ILPB2/415-1025/09-4/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009 r. (data wpływu 23 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 18 stycznia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego - jest prawidłowe.

W dniu 23 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 5 stycznia 2010 r., Nr ILPB2/415-1025/09-2/AJ wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia tego wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowaną, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 5 stycznia 2010 r., skutecznie doręczono w dniu 8 stycznia 2010 r. Natomiast odpowiedź na nie została nadana w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego w dniu 13 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1992 r., po długim okresie pobytu w USA, Wnioskodawczyni przyjechała do Polski. Zainteresowana posiada dwa obywatelstwa: polskie i amerykańskie. Ma wypracowaną emeryturę amerykańską w kwocie 470 dolarów amerykańskich netto, którą to emeryturę otrzymuje na rachunek bankowy w USA.

Przebywając na terytorium państwa polskiego, od momentu przyjazdu z USA, co roku Wnioskodawczyni wyjeżdżała i nadal wyjeżdża z Polski do USA na dłuższy okres pobytu - średnio od 4 do 6 m-cy w ciągu roku. Zainteresowana wskazuje, iż Jej ośrodkiem interesów życiowych jest USA, gdyż tam ma jednego syna, posiada własne mieszkanie, mienie, rachunek bankowy, licznych przyjaciół i znajomych.

Wypracowana emerytura w kwocie 470 dolarów miesięcznie netto, pozostaje w USA na rachunku bankowym Zainteresowanej i w żaden sposób nie jest transferowana do Polski. Przedmiotowa emerytura w całości jest przekazywana na utrzymywanie mieszkania (czynsz i inne opłaty związane z lokalem mieszkalnym).

Opłaty ponoszone w USA na utrzymanie mieszkania, to kwota około 800 dolarów amerykańskich, wobec czego różnicę do kwoty 330 dolarów pokrywa syn Wnioskodawczyni.

Zainteresowana posiada w USA ośrodek - centrum swoich interesów życiowych. Wnioskodawczyni jednocześnie podała, iż w Polsce zamieszkuje we wspólnym domu wraz z małżonkiem, utrzymując się z Jego emerytury oraz wynajmu lokalu na działalność gospodarczą, prowadzoną przez osobę trzecią.

Zainteresowana podała, iż mając ognisko domowe w USA, tworzy przy tym ognisko domowe w drugim państwie, tj. Polsce. Jednakże zachowuje w całości pierwsze ognisko, gdyż właśnie w USA Wnioskodawczyni przeważnie mieszkała, pracowała. Tam znajduje się jej rodzina, znajomi, przyjaciele, mienie. Tam ma założony rachunek bankowy. Zdaniem Zainteresowanej, w połączeniu z innymi elementami, wskazać należy, iż zachowała ośrodek interesów życiowych w pierwszym państwie, tj. w USA.

W świetle powyższego, Wnioskodawczyni zwraca się o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego w Polsce, a w szczególności, czy w świetle ww. informacji Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli tylko od osiąganych dochodów w Polsce, czy też podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie państwa polskiego.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowana wskazała, że w roku podatkowym nie przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej powyżej 183 dni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wobec powyższego Wnioskodawczyni podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli tylko od osiąganych dochodów, które de facto uzyskuje w Polsce, w związku z wynajmem lokali na działalność gospodarczą osobom trzecim, czy też podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski...

Zdaniem Wnioskodawczyni, podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu jedynie od osiąganych dochodów, które uzyskuje w Polsce, z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej związanej z wynajmem lokalu na rzecz osób trzecich.

Zainteresowana stoi na stanowisku, iż w myśl przepisów, a w szczególności art. 27 ust. 8 i 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - winna być zwolniona z podwójnego opodatkowania. Wnioskodawczyni wyraża opinię, iż w umowach zawartych przez Polskę nie ma artykułu dotyczącego opodatkowania rent i emerytur, jak też artykułu regulującego kwestię opodatkowania innych dochodów. Zdaniem Zainteresowanej, takie rozwiązanie występuje między innymi z USA, z tego też względu dochody tego rodzaju są opodatkowane w oparciu o ustawodawstwo wewnętrzne danego kraju. Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w takim przypadku winny mieć zastosowanie wewnętrzne środki eliminacji podwójnego opodatkowania.

