ILPB1/4511-1-83/15-2/AN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 21 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Poza tą działalnością jako osoba fizyczna zaciągnął kredyt na zakup lokalu mieszkalnego. Zainteresowany kredyt ten spłaca jako osoba fizyczna ze środków uzyskanych z prowadzonej działalności gospodarczej, a ponadto lokal ten został wprowadzony do tej działalności jako środek trwały podlegający amortyzacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odsetki od kredytu, który Wnioskodawca zaciągnął jako osoba fizyczna na zakup lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem go do wykorzystywania w całości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej i który spłaca z środków uzyskanych z prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zaliczenia odsetek od spłaty kredytu zaciągniętego jako osoba fizyczna do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, bowiem zakupiony przy pomocy przedmiotowego kredytu lokal mieszkalny wykorzystywany jest w całości na potrzeby prowadzonej działalności, a co więcej wprowadzony został w niej jako środek trwały podlegający amortyzacji. Tym samym zapłacone odsetki ze środków uzyskanych z działalności wykażą związek przyczynowo skutkowy z uzyskiwanym przychodem.

Zgodnie z ustawą o PIT art. 22 ust. 1 kosztem uzyskania przychodu (KUP) są wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu, jego zachowania lub zabezpieczenia z wyjątkiem wydatków zawartych w art. 23 niniejszej ustawy. Ponadto, zgodnie z przepisami ustawy o PIT do kosztów można zaliczyć jedynie odsetki od pożyczek, czy kredytów. Inne wydatki związane z ich spłatą kosztami uzyskania przychodów nie są - zasada ta dotyczy wszelkich kredytów nie tylko prywatnych, ale także firmowych.

Jednocześnie przepisy prawa podatkowego nie uzależniają możliwości zaliczania do KUP wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczanych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Warunkiem uznania za KUP odsetek od kredytu jest fakt ich zapłacenia oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego między kredytem a przychodem z działalności gospodarczej. Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do KUP ma zatem faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem.

W doktrynie przyjmuje się, że odsetki od prywatnego kredytu można zaliczyć do KUP prowadzonej działalności gospodarczej jeżeli spełnione zostaną następujące warunki:

* istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy zaciągniętym kredytem, a przychodem z działalności gospodarczej. Nie jest bowiem ważna nazwa, czy rodzaj kredytu lub pożyczki ani treść umowy zawartej z bankiem. Istotne jest faktyczne przeznaczenie środków z kredytu na cele związane z prowadzoną firmą. Właściwe udokumentowanie poniesionego wydatku m.in. dowód wpłaty, faktury i potwierdzenia przelewu potwierdzające;

* odsetki muszą być faktycznie zapłacone; naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od pożyczek (kredytów) nie stanowią kosztu podatkowego;

* zapłacone odsetki nie mogą zwiększać kosztów inwestycji.

Wszystkie wskazane powyżej warunki, uzależniające zaliczenie odsetek od kredytu do kosztów uzyskania przychodu są przez Wnioskodawcę spełnione. Kredyt został zaciągnięty w celu zakupu lokalu mieszkalnego w całości wykorzystywanego na potrzeby działalności gospodarczej, a zatem wydatek ma związek przyczynowo-skutkowy z przychodem. Zainteresowany posiada dokumenty potwierdzające opłacanie odsetek od kredytu i będzie w KUP zaliczał jedynie odsetki, które zostaną faktycznie zapłacone po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 16 lutego 2011 r. (sygn. IPPB1/415-1101/10-2/MT), gdzie wskazano, że nie ma znaczenia rodzaj, klasyfikacja czy nazwa kredytu, ważne jest natomiast faktyczne przeznaczenie kredytu. Ten sam organ w interpretacji z 19 stycznia 2011 r. (sygn. IPPB1/415-1035/10-2/RS) przedstawia identyczne stanowisko, zgadzając się z podatniczką, która zaciągnęła kredyt mieszkaniowy przed podjęciem działalności gospodarczej prowadzonej później w części nabytej nieruchomości.

Dotychczas w interpretacjach organów skarbowych za koszty podatkowe uznane zostały m.in. odsetki od:

* kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup lokalu przeznaczonego na siedzibę firmy - interpretacja Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo o sygn. US.31/DG/415/12/83/EM/2005, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPB1/415-403/07-2/JB,

* kredytu zaciągniętego na wykup lokalu, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza - interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy o sygn. ITPB1/415-174/14/WM,

* kredytu prywatnego w części przeznaczonej na uregulowanie zobowiązań z tytułu zakupów dla potrzeb działalności gospodarczej oraz na spłatę kredytu zaciągniętego dla potrzeb tejże działalności - interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi o sygn. IPTPB1/415-331/12-2/MG.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie wszystkie warunki zostały spełnione. Zaciągnięty kredyt na podstawie umowy kredytowej, przeznaczony został w całości na zakup lokalu mieszkalnego wykorzystywanego w działalności gospodarczej, stanowiącego środek trwały. Odsetki faktycznie zapłacone na podstawie dowodu ich wpłaty Wnioskodawca będzie chciał zaliczyć w KUP. Ponadto odsetki od kredytu, zapłacone po dniu wprowadzenia lokalu jako środka trwałego w działalności gospodarczej Zainteresowany będzie zaliczać bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Musi to być zatem taki wydatek, którego związek z prowadzoną działalnością nie budzi wątpliwości, a obowiązek wykazania tego związku należy do podatnika. Kwalifikacja wydatków do kosztów uzyskania przychodów, ze względu na kryterium celowości, leży bowiem w gestii podatnika. Należy jednak mieć na uwadze, że prawidłowość dokonanej kwalifikacji podlega ocenie organów podatkowych.

