę kredytu hipotecznego na zakup mieszkania. Dnia 15 października 2013 r. Zainteresowana wspólnie z mężem, przyjęła spadek po zmarłym w dniu 18 września 2013 r. synu (akt poświadczenia dziedziczenia sporządzony przez notariusza). W skład spadku weszło między innymi mieszkanie o powierzchni 59,52 m2, zadłużone kredytem hipotecznym we frankach szwajcarskich. Kredyt był wzięty przez spadkodawcę na zakup tego właśnie lokalu, w umowie nie zawarto żadnych klauzul na wypadek śmierci kredytobiorcy. Równowartość zadłużenia z tytułu kredytu wynosiła na dzień 18 lutego 2014 r. 194 510,50 zł. Z chwilą śmierci syna na rodziców przeszły wszystkie jego prawa i obowiązki majątkowe w tym obowiązek spłaty kredytu hipotecznego zaciągniętego przez syna. Wnioskodawczyni i Jej mąż nie zawierali z bankiem żadnych umów dotyczących przeniesienia (przepisania) tego kredytu na nich. Dnia 6 marca 2014 r. mieszkanie zostało sprzedane za kwotę 155 000 zł, a kwota uzyskana ze sprzedaży została w całości w dniu 6 marca 2014 r. przelana przez Wnioskodawczynię i Jej męża do banku celem spłaty kredytu hipotecznego, ale nie pokrywała całkowitej kwoty kredytu. Aby pokryć całkowitą spłatę kredytu małżonkowie musieli dopłacić bankowi brakującą kwotę w wysokości 40 857,46 zł. Sprzedaż mieszkania dokumentuje akt notarialny sporządzony przez notariusza.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni i jej mąż powinni w tej sytuacji zapłacić podatek od sprzedaży mieszkania, to jest czy wystąpił dochód do opodatkowania skoro cała cena sprzedaży mieszkania została przeznaczona na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez spadkodawcę.

2. Czy kwotę spłaconego kredytu można zaliczyć na poczet kosztów uzyskania przychodu, czy też Wnioskodawczyni w tej sytuacji może skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w związku z treścią art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na powyższe pytania w zakresie konsekwencji podatkowych wynikających z faktu sprzedaży nieruchomości, w części nabytej przez Wnioskodawczynię i w odniesieniu do Wnioskodawczyni. Natomiast w zakresie pytania nr 1 w odniesieniu do męża Wnioskodawczyni w dniu 30 stycznia 2015 r. nr ILPB2/415-1034/14-5/WS wydane zostało postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców. Niespłacony kredyt spadkodawcy staje się obowiązkiem majątkowym spadkobierców. Tym samym wydatki poniesione na spłatę długu spadkowego, wynikającego z zaciągniętego przez zmarłego kredytu mogą zostać zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 131 uznane za dochód wolny od podatku. Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a w nawiązaniu do art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym, za dochód wolny od podatku uznaje się wydatki poniesione na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu, zaciągniętego przez podatnika przed dniem zbycia nieruchomości. Ponieważ w wyniku spadkobrania doszło do sukcesji uniwersalnej zatem zaciągnięty przez spadkodawcę kredyt stał się kredytem Wnioskodawczyni i jej męża. W tym miejscu należy wskazać, że umowy kredytowe w tym umowa zawarta przez spadkodawcę nie zawierają żadnych klauzul na wypadek śmierci kredytobiorcy, większość banków przyjmuje praktykę, zgodnie z którą po śmierci kredytobiorcy umowa kredytu trwa nadal, a prawa i obowiązki wynikające z zawartej umowy obciążają jego spadkobierców. Zatem w tej sytuacji, od chwili śmierci spadkodawcy kredyt zaciągnięty przez niego winien być traktowany tak jakby zaciągnęli go spadkobiercy, to jest Wnioskodawczyni i jej mąż. W związku z tym powinni móc skorzystać ze zwolnienia od podatku wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w związku z tym, że dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w całości przeznaczyli na spłatę kredytu i odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup sprzedawanego mieszkania.

Z drugiej strony, w art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wskazane, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Jako koszt odpłatnego zbycia nieruchomości określony w art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ocenie Wnioskodawczyni należy ująć wartość spłaconego zadłużenia z tytułu kredytu zabezpieczonego hipoteką. Za takim uznaniem przemawia fakt, że uzyskanie zwolnienia hipoteki zbywanej nieruchomości było niezbędnym warunkiem zawarcia skutecznej umowy sprzedaży.

