ILPB1/4518-1-7/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 7 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wystawienia rachunku dla klienta - jest prawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania oraz w zakresie zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, a także dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie wystawienia rachunku dla klienta.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca chciałby założyć jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet (sklep internetowy, portal Z). Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę (pojęcie zwane w ekonomii jako dropshipping) i będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Rola Wnioskodawcy sprowadzała by się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych oraz dalej przesyłania zamówienia do dostawcy (przelew na rachunek producenta/dostawcy), który znajduje się na terytorium kraju trzeciego (spoza krajów Unii Europejskiej). Dostawca realizuje przesyłkę do klienta.

Wysyłka z reguły nie powinna przekraczać wartości, której suma należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza równowartości kwoty 10 euro (art. 55 ustawy z dnia 19 marca 2004 r. - Prawo celne), w przypadku jednak przekroczenia tej sumy koszty związane z procedurami celnymi oraz podatkowymi spoczywałyby bezpośrednio na osobie, do której wysyłany jest dany produkt. Przez osobę Wnioskodawcy (firmę) zostanie następnie wystawiony rachunek za pośrednictwo handlowe, opiewająca na kwotę w wysokości marży jaką Zainteresowany uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży danego produktu.

Wnioskodawca dodał, że:

1. Wybiera opodatkowanie w postaci podatku dochodowego 18%.

2. Zysk stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy do poszczególnych transakcji.

3. Zestawienie wszystkich dokonanych transakcji będzie drukowane co miesiąc przez Wnioskodawcę i załączane do dokumentów podatkowych.

4. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do pośrednika handlowego lecz zawsze bezpośrednio do klienta, klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do dostawcy, który znajduje się poza terytorium Unii Europejskiej.

5. Nie jest i nigdy nie będzie właścicielem danego towaru, jest nim osoba bezpośrednio zamawiająca produkt u niego w sklepie internetowym lub na aukcji Z.

6. Wnioskodawca nie jest importerem, pomaga tylko nabyć towar u zagranicznego dostawcy.

7. Towar nie będzie stanowił jego własności, nie uzyska na siebie żadnej faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup (tylko wydruki z konta, że takie zamówienie poczynił), jego udział ograniczy się do pośrednictwa w płatnościach i zamówieniach.

Wnioskodawca nie byłby VAT-owcem, chyba, że przekroczyłby kwotę, która to wymagałaby od niego przejścia na VAT. Rozliczałby się na zasadach ogólnych - Książka Przychodów i Rozchodów.

Model działania wyglądałby następująco:

1. Wnioskodawca wystawia towar na sprzedaż na aukcji internetowej lub w sklepie internetowym (przy czym podkreśla na niej w regulaminie, że nie jest posiadaczem tego towaru acz tylko zajmuje się pośrednictwem polegającym na zamówieniu danego towaru bezpośrednio u producenta, wszelkie opłaty celne związane ze sprowadzeniem towaru i wprowadzeniem w obieg ponosi bezpośredni importer czyli osoba zakupująca / zlecająca mu zakup).

2. Klient zamawia dany towar.

3. Klient przelewa na konto firmowe Wnioskodawcy ustaloną kwotę, np. 1100 zł (gdzie faktyczna cena tego towaru u producenta wynosi 1000 zł przy czym 100 zł, czyli 10% to marża Wnioskodawcy za organizację zlecenia).

4. Wnioskodawca następnie za kwotę 1000 zł zamawia towar (100 zł zostaje u niego).

5. Producent z Azji wysyła bezpośrednio do Klienta towar (wszelkie faktury, rachunki idą na klienta, Wnioskodawca tylko dodatkowo wystawia mu rachunek na swoją marzę czyli na przytoczone 100 zł, od producenta osobiście Wnioskodawca nie otrzymuje żadnych rachunków ani faktur).

6. Zamówiony towar trafia do Klienta.

Tu zamyka się cały schemat działania firmy Wnioskodawcy na zasadzie dropshippingu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny, zwany dropshippingiem, wspomniana wyżej kwota 1100 zł, czy 100 zł (czyli marża). Mimo tego, że klient przelewa Wnioskodawcy 1100 zł to Zainteresowany zamawia towar dla niego u producenta za 1000 zł i pozostaje mu tylko 100 zł.

2. Z jakim dniem powstaje obowiązek wystawienia rachunku dla klienta za działania Wnioskodawcy.

3. Jako, że Wnioskodawca nie dostaje od producenta żadnych faktur na wspomniane wcześniej w przykładzie 1000 zł (czyli faktyczną kwotę za jaką zamawia towar) tylko dostaje ją bezpośrednio klient/zamawiający, czy podstawą wpisu do KPiR mogą być wyciągi bankowe (gdzie wyraźnie jest oznaczona jaka kwota wpływa do Wnioskodawcy i jaka kwota wypływa do producenta). Czy może tylko Wnioskodawca ma wpisywać do KPiR swój rachunek na różnicę 1100 zł - 1000 zł, czyli na przytoczony w przykładzie 100 zł. Gdzie różnica ta będzie wyliczana na podstawie rachunku bankowego z kwoty wpływającej na konto i wypływającej z konta.

