ILPB1/4511-1-964/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2015 r. (data wpływu 2 lipca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36 (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

* obowiązków Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego (pytania nr 2, 3, 4 i 8) - jest prawidłowe,

* obowiązków płatnika związanych z odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty zwrotu (pytania 6 i 7) - jest prawidłowe,

* kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (pytanie nr 5) - jest prawidłowe.

W dniu 2 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36, obowiązków Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego, obowiązków płatnika związanych z odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty zwrotu i w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą rozliczaną w zakresie podatku dochodowego na zasadach ogólnych (podatkowa księga przychodów i rozchodów).

W dniu 1 lipca 2013 r. Wnioskodawca zatrudnił na umowę o pracę pracownicę.

Za okres od dnia 1 lipca 2013 r. do 24 lipca 2013 r. Wnioskodawca wypłacił pracownicy wynagrodzenie za pracę.

W związku z zaistniałą absencją chorobową w okresie od 25 lipca 2013 r. do 26 sierpnia 2013 r. Wnioskodawca naliczył i wypłacił pracownicy wynagrodzenie za czas choroby.

Dalsze absencje pracownicy zostały przekazane do ZUS celem wypłaty zasiłku chorobowego.

W związku z absencją pracownicy Inspektorat ZUS prowadził postępowanie wyjaśniające. Efektem tego postępowania było wydanie decyzji z dnia 5 marca 2014 r., na mocy której uznano, że pracownica nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowemu, chorobowemu, wypadkowemu oraz zdrowotnemu.

Po uprawomocnieniu się powyższej decyzji ZUS z urzędu, począwszy od dnia 1 lipca 2013 r. (data rozpoczęcia pracy) wyrejestrował ze wszystkich ubezpieczeń pracownicę i dokonał korekt miesięcznych deklaracji rozliczeniowych.

W wyniku sporządzonych korekt powstała nadpłata w odprowadzonych do ZUS składkach za m-c 07/2013 oraz 08/2013.

Wartość nadpłaconych składek (dotyczących zarówno płatnika jak i ubezpieczonego) została zaliczona na poczet zobowiązań wobec ZUS z tytułu składek na ubezpieczenie przedsiębiorcy za 06/2014 (ubezpieczenie społeczne, ubezpieczenie zdrowotne, FP, FGŚP) i częściowo za 08/2014 (ubezpieczenie społeczne).

Pomimo decyzji ZUS Wnioskodawca nie ubiega się i nigdy nie będzie się ubiegać o zwrot wynagrodzeń wypłaconych pracownicy, ponieważ świadczyła pracę i w związku z tym wynagrodzenie było jej należne.

Z dniem 9 czerwca 2014 r. na podstawie porozumienia stron rozwiązano umowę o pracę z pracownicą. W grudniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał zwrotu pracownicy składek z tytułu ubezpieczenia społecznego w części dotyczącej ubezpieczonego (od wynagrodzeń wypłaconych za okres 01.07.2013 - 26 sierpnia 2013 r.).

W grudniu 2014 r. Wnioskodawca dokonał zwrotu pracownicy składek z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego od wynagrodzeń wypłaconych za okres 1 lipca 2013 r. - 26 sierpnia 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z zaistniałym faktem Wnioskodawca powinien sporządzić korektę rozliczenia PIT-36 za rok 2013 w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, w zakresie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń wypłaconych pracownicy w 2013 r. oraz składek ZUS naliczonych i opłaconych od tych wynagrodzeń.

2. Czy wydanie decyzji przez ZUS, skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - nienależnych składek na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy, w części dotyczącej płatnika. Jeżeli tak, to w którym momencie należy rozpoznać przychód, w sytuacji, gdy nadpłata kompensowana jest z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS (ubezpieczenie Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności).

