ILPB1/4511-1-845/15-3/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2015 r. (data wpływu 5 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 9 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów - jest prawidłowe.

W dniu 5 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 3 lipca 2015 r. znak ILPP4/4512-1-201/15-2/ISN ILPB1/4511-1-845/15-2/AG na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 6 lipca 2015 r., a w dniu 9 lipca 2015 r. wniosek uzupełniono o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego wg skali podatkowej i podatnikiem podatku VAT. Prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży hurtowej towarów sprowadzanych z kraju trzeciego - Nigerii. W miesiącu marcu br. Wnioskodawca dokonał zakupu towaru - ziarna sezamu. Towar przypłynął statkiem z Nigerii do portu w A. Zakup został udokumentowany fakturą zakupu od dostawcy nigeryjskiego z dnia 31 marca br. Podatnik nigeryjski nie posiada oddziału ani siedziby w Polsce. Firma Wnioskodawcy posiada siedzibę w Polsce i nie jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w innym kraju.

W miesiącu kwietniu br. Zainteresowany dokonał sprzedaży przedmiotowego towaru - ziarna sezamu na rzecz podatnika polskiego (firmy B). Sprzedaż udokumentowano fakturą sprzedaży z dnia 29 kwietnia 2015 r. ze stawką "np" oznaczającą czynność niepodlegającą opodatkowaniu w Polsce. Sprzedaż przedmiotowego towaru miała miejsce na terytorium wód poza Unią Europejską. Strony zawarły umowę sprzedaży gdy towar znajdował się jeszcze na statku, na terytorium wód. I taki zapis został umieszczony na fakturze sprzedaży. Sprzedający zawarł również porozumienie z kupującym, że to kupujący dokona odprawy celnej przedmiotowego towaru w Polsce, w urzędzie celnym w C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy przedmiotowa sprzedaż ziaren sezamu (zakupionych z kraju trzeciego) podatnikowi polskiemu jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w Polsce w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż ziaren sezamu (zakupionych z kraju trzeciego) podatnikowi polskiemu jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w Polsce w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem dochód podlega opodatkowaniu w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

Na podstawie art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi w Polsce działalność gospodarczą w zakresie m.in. sprzedaży hurtowej towarów sprowadzanych z kraju trzeciego - Nigerii. W miesiącu marcu br. Wnioskodawca dokonał zakupu towaru - ziarna sezamu. Podatnik nigeryjski nie posiada oddziału ani siedziby w Polsce. Firma Wnioskodawcy posiada siedzibę w Polsce i nie jest zarejestrowana na potrzeby podatku VAT w innym kraju.

W miesiącu kwietniu br. Zainteresowany dokonał sprzedaży przedmiotowego towaru - ziarna sezamu na rzecz podatnika polskiego. Sprzedaż przedmiotowego towaru miała miejsce na terytorium wód poza Unią Europejską. Strony zawarły umowę sprzedaży gdy towar znajdował się jeszcze na statku, na terytorium wód.

W tym miejscu należy wskazać, że umowa zawarta między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Federacji Republiki Nigerii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i sprzedaży majątku, sporządzona w dniu 12 lutego 1999 r. nie ma statusu obowiązującej. W związku z powyższym, analizując obowiązek podatkowy w Polsce należy stosować tylko przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Rozstrzygające znaczenie w przedmiotowej sprawie ma ustalenie miejsca siedziby podatnika.

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem "lub", co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast, jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle przedstawionych we wniosku faktów, należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że przedmiotowa sprzedaż ziaren sezamu (zakupionych z kraju trzeciego) podatnikowi polskiemu jest czynnością podlegającą opodatkowaniu w Polsce w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Centrum interesów gospodarczych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce. Zatem, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Wnioskodawca podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług został rozpatrzony odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.