Taki wniosek nasuwa się również z tego, że w efekcie sprzedaży lokalu, ani Wnioskodawczyni, ani Jej mąż nie uzyskali obiektywnie żadnego realnego dochodu i opodatkowanie ich w takiej sytuacji byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego oraz sprzeczne z celem ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i prowadziłoby do opodatkowania nieuzyskanego w rzeczywistości dochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodu jest - z zastrzeżeniem ust. 2 - odpłatne zbycie:

a.

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.

spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.

prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. W myśl natomiast jego ust. 2 podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1.

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.

dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia (art. 19 ust. 3 cytowanej ustawy).

Jeżeli wartość wyrażona w cenie określonej w umowie odpłatnego zbycia znacznie odbiega od wartości rynkowej nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W razie nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłego lub biegłych. Jeżeli wartość ustalona w ten sposób odbiega co najmniej o 33% od wartości wyrażonej w cenie, koszty opinii biegłego lub biegłych ponosi zbywający (art. 19 ust. 4 cytowanej ustawy).

W świetle zatem art. 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości (lokalu mieszkalnego) jest wartość wyrażona w umowie, o ile odpowiada wartości rynkowej pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe (potoczne) rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Można do takich kosztów zaliczyć:

* koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,

* prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,

* koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości,

* wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej,

* koszty i opłaty sądowe.

Należy przy tym podkreślić, że ogólna zasada przyjęta w art. 11 ust. 1, zgodnie z którą za przychody podlegające opodatkowaniu uważa się otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, nie ma zastosowania do przychodów, o których mowa w art. 19 ww. ustawy. Artykuł 19 jest bowiem przepisem szczególnym, modyfikującym ogólną definicję przychodu. Stanowi on, że przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Bez znaczenia dla uzyskania tego przychodu pozostaje w jaki sposób cena ta zostanie zapłacona lub na jakie cele kwota z tej sprzedaży zostanie wydatkowana. Innymi słowy, bez znaczenia dla uzyskanej ceny pozostanie przeznaczenie uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego przychodu w części na spłatę zobowiązania kredytowego. Cena, którą osiągnie ze sprzedaży Wnioskodawczyni będzie jej przychodem i to ona stanowić będzie podstawę opodatkowania, którą może pomniejszyć o ewentualne koszty uzyskania przychodu oraz koszty odpłatnego zbycia. Z faktu, że znaczna część ceny przekazana została na spłatę długu, nie sposób wywodzić, że Wnioskodawczyni nie uzyskała przychodu z tej sprzedaży podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Jak już wyżej wskazano, do kosztów odpłatnego zbycia zalicza się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku, a zatem tylko takie wydatki, które są bezpośrednio związane z czynnością sprzedaży. Wydatkiem takim nie będzie wydatek na dokonanie spłaty kredytu hipotecznego. Spłata kredytu hipotecznego zaciągniętego przez spadkodawcę nie umożliwia dokonania sprzedaży, gdyż sprzedaż nieruchomości jest możliwa wcześniej. Innymi słowy, Wnioskodawczyni nie spłaci kredytu hipotecznego wierzycielowi po to, aby móc dokonać sprzedaży nieruchomości, lecz dlatego, że ciąży na niej obowiązek spłacania rat zaciągniętego przez spadkodawcę kredytu. Wnioskodawczyni spłaci kredyt hipoteczny po to, aby zwolnić się z długu jaki na niej ciąży względem wierzyciela hipotecznego. Stąd spłata kredytu hipotecznego nie może być uznana za koszt odpłatnego zbycia, skoro nie będzie poniesiona celem dokonania zbycia.

Stosownie natomiast do przepisu art. 22 ust. 6d ww. ustawy za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Odnosząc przywołane wyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że przychód który Wnioskodawczyni uzyskała z odpłatnego zbycia mieszkania nabytego w spadku po zmarłym synu, zgodnie z dyspozycją zacytowanego powyżej art. 22 ust. 6d ustawy, może zostać pomniejszony wyłącznie o udokumentowane nakłady na to mieszkanie zwiększające jego wartość oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanego mieszkania przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Długi obciążające masę spadkową nie stanowią żadnej z kategorii wskazanych w art. 22 ust. 6d, a zatem nie mogą zostać uwzględnione przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw nabytych w drodze spadku.

Zauważyć należy, że długi spadkowe jakkolwiek wpływają na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, pozostają bez wpływu na ustalenie tej podstawy w podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku sprzedaży nieruchomości lub praw nabytych w drodze spadku.

Przyjmując spadek Wnioskodawczyni przyjęła zarówno aktywa spadku, jak i jego pasywa albowiem spadek to nie tylko prawa, ale i obowiązki. Chcąc uniknąć negatywnych konsekwencji otrzymania spadku, Wnioskodawczyni mogła spadek odrzucić.