3. Czy wydanie decyzji przez ZUS, skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - nienależnych składek na ubezpieczenie społeczne od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy, w części dotyczącej ubezpieczonego. Jeżeli tak, to w którym momencie należy rozpoznać przychód, w sytuacji, gdy nadpłata kompensowana jest z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS (ubezpieczenie Wnioskodawcy z tytułu prowadzonej działalności).

4. Czy wydanie decyzji przez ZUS, skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej - nienależnych składek na ubezpieczenie zdrowotne od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy. Jeżeli tak, to w którym momencie należy rozpoznać przychód, w sytuacji, gdy nadpłata kompensowana jest z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS (ubezpieczenie Wnioskodawcy w ZUS z tytułu prowadzonej działalności).

5. Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej w roku 2014 składki ZUS na ubezpieczenie przedsiębiorcy za 06/2014 i 08/2014 rozliczone poprzez kompensatę z nadpłatą powstałą w związku z wyrejestrowaniem i korektą składek pracownicy.

6. Czy zwrot na rzecz pracownicy, składek na ubezpieczenia społeczne w części pokrywanej przez ubezpieczonego, skutkuje obowiązkiem odprowadzenia przez Wnioskodawcę jako płatnika od kwoty zwrotu, podatku dochodowego od osób fizycznych. Jakie dokumenty na okoliczność zwrotu składek Zainteresowany powinien sporządzić dla pracownika.

7. Czy zwrot na rzecz pracownicy, składek na ubezpieczenie zdrowotne, skutkuje obowiązkiem odprowadzenia przez Wnioskodawcę jako płatnika, od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych. Jakie dokumenty na okoliczność zwrotu składek Zainteresowany powinien sporządzić dla pracownika.

8. Czy w związku z decyzją ZUS, Wnioskodawca może odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, jeśli zapłata składki nastąpi poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, nie powinien sporządzać korekty rozliczenia PIT-36 za rok 2013, gdyż pracownica w roku 2013 świadczyła pracę na rzecz Wnioskodawcy, wynagrodzenie zostało wypłacone, a składki ubezpieczeniowe przekazane do ZUS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, powstała nadpłata składek na ubezpieczenie społeczne (w części dotyczącej płatnika), skompensowana z bieżącymi należnościami wobec ZUS, skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w dacie dokonanej kompensaty z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 3, powstała nadpłata składek na ubezpieczenie społeczne (w części dotyczącej ubezpieczonej) nie skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, gdyż składki te zostały przez Wnioskodawcę zwrócone ubezpieczonej po pomniejszeniu o należny podatek dochodowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 4, powstała nadpłata w zakresie składek na ubezpieczenie zdrowotne od wynagrodzenia wypłaconego pracownicy nie skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów w prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej, gdyż Wnioskodawca zwrócił składkę pracownicy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 5, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w roku 2014 r. składki ZUS na ubezpieczenie społeczne i FP przedsiębiorcy za 06/2014 i 08/2014 rozliczone poprzez kompensatę z nadpłatą powstałą w związku z wyrejestrowaniem pracownicy, gdyż kompensata jest formą zapłaty.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 6, dokonany przez Wnioskodawcę zwrot na rzecz pracownicy składek, na ubezpieczenia społeczne w części pokrywanej przez ubezpieczonego, skutkuje obowiązkiem odprowadzenia przez Zainteresowanego jako płatnika, od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych. Na okoliczność zwrotu składek Wnioskodawca powinien sporządzić dla pracownika PIT-11 (na podstawie wystawionej listy płac dotyczącej zwrotu składki społecznej), za rok, w którym dokonano zwrotu.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 7, dokonany przez Wnioskodawcę zwrot na rzecz pracownicy, składek na ubezpieczenie zdrowotne, nie skutkuje obowiązkiem odprowadzenia przez Zainteresowanego jako płatnika, od kwoty zwrotu podatku dochodowego od osób fizycznych. Na tę okoliczność Wnioskodawca powinien sporządzić dla pracownika informację o kwocie zwróconego ubezpieczenia zdrowotnego z podziałem na składki podlegające odliczeniu (7,75%) i niepodlegające odliczeniu (1,25%), za rok w którym dokonano zwrotu, a pracownica powinna doliczyć kwotę ubezpieczenia zdrowotnego odpowiadającą wysokości 7,75% do podatku dochodowego za rok, w którym ten zwrot otrzymała.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 8, może odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, jeśli zapłata składki nastąpi poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą (gdyż kompensata stanowi formę zapłaty).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W niniejszej sprawie należy przywołać następujące przepisy w brzmieniu obowiązującym w dacie zaistnienia stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a-4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