Zgodnie z przepisem art. 23 ust. 1 pkt 8 lit. a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów), z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów), z tym że kosztem uzyskania przychodów są wydatki na spłatę pożyczki (kredytu) w przypadku, gdy pożyczka (kredyt) była waloryzowana kursem waluty obcej, jeżeli:

* pożyczkobiorca (kredytobiorca) w związku ze spłatą pożyczki (kredytu) zwraca kwotę kapitału większą niż kwota otrzymanej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą zwrotu kapitału a kwotą otrzymanej pożyczki (kredytu),

* pożyczkodawca (kredytodawca) otrzymuje środki pieniężne stanowiące spłatę kapitału w wysokości niższej od kwoty udzielonej pożyczki (kredytu) - w wysokości różnicy pomiędzy kwotą udzielonej pożyczki (kredytu) a kwotą zwróconego kapitału.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 32 ww. ustawy, nie stanowią również kosztów uzyskania przychodów naliczone, lecz niezapłacone albo umorzone odsetki od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W świetle powyższego należy uznać, że dopiero zapłacenie odsetek daje możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Z kolei art. 23 ust. 1 pkt 33 cytowanej ustawy stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, że odsetki od kredytu mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego spełnienia następujących warunków:

* zaciągnięty kredyt pozostaje w związku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej,

* odsetki zostały zapłacone,

* odsetki nie zwiększają kosztów inwestycji.

Jednocześnie zauważyć należy, że przepisy ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uzależniają możliwości zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, wydatków poniesionych na spłatę odsetek od pożyczek (kredytów) przeznaczonych na sfinansowanie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej, od klasyfikacji czy nazwy kredytów stosowanych przez instytucje finansowe, jak również od rodzaju zaciągniętego kredytu. Na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nie ma wpływu to czy odsetki pokrywane są z rachunku bankowego związanego z działalnością gospodarczą, czy z rachunku osobistego.

Decydujące znaczenie dla ustalenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ma bowiem faktyczne przeznaczenie kredytu, a nie treść umowy kredytowej zawartej z bankiem. Istotne dla oceny, czy ponoszone wydatki spełniają kryterium związku z uzyskiwanym przychodem z działalności gospodarczej, jest np. to, czy spłata kredytu dotyczy składnika majątku nabytego do majątku przedsiębiorstwa, lub chociażby majątku osobistego przedsiębiorcy ale wykorzystywanego na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Oznacza to, że nie można odmówić prawa do zaliczenia w koszty zapłaconych odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika, w sytuacji gdy kredyt ten został zaciągnięty na zakup lokalu mieszkalnego z przeznaczeniem go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zaciągnął kredyt na zakup lokalu mieszkalnego, który jest w całości wykorzystany na potrzeby działalności gospodarczej. Przedmiotowy lokal został wprowadzony do tej działalności jako środek trwały podlegający amortyzacji. Na zakup ww. lokalu Zainteresowany zaciągnął kredyt, który spłaca jako osoba fizyczna, ze środków uzyskanych z prowadzonej działalności.

Wydatki poniesione na spłatę odsetek od kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego, który jest przeznaczony na potrzeby działalności gospodarczej, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu.

Koszty te jednak - związane ze spłatą odsetek od kredytu przeznaczonego na sfinansowanie zakupu mieszkania - można podzielić na występujące przed dniem przekazania środka trwałego do używania oraz poniesione po tej dacie. Bowiem to data przekazania przedmiotowego mieszkania do używania decyduje o tym, w jaki sposób będą rozliczane koszty dotyczące spłaty odsetek od kredytu zaciągniętego na jego zakup. Odsetki naliczone do dnia przekazania do używania mieszkania zwiększają jego wartość początkową, ustaloną zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne, natomiast odsetki naliczone i zapłacone po tym dniu będą stanowić bezpośrednio koszty uzyskania przychodu.

Reasumując, zapłacone odsetki od kredytu poniesione do dnia przekazania środka trwałego do używania, będą wchodziły w skład wartości początkowej środka trwałego i poprzez odpisy amortyzacyjne będą zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Natomiast odsetki zapłacone po dniu wprowadzenia lokalu jako środka trwałego w działalności gospodarczej Wnioskodawca zaliczać będzie bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.