ILPB1/4511-1-747/15-3/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 maja 2015 r. (data wpływu 21 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 29 lipca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego - jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości powstania przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego, w zakresie szacowania dochodu/przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego oraz w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego.

Pismem z dnia 24 lipca 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek poprzez wskazanie, że jego zamiarem jest uzyskanie interpretacji indywidualnej dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik (dalej również: Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą. Jest on właścicielem jednego lub kilku znaków towarowych wykorzystywanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Z kilku posiadanych znaków towarowych, tylko jeden z nich jest objęty prawem ochronnym udzielonym decyzją Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polski. Niewykluczone, iż pozostałe znaki towarowe będą objęte procedurą ochronną udzieloną przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w A. Zarówno znak towarowy objęty prawem ochronnym, jak i pozostałe znaki towarowe nieobjęte tym prawem, nie są przez Wnioskodawcę amortyzowane podatkowo, gdyż zostały przez niego wytworzone.

Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny i bez świadczenia wzajemnego, tenże znak towarowy lub znaki towarowe żonie, ojcu bądź matce, to jest najbliższej osobie w ramach pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn. Między Wnioskodawcą a jego żoną obowiązuje rozdzielność majątkowa. Darowizna zostanie dokonana po objęciu pozostałych znaków towarowych/znaku towarowego prawem ochronnym udzielonym przez Urząd Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) w A.

Podmiot występujący w roli obdarowanego nie będzie występował jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Niewykluczone przy tym, iż obdarowany po otrzymaniu darowizny będzie wykorzystywał otrzymany znak/znaki towarowe w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i wprowadzi je do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego ze znaków towarowych na kwotę powyżej 3500 zł, niewykluczone przy tym, iż przedmiotem darowizny będzie tylko jeden ze znaków towarowych o wartości wyżej niż 3500 zł. W ich ocenie przyjęta kwota odpowiada wartości rynkowej każdego ze znaków bądź wartości rynkowej tego znaku. Dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaków towarowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego/znaków towarowych bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy przedstawione zdarzenie przyszłe w postaci przekazania w formie darowizny znaku towarowego/znaków towarowych może powodować szacowanie dochodu/przychodu z jakiegokolwiek źródła przychodów przez organy podatkowe/organy skarbowe u Wnioskodawcy, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przepisów wykonawczych.

3. Czy przedstawione zdarzenie przyszłe w postaci przekazania w formie darowizny znaku towarowego/znaków towarowych przez Wnioskodawcę stanowi "transakcję" w rozumieniu art. 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy w przypadku, gdy wartość rynkowa przedmiotu darowizny przekracza kwoty wymienione w art. 25a ust. 2 ww. ustawy Darczyńca ma obowiązek sporządzenia dokumentacji podatkowej planowanej darowizny znaku towarowego/znaków towarowych na rzecz osoby fizycznej z pierwszej grupy podatkowej.

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1, tj. w zakresie możliwości powstania przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego.

Wniosek w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 3, tj. w zakresie obowiązku sporządzenia dokumentacji podatkowej w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego, został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 21 sierpnia 2015 r. nr ILPB1/4511-1-747/15-4/AP, natomiast w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, tj. w zakresie szacowania dochodu/przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego, wniosek został rozstrzygnięty w dniu 21 sierpnia 2015 r. postanowieniem nr ILPB1/4511-1-747/15-5/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pierwszego z ww. pytań, przekazanie znaku towarowego/znaków towarowych nie kreuje przychodu z jakiegokolwiek tytułu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla Wnioskodawcy, w szczególności, lecz nie wyłącznie, nie kreuje przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Ad. 1 i 2.