Należy także wyjaśnić, że wszelkie wydatki dokonane z majątku uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości (lokalu mieszkalnego) nie pomniejszają nigdy przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Osoba uzyskująca przychód ma prawo rozporządzić tym przychodem w wybrany przez siebie sposób. Może ten przychód przelać nieodpłatnie wybranej osobie, bankowi a nawet dowolnej fundacji czy organizacji. W niczym nie zmienia to jednak faktu, że to ona jako zbywca uzyskała przychód z odpłatnego zbycia. To jak później tym przychodem rozporządzi jest kwestią wtórną.

Brak więc jest podstaw prawnych, aby o wymieniony przez Wnioskodawczynię wydatek wynikający ze spłaconego kredytu hipotecznego pomniejszyć przychód ze sprzedaży nieruchomości. Zatem podstawę opodatkowania stanowić będzie kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, a nie kwota pomniejszona o spłacony kredyt hipoteczny. Innymi słowy, spłata na rzecz wierzyciela hipotecznego kredytu nie wpłynie na wysokość podatku z tytułu sprzedaży nieruchomości. Żadne długi, które obciążają sprzedającego - a takim długiem wobec wierzyciela jest obowiązek spłaty kredytu hipotecznego - nie podlegają odliczeniu od przychodu ze sprzedaży.

W związku z powyższym spłata przez Wnioskodawczynię kredytu zaciągniętego przez zmarłego syna nie stanowi kosztu odpłatnego zbycia, jak również nie mieści się w ustawowych kryteriach kosztu uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości.

Stosownie natomiast do treści art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 cytowanej ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

1.

wydatki poniesione na:

a.

nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,

b.

nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,

c.

nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,

d.

budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,

e.

rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,

2.

wydatki poniesione na:

a.

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,

b.

spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),

c.

spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)

- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Katalog wydatków wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ustawy ma charakter zamknięty, jest to wyliczenie enumeratywne. Niezbędnym zatem warunkiem do skorzystania z przedmiotowego zwolnienia jest wydatkowanie otrzymanego przychodu na cele mieszkaniowe określone w ww. ustawie. Przepis ww. artykułu wiąże też skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych z terminem wydatkowania środków pieniężnych.

Zatem podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy - jest fakt wydatkowania (nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie) dochodu ze sprzedaży nieruchomości na wskazane w art. 21 ust. 25 ustawy cele mieszkaniowe.

Z analizy wniosku wynika, że kwotę uzyskaną ze sprzedaży nieruchomości Wnioskodawczyni przeznaczyła na spłatę kredytu zaciągniętego w banku przez Jej syna.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Zainteresowana nie może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem uzyskany przychód ze sprzedaży nieruchomości został wydatkowany na spłatę kredytu zaciągniętego nie przez Nią, ale przez inną osobę tj. przez syna Wnioskodawczyni.

Natomiast z przepisów, które regulują zwolnienie podatkowe określone w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, że to podatnik, który zaciągnął w banku kredyt bądź pożyczkę na cele mieszkaniowe ma prawo, dochowując wszystkich przesłanek zawartych ww. przepisach przeznaczyć przychód ze sprzedaży - w rozpatrywanej sprawie nieruchomości - na spłatę zaciągniętego przez siebie kredytu bądź pożyczki na cele mieszkaniowe. Z taką sytuacją nie mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie.

Podsumowując, podstawą opodatkowania w niniejszej sprawie będzie cena (określona w akcie notarialnym) uzyskana ze sprzedaży lokalu mieszkalnego nabytego w spadku. Kwota ta może być pomniejszona o koszty, o których mowa w art. 19 ust. 1 (koszty odpłatnego zbycia) oraz w art. 22 ust. 6d ww. ustawy (koszty uzyskania przychodów), ale do żadnej z tych kategorii kosztów nie należy spłata zaciągniętego przez spadkodawcę kredytu hipotecznego.

Ponadto wydatkowanie środków pieniężnych uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości, na spłatę przedmiotowego kredytu nie będzie uprawniało Zainteresowanej do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kredyt ten nie został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię, lecz przez syna Wnioskodawczyni. W analizowanej sytuacji nie zachodzi zatem wymagana ww. uregulowaniem tożsamość podmiotów: kredytobiorcy i podatnika (Wnioskodawczyni); Zainteresowanej nie można odmówić przymiotu podatnika, ale nie jest Ona tym podatnikiem, który zaciągnął wskazany kredyt.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl