ILPB1/4511-1-836/15-4/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 7 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 3 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 137 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 26 sierpnia 2015 r. nr ILPB1/4511-1-838/15-2/KF Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Wezwanie wysłano w dniu 26 sierpnia 2015 r., skutecznie doręczono w dniu 31 sierpnia 2015 r., natomiast w dniu 7 września 2015 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której uzupełniono braki formalne wniosku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej prowadzącej działalność gospodarczą spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. Spółka została zarejestrowana 15 października 2014 r. Spółka posiada dwóch wspólników, w tym osobę prawną posiadającą status komplementariusza oraz trzy osoby fizyczne będące komandytariuszami (Wnioskodawca). W roku 2016, w związku z planowanym uzyskaniem przez spółkę komandytową koncesji na handel napojami alkoholowymi, głównym przedmiotem działalności spółki będzie handel wyrobami alkoholowymi. Spółka prowadzi pełną księgowość (prowadzi księgi rachunkowe) i będzie zatrudniać kilkudziesięciu pracowników. Spółka w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej współpracuje zarówno z kontrahentami krajowymi, jak i pochodzącymi z innych państw członkowskich. W związku z planowanym uzyskaniem koncesji na obrót napojami alkoholowymi w roku 2016, spółka komandytowa zamierza zawrzeć umowę licencji z inną spółką, której przedmiotem będzie prawo ochronne na znak towarowy. Na mocy umowy licencji spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa nabędzie prawo ochronne na znak towarowy, przyznane wcześniej w drodze decyzji urzędu patentowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej. Znak towarowy wykorzystywany będzie przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Długość trwania umowy licencyjnej przekraczać będzie 1 rok. W treści umowy licencjobiorca zobowiąże się do rocznych opłat z tytułu korzystania ze znaku towarowego. Opłaty za korzystanie ze znaku towarowego będą stałe i nie będą uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskiwanych przez licencjobiorcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odpisy amortyzacyjne od umowy licencji zawartej w 2016 r., której przedmiotem będzie znak towarowy, stanowią dla Wnioskodawcy, wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od umowy licencji znaku towarowego stanowią dla Wnioskodawcy, wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa koszty uzyskania przychodów.

Stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa o PIT), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne), dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o ustawy o PIT, z uwzględnieniem art. 23 ustawy o PIT.

W myśl art. 22b ust. 1 ustawy o PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c ustawy o PIT, nabyte, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W związku z powyższym, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa, licencje i know-how, które spełniają następujące warunki: zostały nabyte, nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania, przewidywany okres ich używania przekracza rok, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23 pkt 1 ustawy o PIT.

Ustawa o PIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa wynikające z umowy licencji. Przez umowę licencyjną należy rozumieć udzielenie licencjobiorcy przez licencjodawcę, któremu przysługuje prawo do dobra o charakterze niematerialnym, upoważnienia do korzystania z tego prawa na określonych w umowie warunkach. Licencją-wyłączną lub niewyłączną - objęte mogą być prawa autorskie i pokrewne, prawa do wynalazków, znaków towarowych itp., a strony mogą uzgodnić również możliwość udzielenia sublicencji (S. Moczko-Wdowczyk, M. Mucha, Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Rok wydania 2005. Wydawnictwo C.H. Beck). W przedmiotowym stanie faktycznym, przedmiotem umowy licencji jest znak towarowy. Należy zauważyć, że umowa licencji znaku towarowego, którą w przyszłości ma zamiar zawrzeć Wnioskodawca, spełnia wszystkie przesłanki określone w art. 22b ustawy o PIT, aby móc ją zaliczyć do środków niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Wartość początkowa ustalona zostanie zgodnie z art. 22 ust. g ustawy o PIT, stosownie do którego wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę - przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

Ponadto, stosownie do art. 22h ustawy o PIT, Wnioskodawca będzie dokonywał odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k ustawy o PIT, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e ustawy o PIT, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono ją w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o PIT, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych, u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT. Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o PIT, zasady wyrażone w ust. 1 niniejszego artykułu, stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskanie przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której umowa licencji zawarta w 2016 r. pomiędzy spółką komandytową, a inną spółką, której przedmiotem będzie znak towarowy wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i której czas trwania przekracza rok, to należy uznać ją za środek niematerialny i prawny podlegający amortyzacji na podstawie art. 22b ustawy o PIT. W związku z powyższym Wnioskodawca będzie uprawniony do zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Wedle wiedzy Wnioskodawcy na chwilę obecną nie jest przewidziana nowelizacja przepisów podatkowych w 2016 r. w zakresie objętym pytaniem Wnioskodawcy.