Zdaniem Podatnika, przekazanie znaku towarowego/znaków towarowych w formie darowizny osobie z pierwszej grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn (niezależnie od jej uzewnętrznionego statusu przedsiębiorcy na moment otrzymania darowizny) nie będzie kreowało jakiegokolwiek przychodu podatkowego na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dla Wnioskodawcy, w szczególności, lecz nie wyłącznie nie kreuje przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Jednocześnie przekazanie w formie darowizny znaku bądź znaków towarowych nie będzie kreowało możliwości szacowania dochodu/przychodu z jakiegokolwiek źródła przychodów przez organy podatkowe/organy skarbowe u Wnioskodawcy, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przepisów wykonawczych z tego chociażby względu, iż po stronie Wnioskodawcy czynność ta nie wywołuje powstania przychodu podatkowego.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Przez pojęcie "darowizny" należy rozumieć typ umowy nazwanej, określonej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), na mocy której (stosownie do art. 888 ustawy - Kodeks cywilny) darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Istotą darowizny, jako czynności nieodpłatnej, jest brak po stronie darczyńcy ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego. Celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Darowizna może polegać zarówno na przesunięciach do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych postaciach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie obdarowanego - do zwiększenia jego majątku (zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów). Dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny nie ma znaczenia motyw dokonanego nieodpłatnie świadczenia, w tym także określone racje gospodarcze.

Z treści wskazanych wyżej przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż ustawodawca enumeratywnie określił przypadki i zdarzenia, w wyniku których powstają źródła przychodu. Darowizna znaku towarowego na rzecz osoby z pierwszej grupy podatkowej wynikającej z ustawy o podatku od spadków i darowizn nie spowoduje powstania przychodów z żadnych źródeł przychodów, w tym w szczególności z tzw. "innych źródeł", w szczególności lecz nie wyłącznie w rozumieniu art. 20 ust. 1, art. 18 ust. 1, art. 19 i art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bądź przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje wprost pojęcia przychodu podatkowego. Katalog przychodów określony został w ustawie o PIT w art. 10 ust. 1, przy tym katalog ten pozostaje otwarty - ustawodawca (w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT) posłużył się wyliczeniem, wskazując, że przychód stanowią "w szczególności" określone kategorie przysporzeń.