Zainteresowana wskazuje, iż Jej zamieszkanie na terenie Polski ma charakter czasowy, a przy tym krótkotrwały i pozbawiony przymiotu ciągłości.

Zdaniem Wnioskodawczyni, Jej stałe miejsce zamieszkania to USA i Polska, jednakże ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze ma z USA, albowiem tam posiada ośrodek swoich interesów życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 7 lit. b) umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178) określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Polski" oznacza:

Natomiast zgodnie z art. 3 ust 1 pkt 8 lit. b) ww. umowy, określenie "osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych" oznacza jakąkolwiek osobę (oprócz spółki lub innej jednostki organizacyjnej, traktowanej zgodnie z prawem Stanów Zjednoczonych jako spółka) mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Stanów Zjednoczonych dla celów jej opodatkowania, lecz w przypadku udziałowca spółki prawa cywilnego lub zarządcy majątku tylko w takim zakresie, w jakim dochód uzyskany przez taką osobę z tego tytułu podlega podatkowi Stanów Zjednoczonych jako dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Stanach Zjednoczonych.

Definicja ta odnosi się zatem do określenia "miejsca zamieszkania" przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę podlegania nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 4 ww. umowy, jeżeli w znaczeniu artykułu 3 ustępu 1 punktów 7 i 8 niniejszej Umowy osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to:

Zatem, kluczowe znaczenie dla określenia obowiązku podatkowego w Polsce ma ustalenie miejsca zamieszkania podatnika.

W przepisach polskiego prawa podatkowego, obowiązujących do dnia 31 grudnia 2006 r., pojęcie "miejsca zamieszkania" nie zostało zdefiniowane. Definicja miejsca zamieszkania określona została w art. 25 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Warunek przebywania w danym miejscu ma charakter obiektywny i nie ma problemów dowodowych w wykazaniu, że dana osoba przebywa w danej miejscowości. Zamiar stałego pobytu w określonej miejscowości ma natomiast charakter subiektywny, ponieważ odnosi się do woli danej osoby. Należy jednak zauważyć, iż istnieją kryteria obiektywizujące zamiar stałego pobytu. Uznaje się na przykład, że podatnik wykazuje zamiar stałego pobytu w danej miejscowości, jeżeli miejscowość ta stanowi dla niego centrum jego życiowej działalności, ocenianej w aspekcie jego powiązań osobistych i gospodarczych.

Natomiast, rozpatrując kwestię dotyczące ustalenia obowiązku podatkowego po 2006 r. należy wziąć pod uwagę przepisy podatkowe obowiązujące od 1 stycznia 2007 r.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r., osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a tej ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Stosownie do art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 4a tej ustawy, przepisy art. 3 ust. 1 i 2a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni posiada dwa obywatelstwa - polskie i amerykańskie. w Stanach Zjednoczonych Ameryki mieszkają syn i znajomi Zainteresowanej. Tam też zgromadzone jest Jej mienie, jak również tam ma założony rachunek bankowy. Natomiast w Polsce osiąga dochody z tytułu najmu lokalu. Wnioskodawczyni w roku podatkowym przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej poniżej 183 dni. Zainteresowana wskazała, iż mimo, że posiada miejsce zamieszkania zarówno w USA, jak i w Polsce, to jednak z USA ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

Wobec powyższego, wskazuje się, iż Zainteresowaną uznać należy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki, gdyż tam znajduje się Jej ośrodek powiązań osobistych.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż Zainteresowana posiada miejsce zamieszkania na terytorium Stanów Zjednoczonych Ameryki, zatem w Polsce podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów osiąganych z tytułu najmu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.