#8722; odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie zaś art. 27b ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.):

- obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przepis art. 31 ww. ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 32 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochód, o którym mowa w ust. 1 i 1a, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 albo 3 lub w ust. 9 pkt 1-3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a. (...).

Z treści art. 32 ust. 3b ww. ustawy wynika, że zaliczkę obliczoną w sposób określony w ust. 3 zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej w tym miesiącu przez zakład pracy ze środków podatnika.

Z przepisu art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie natomiast z art. 39 ust. 1 ww. ustawy, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5 (PIT-11). (...).

W tym miejscu należy podkreślić, że - w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) - płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

W odniesieniu do powyższej kwestii tut. Organ zauważa, że ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności, mają charakter czynności materialno-technicznych. Obowiązek podatkowy ciąży ostatecznie na podatniku. Płatnik natomiast, przekazuje organowi podatkowemu pieniądze podatnika. Z chwilą pobrania podatku i przekazania jego równowartości na rachunek właściwego urzędu skarbowego obowiązek płatnika wygasa.

Jednakże przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa przewidują odpowiedzialność płatnika za jego nieprawidłowe wywiązanie się z obowiązku obliczenia, pobrania i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ustawodawca zobowiązał także płatnika do sporządzania - zgodnie z obowiązującymi przepisami - informacji i deklaracji podatkowych.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 5 ustawy - Ordynacja podatkowa, ilekroć w ustawie jest mowa o deklaracjach - rozumie się przez to również zeznania, wykazy oraz informacje, do których składania obowiązani są, na podstawie przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci.

Z przepisu art. 81 § 1 ww. ustawy wynika, że jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację.

Natomiast § 2 tego artykułu stanowi, że skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Z treści art. 81 Ordynacji podatkowej wynika zatem, że korekta deklaracji (informacji) ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Może więc ona dotyczyć m.in. błędów rachunkowych, oczywistych omyłek, a także gdy wypełniono ją niezgodnie z wymaganiami lub istnieją wątpliwości co do prawidłowości danych w niej zawartych. Błędnie mogła zostać określona m.in. wysokość zobowiązania podatkowego, wysokość nadpłaty lub zwrotu podatku, a także inne dane zawarte w treści deklaracji. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym poprawnym wypełnieniu formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Ponadto zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zgodnie z art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Co więcej, jak stanowi art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a cyt. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że kosztem uzyskania przychodu Zainteresowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą zatem zapłacone przez niego składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe) związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę pracownika w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca. Koszty uzyskania przychodów będą również opłacone składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, jeżeli pracodawca jest zobowiązany do ich opłacania za zatrudnionych pracowników.

Zatem koszty wynagrodzenia wraz ze składkami ZUS pracownika stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Tak więc, Zainteresowany nie powinien sporządzać korekt PIT-36 za rok 2013 w zakresie zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń, w sytuacji gdy wynagrodzenie zostało wypłacone w pełnej wysokości wynikającej z umowy o pracę, a składki ubezpieczeniowe zostały odprowadzone do ZUS.

Ponadto uznać należy, że deklaracja PIT-36 sporządzona była prawidłowo, odzwierciedlała zaistniały w tamtym okresie stan faktyczny.

