ILPB2/415-1022/09-4/WM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 19 października 2009 r. (data wpływu 22 października 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 31 grudnia 2009 r. oraz 2 stycznia 2010 r. (data wpływu 6 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych:

W dniu 22 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów zagranicznych.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 24 grudnia 2009 r. Nr ILPB2/415-1022/09-2/WM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 24 grudnia 2009 r. (skutecznie doręczono dnia 31 grudnia 2009 r.), zaś w dniu 4 stycznia 2010 r. Wnioskodawczyni nadała w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego pisma stanowiące uzupełnienie do ww. wniosku (data wpływu 6 stycznia 2010 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni mieszka na stałe w Polsce, gdzie otrzymuje polską rentę rodzinną. Od dnia 1 czerwca 2004 r. Zainteresowanej przyznano emeryturę za pracę w x w charakterze opiekunki-pielęgniarki. Ponieważ świadczenie to jest bardzo niskie, 13 EURO/miesiąc, niemiecki zakład ubezpieczeń przekazuje należne Wnioskodawczyni kwoty - które są świadczeniem z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych państwa niemieckiego - tylko raz w roku, w miesiącu lipcu. Wnioskodawczyni pobiera ww. emeryturę od 1 lipca 2005 r. Posiada konto w banku polskim, na które wpływają ww. należności za czas od 1 czerwca 2004 r. do 30 czerwca 2009 r. Wnioskodawczyni podaje, iż oddział banku przelicza emeryturę na złotówki wg aktualnego kursu walutowego i potrąca od przekazanej emerytury podatek dochodowy od osób fizycznych. Następnie bank przesyła Jej PIT-11/8B celem rozliczenia przedmiotowej emerytury we właściwym urzędzie skarbowym.

Końcowo, w złożonym wniosku Zainteresowana przedstawiła zestawienie należności uzyskiwanych z tytułu przedmiotowej emerytury w ujęciu miesięcznym i rocznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawczyni, na podstawie art. 18 ust. 2 polsko-niemieckiej umowy z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i interpretacji wymienionego przepisu stwierdzić należy, że bank pobierając zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od świadczeń tego rodzaju postępuje sprzecznie z powołanym wyżej przepisem art. 18 ust. 2 umowy. Zainteresowana wyraża opinię, iż ww. bank nie był i nie jest uprawniony do potrącania podatku dochodowego od należnego świadczenia emerytalnego, zaś potrącone niesłusznie sumy należności powinny Jej zostać zwrócone.

Ponadto, Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, iż w składanym rocznym zeznaniu podatkowym dochód z emerytury niemieckiej powinna wykazać jedynie do wyliczenia stopy procentowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

Z analizy stanu faktycznego przestawionego we wniosku wynika, że Zainteresowana w latach 2005-2009 pobierała emeryturę z RFN, która wypłacana była za pośrednictwem banku polskiego. Wnioskodawczyni na stałe mieszka w Polsce, gdzie otrzymuje polską rentę rodzinną.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei, stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Natomiast zgodnie z treścią art. 18 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku z dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90) - emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie.

Jednakże, stosownie do ust. 2 powołanego wyżej artykułu 18, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu - płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim Państwie.

Zatem, mając na uwadze przytoczone wyżej przepisy, stwierdzić należy, iż świadczenia otrzymywane z Niemiec w latach 2005-2009, wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają co do zasady opodatkowaniu tylko w Polsce. Wyjątek dotyczy jednak sytuacji, gdy przedmiotowe świadczenia są wypłacane z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych. Wtedy - stosownie do art. 18 ust. 2 ww. umowy - płatności takie podlegają opodatkowaniu tylko w państwie źródła, tj. w Niemczech.

W związku z powyższym, wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie nie występuje podwójne opodatkowanie przychodu uzyskanego z ww. tytułu. Zatem w przedmiotowej sprawie nie znajduje zastosowania przewidziana w umowie międzynarodowej metoda unikania podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz przepisy prawa, stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy międzynarodowej, emerytura wypłacana Zainteresowanej w latach 2005-2009, będąca świadczeniem pochodzącym z niemieckiego obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych - podlega opodatkowaniu tylko w Niemczech. w związku z powyższym, w odniesieniu do przekazywanych z RFN w latach 2005-2009 r. świadczeń emerytalnych, bank polski, jako płatnik, za pośrednictwem którego Wnioskodawczyni otrzymywała ww. emeryturę, nie był zobowiązany do poboru od tego świadczenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych. Zatem, w zeznaniach rocznych za ww. okres dochodu z emerytury niemieckiej - jako zwolnionego - nie należy wykazywać w zeznaniu rocznym w celu wyliczenia stopy procentowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto, tut. Organ pragnie nadmienić, że dokumenty dołączone przez Wnioskodawczynię do wniosku nie podlegają analizie i weryfikacji w ramach postępowania o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.