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania oznaczone nr 2, tj. dotyczącej Ordynacji podatkowej w zakresie obowiązku wystawienia rachunku dla klienta. Natomiast odpowiedź na pytania oznaczone nr 1 i 3, tj. dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania oraz w zakresie podstawy zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów została udzielona w dniu 13 lipca 2015 r. interpretacją indywidualną nr ILPB1/4511-1-485/15-2/TW.

Zdaniem Wnioskodawcy, swoje stanowisko w tej sprawie opiera on na fachowych artykułach prawnych, ale przede wszystkim na stanowisku Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 13 stycznia 2012 r. nr ILPB1/415-1183/11-2/TW.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie oznaczonym nr 1, powinien wystawiać klientowi rachunek na przytoczone w przykładzie 100 zł (czyli na swoją marżę czy też kwotę organizacji zakupu), a nie na całą przelaną przez Klienta kwotę.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 2, dniem powstania obowiązku wystawienia rachunku klientowi jest dzień kiedy otrzymał pieniądze od klienta zaksięgowane na swój rachunek.

Zdaniem Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 3, nie musi mieć faktur od klienta, skoro pieniądze przesłane od klienta w kwocie przytoczonej tu w przykładzie 1100 zł nie są dochodem Zainteresowanego, bo zgodnie z regulaminem i zleceniem zabiera z tego 10% i dalej za 1000 zł zamawia towar u producenta na zlecenie klienta. Pieniądze te tylko przechodzą przez Wnioskodawcę (jego konto) dalej do producenta.

Reasumując (na podstawie wyżej przytoczonej interpretacji), Wnioskodawca uważa, że dobrze rozumie zasadę dropshippingu, a działalność jego firmy byłaby zgodna z prawem, a także schemat działania (rozliczania) z Urzędem Skarbowym nie budziłby żadnych zastrzeżeń. Wnioskodawcy bardzo zależy na działaniu zgodnie z prawem i dlatego prosi o ustosunkowanie się do powyższych zapytań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi w zakresie pośrednictwa handlowego m.in. przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny zwany dropsippingiem. Wnioskodawca wskazał, że towar nie będzie stanowił jego własności, nie uzyska faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup, nie będzie również importerem, nie sprowadza towaru na własny rachunek, ani w niczyim imieniu, a jego udział w transakcji ograniczy się do pośrednictwa w płatnościach i zamówieniach.

Z tego tytułu Wnioskodawca pobierał będzie marżę (prowizję) - różnicę pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy.

Przez osobę Wnioskodawcy (firmę) zostanie następnie wystawiony rachunek za pośrednictwo handlowe, opiewająca na kwotę w wysokości marży jaką Zainteresowany uzyska w pośredniczeniu w sprzedaży danego produktu.

Wnioskodawca nie byłby VAT-owcem, chyba, że przekroczyłby kwotę, która to wymagałaby od niego przejścia na VAT. Rozliczałby się na zasadach ogólnych - Książka Przychodów i Rozchodów.

Zainteresowany uważa w przedmiotowej sprawie, że dniem powstania obowiązku wystawienia rachunku klientowi jest dzień kiedy otrzymał pieniądze od klienta zaksięgowane na swój rachunek.

Przechodząc do merytorycznego rozstrzygnięcia sprawy należy zauważyć, że kwestię dotyczącą wystawiania rachunków regulują przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613).

W myśl art. 87 § 1 ww. ustawy, jeżeli z odrębnych przepisów nie wynika obowiązek wystawienia faktury, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą są obowiązani, na żądanie kupującego lub usługobiorcy, wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Jednocześnie podkreślić należy, że przepis art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej nie znajdzie zastosowania w sytuacjach, gdy odrębne przepisy stanowią inaczej, np. nakładają na podatnika obowiązek wystawienia faktury VAT.

Podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania (art. 87 § 3 cyt. ustawy).

Dla przedmiotowej sprawy oznacza to, że rachunek powinien zostać wystawiony nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi na rzecz klienta. Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że dniem powstania obowiązku wystawienia rachunku klientowi jest dzień kiedy otrzymał pieniądze od klienta zaksięgowane na swój rachunek.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Końcowo tut. Organ zaznacza, że obowiązek wystawienia rachunku nie wystąpi w sytuacji, gdy odrębne przepisy nakładają na podatnika obowiązek wystawienia faktury VAT. Dokonując przedmiotowej interpretacji tut. Organ nie odniósł się do zagadnienia dotyczącego obowiązku wystawiania faktur VAT przez Wnioskodawcę, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Zainteresowanego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.