Zatem odnosząc się do obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36 (pytanie nr 1) stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązków Wnioskodawcy jako podatnika podatku dochodowego (pytania nr 2, 3, 4 i 8) w pierwszej kolejności należy wyjaśnić znaczenie pojęcia "kompensata należności", którym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej posługuje się Zainteresowany. Aby tego dokonać odnieść się należy do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), gdyż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera takiego pojęcia.

Zgodnie z art. 498 § 1 Kodeksu cywilnego, gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Z kolei § 2 ww. artykułu stanowi, że wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Tak więc, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego potrącenie wierzytelności jest jedną z form wygaśnięcia zobowiązania w wyniku wykonania świadczenia poprzez umorzenie wzajemnych wierzytelności między stronami. Wygaśnięcie zobowiązania przez potrącenie (kompensatę wierzytelności), następuje wówczas, gdy jedna strona jest w stosunku do drugiej dłużnikiem i jednocześnie wierzycielem, tj. ma zarówno wierzytelności, jak i zobowiązania względem drugiej strony. Potrącenie zatem stanowi formę wzajemnej zapłaty za istniejące pomiędzy stronami zobowiązania, co pozwala na traktowanie jej na równi z zapłatą.

Przechodząc na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zauważyć należy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 tej ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przy czym - w myśl art. 14 ust. 3 pkt 3a ww. ustawy - do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Wyłączenie zawarte w ww. przepisie dotyczy uzyskanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kwot będących zwrotem takich wydatków, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Wynika z tego, że przychodem jest zwrot wydatków ujętych w kosztach podatkowych.

Na tle rozpatrywanej sprawy, w sytuacji gdy składki na ubezpieczenie społeczne zostały zaliczone uprzednio do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej (w części dotyczącej płatnika), to ich zwrot przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów tej działalności w momencie dokonania kompensaty z bieżącymi zobowiązaniami wobec ZUS.

Z kolei zwrot składek na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne (w części dotyczącej ubezpieczonej) nie skutkuje obowiązkiem zaliczenia do przychodów działalności gospodarczej prowadzonej przez Zainteresowanego, w sytuacji gdy składki te zostały zwrócone przez Zainteresowanego ubezpieczonemu (pracownicy).

Natomiast w kwestii obniżenia podatku dochodowego o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne wskazać należy, że o składkę zdrowotną przedsiębiorca może pomniejszyć wyliczoną już kwotę podatku. Ograniczają go w tym przypadku dwa warunki - po pierwsze, składka musi koniecznie być opłacona, po drugie - nie cała jej wysokość, ale jedynie 7,75% może pomniejszyć wyliczoną kwotę podatku.

Zatem Zainteresowany może w oparciu o art. 27b ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%, w sytuacji gdy zapłata składek nastąpiła poprzez kompensatę z powstałej nadpłaty.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do obowiązków płatnika związanych z odprowadzeniem podatku dochodowego od osób fizycznych od kwoty zwrotu (pytania 6 i 7) zauważyć należy, że przepis art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Zgodnie z art. 45 ust. 3a ww. ustawy, jeżeli podatnik, obliczając podatek należny, dokonał odliczeń od dochodu, podstawy obliczenia podatku lub podatku, a następnie otrzymał zwrot odliczonych kwot (w całości lub w części), w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał ten zwrot, dolicza odpowiednio kwoty poprzednio odliczone.

Uwzględniając zatem przedstawiony stan faktyczny, a w szczególności fakt istnienia pomiędzy Wnioskodawcą a pracownikiem umowy o pracę oraz powołane w niniejszej interpretacji uregulowania prawne stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy źródło wypłaty stanowi istotnie łącząca strony umowa o pracę, kwota nadpłaconych składek na ubezpieczenia społeczne finansowana przez pracownika, z jego wynagrodzenia, zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Wnioskodawcy (płatnika składek) stanowić będzie dla pracownika przychód ze stosunku pracy. Stąd też od kwoty zwróconych składek, pobranych uprzednio od pracownika, Wnioskodawca powinien odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy, stosownie do postanowień art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zwrócona przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych za pośrednictwem Wnioskodawcy składka, stanowić będzie dla tej osoby przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. ze stosunku pracy. Z treści wyżej cytowanego art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika bowiem, że przychód powstaje z chwilą dokonania wypłaty lub pozostawienia świadczeń do dyspozycji podatnika. Bez znaczenia pozostaje fakt za jaki okres będzie to zwrot.