Co więcej, zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne od umowy licencji znaku towarowego stanowią dla wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa będących osobami fizycznymi koszty uzyskania przychodów i będą rozliczane proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów w spółce, stosownie do art. 8 ust. 1 w zw. z art. 8 ust. 2 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), spółka osobowa to #8722; spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 ww. ustawy, spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Tut. Organ zauważa, że spółka komandytowa nie posiada osobowości prawnej, nie jest zatem podatnikiem podatków dochodowych, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników tej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki komandytowej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Przy czym w myśl art. 5a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Na podstawie przytoczonych przepisów należy wskazać, że wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki komandytowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodu, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat przypadających na wspólnika.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej prowadzącej działalność gospodarczą spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa. W związku z planowanym uzyskaniem koncesji na obrót napojami alkoholowymi w roku 2016, spółka komandytowa zamierza zawrzeć umowę licencji z inną spółką, której przedmiotem będzie prawo ochronne na znak towarowy. Na mocy umowy licencji spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa nabędzie prawo ochronne na znak towarowy, przyznane wcześniej w drodze decyzji urzędu patentowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy odpisy amortyzacyjne od umowy licencji zawartej w 2016 r., której przedmiotem będzie znak towarowy, stanowią dla Wnioskodawcy, jako wspólnika spółki, koszty uzyskania przychodów.

Tut. Organ zauważa, że zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Jak stanowi art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 5 powoływanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

#8722; o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jednym z praw określonych w ww. ustawie - Prawo własności przemysłowej jest prawo ochronne na znak towarowy. Zgodnie z art. 120 ust. 1 tej ustawy, znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innego przedsiębiorstwa. Znakiem towarowym, w rozumieniu ust. 1, może być w szczególności wyraz, rysunek, ornament, kompozycja kolorystyczna, forma przestrzenna, w tym forma towaru lub opakowania, a także melodia lub inny sygnał dźwiękowy. (art. 120 ust. 2 cyt. ustawy). Na znak towarowy może być udzielone prawo ochronne (art. 121 Prawa własności przemysłowej). Uprawniony z prawa ochronnego na znak towarowy może udzielić innej osobie upoważnienia do używania znaku, zawierając z nią umowę licencyjną. Do umowy tej stosuje się odpowiednio przepisy art. 76 oraz art. 78 i 79 (art. 163 ust. 1 Prawa własności przemysłowej).

Z przytoczonych przepisów wynika, że (co do zasady) wydatki poniesione na nabycie licencji stanowiącej wartość niematerialną i prawną podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu pośrednio, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od jej wartości początkowej.

Należy przy tym zauważyć, że wskazana w treści wniosku licencja spełnia warunki niezbędne do uznania jej za wartość niematerialną i prawną, wskazane w art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak wynika z wniosku, znak towarowy, będący przedmiotem umowy licencji, będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Co więcej, długość trwania umowy licencyjnej przekraczać będzie 1 rok. W treści umowy licencjobiorca zobowiąże się do rocznych opłat z tytułu korzystania ze znaku towarowego, przy czym opłaty za korzystanie ze znaku towarowego będą stałe i nie będą uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskiwanych przez licencjobiorcę.

Na podstawie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz przytoczonych regulacji prawnych należy wskazać, że odpisy amortyzacyjne od umowy licencji zawartej w 2016 r., której przedmiotem będzie znak towarowy, będą stanowić dla Wnioskodawcy - proporcjonalnie do jego udziału w zyskach spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa - koszty uzyskania przychodów.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.