Zatem kwoty zwróconych składek na ubezpieczenie społeczne, Wnioskodawca będzie miał obowiązek potraktować jako przychody ze stosunku pracy za okres, w którym dokona zwrotu nienależnie pobranych składek przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Z tych względów zwrócone, nienależne składki na ubezpieczenie społeczne stanowią dla pracownika przychód ze stosunku pracy i Wnioskodawca wykazuje go w informacji PIT-11.

Odnosząc się natomiast do przedstawionej we wniosku kwestii zwrotu nienależnie potrąconych pracownikowi składek na ubezpieczenie zdrowotne za lata ubiegłe wyjaśnić należy, że sytuacja zwrotu składek na ubezpieczenia zdrowotne, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych została unormowana w art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stąd też należy wyjaśnić, że w analizowanej sprawie rola płatnika sprowadza się co do zasady jedynie do pośredniczenia w wypłacie na rzecz pracownika całej kwoty przekazanej przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych z tytułu nadpłaconych składek na ubezpieczenie zdrowotne. Z tych względów zwrócone, nienależne składki na ubezpieczenie zdrowotne nie stanowią dla pracownika przychodu ze stosunku pracy i Wnioskodawca nie wykazuje ich w informacji PIT-11. Należy zwrócić uwagę, że ustalony urzędowo wzór informacji PIT-11 nie zawiera pozycji umożliwiającej wykazanie kwoty zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne. Ponadto, w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma regulacji określającej jaki dokument winien sporządzić w tej sytuacji płatnik. Zatem należałoby przyjąć, że ma tu zastosowanie ogólna reguła, według której dowodem może być wszystko co może się przyczynić do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W takiej sytuacji zasadne jest, aby Wnioskodawca (płatnik) poinformował na piśmie pracownicę o wysokości zwróconych składek na ubezpieczenie zdrowotne oraz o obowiązku wynikającym z art. 45 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zaliczenie zwrotu kwot uprzednio odliczonych powinno nastąpić w zeznaniu rocznym składanym przez pracownika.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do kosztów uzyskania przychodów związanych z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą (pytanie nr 5) należy mieć na uwadze wyjaśnienia zawarte w niniejszej interpretacji dotyczące obowiązków podatnika związanych z korektą deklaracji PIT-36 (pytanie nr 1), w szczególności art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto zauważyć należy, że składka na ubezpieczenie społeczne może pomniejszyć podstawę do opodatkowania na dwa sposoby - jako zaliczona do kosztów uzyskania przychodu lub też jako odliczona od dochodu. Przedsiębiorca może pomniejszyć swój przychód o całe opłacone składki na ubezpieczenie społeczne własne. Składki opłacane za pracowników także mogą pomniejszyć przychód, jednakże tylko w części, w której są finansowane przez pracodawcę i tylko w formie zwiększenia kosztów uzyskania przychodu.

Fundusz Pracy zarówno przedsiębiorcy, jak i pracowników także może zmniejszyć podstawę opodatkowania. Jednakże - w przeciwieństwie do ubezpieczeń społecznych - możliwe jest wyłącznie ujęcie go w kosztach podatkowych.

Podobnie jako koszt podatnik może rozliczyć opłacane za swojego pracownika składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany składki na ubezpieczenie społeczne i Fundusz Pracy poprzez kompensatę z powstałą nadpłatą zaliczył do kosztów podatkowych w momencie kompensaty.

Zatem w powyższym zakresie stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.