Przy tym pojęcie przychodu zostało w praktyce doprecyzowane w ramach stosowania prawa podatkowego przez sądy administracyjne i stanowisko doktryny prawa podatkowego. W tym zakresie zgodnie wskazuje się, że przychód stanowią wyłącznie przysporzenia majątkowe powodujące przyrost majątku i aktywów lub zmniejszenie zobowiązań. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danego podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia (jego bezzwrotność), w taki sposób, że przysporzenie to w sposób ostateczny faktycznie powiększa aktywa tego podmiotu (por.m.in. komentarz do ustawy o CIT pod redakcją Janusza Marciniuka "Podatek dochodowy od osób prawnych 2011", Wydanie II, str. 177, C.H.Beck, Warszawa 2011). Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych (por.m.in. wyrok NSA z 27 listopada 2003 r. - sygn. III SA 3382/02; wyrok NSA z 1 września 2005 r. - sygn. FSK 2596/04, itp.). Innymi słowy, przychód stanowią przysporzenia po stronie podatnika skutkujące wzrostem wartości jego majątku o charakterze definitywnym. Nie są przychodem takie operacje i zdarzenia, których efektem nie jest uzyskanie przysporzenia po stronie podatnika.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny, darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Umowa darowizny polega zatem na świadczeniu jednej strony (darczyńcy) obciążającym jej majątek (zmniejszającym jej majątek) na rzecz drugiej strony (obdarowanego) bez jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego tego obdarowanego. Innymi słowy, efektem umowy darowizny jest obciążenie i zmniejszenie własnego majątku darczyńcy bez uzyskania jakiegokolwiek przysporzenia od obdarowanego. Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca planuje dokonanie darowizny przysługującego mu znaku towarowego/znaków towarowych na rzecz osób fizycznych będących osobami z pierwszej grupy podatkowej. Na skutek zawarcia umowy darowizny Wnioskodawca wyzbędzie się z własnego majątku aktywów w postaci należących do niego znaków towarowych. Jednocześnie Wnioskodawca nie uzyska w ramach dokonanej darowizny jakiegokolwiek świadczenia od obdarowanego, osób z nim spokrewnionych. Zatem Wnioskodawca, w związku z zawarciem umowy darowizny znaków towarowych, nie tylko nie uzyska jakiegokolwiek przysporzenia, ale przeciwnie - jego majątek ulegnie zmniejszeniu poprzez zmniejszenie jego aktywów o wartość darowanych osobie spokrewnionej znaków towarowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w efekcie dokonania darowizny znaku towarowego/znaków towarowych na rzecz osób z nim spokrewnionych nie uzyska przychodu w rozumieniu art. 10 ustawy o PIT, ponieważ w związku z tą darowizną po stronie Wnioskodawcy nie pojawi się jakiekolwiek przysporzenie majątkowe. Darowizna znaków towarowych przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu PIT po stronie Wnioskodawcy. Analogicznie w tej kwestii wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji podatkowej z dnia 17 grudnia 2013 r., sygn. IPPB3/423-744/13-2/EŻ, co prawda powyższa interpretacja zapadła na gruncie ustawy o CIT, jednak organ podatkowy w pełni podzielił stanowisko podatnika ubiegającego się o wydanie interpretacji, a który potwierdził stanowisko pytającego, iż darowizna wierzytelności z tytułu pożyczki nie kreuje przychodu podatkowego po jego stronie. W związku z tym, iż zdarzenie objęte nie będzie kreowało jakiegokolwiek przychodu podatkowego, tym samym logiczną konsekwencją będzie brak możliwości szacowania dochodu/przychodu z jakiegokolwiek źródła przychodów przez organy podatkowe/organy skarbowe u Wnioskodawcy w szczególności, lecz nie wyłącznie na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i przepisów wykonawczych, szerzej również niżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Zainteresowany jest właścicielem jednego lub kilku znaków towarowych wykorzystywanych w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny, to jest w sposób nieodpłatny i bez świadczenia wzajemnego, znak towarowy lub znaki towarowe żonie, z którą posiada rozdzielność majątkową, ojcu bądź matce. Jak wskazano, strony umowy darowizny zgodnie określą wartość każdego ze znaków towarowych na kwotę powyżej 3500 zł, W ich ocenie przyjęta kwota odpowiada wartości rynkowej każdego ze znaków bądź wartości rynkowej tego znaku. Dodatkowo przyjęta umownie wartość znaku towarowego zostanie potwierdzona przez podmiot specjalizujący się w wycenie znaków towarowych.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego/znaków towarowych bez żadnego świadczenia wzajemnego spowoduje powstanie u Wnioskodawcy jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w szczególności, lecz nie wyłącznie, na podstawie art. 14, 17, 18, 19 i 20 oraz art. 25 i 25a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tut. Organ wskazuje, że katalog źródeł przychodów został wymieniony w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród których w pkt 3, 7, 8 i 9 wymienia się odpowiednio:

* pozarolniczą działalność gospodarczą (pkt 3),

* kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c (pkt 7),

* odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

#61485; jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany (pkt 8);

* inne źródła (pkt 9).

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się:

* przychody z odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających.

Zgodnie z powoływanym przez Wnioskodawcę art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Natomiast przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 19 ust. 1 cyt. ustawy).

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednocześnie tut. Organ zauważa, że powołane przez Wnioskodawcę przepisy art. 25 i 25a odnoszą się do związków gospodarczych podatnika z innymi podmiotami oraz dokumentacji podatkowej niektórych transakcji.

W myśl art. 25 ust. 1 ww. ustawy, jeżeli:

- i jeżeli w wyniku takich powiązań zostaną ustalone lub narzucone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty, i w wyniku tego podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały - dochody danego podatnika oraz należny podatek określa się bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.

Stosownie do treści art. 25 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1-3a stosuje się odpowiednio, gdy:

W myśl art. 25 ust. 5 ww. ustawy, przepisy ust. 4 stosuje się również do powiązań o charakterze rodzinnym lub wynikających ze stosunku pracy albo majątkowych pomiędzy podmiotami krajowymi lub osobami pełniącymi w tych podmiotach funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze oraz jeżeli którakolwiek osoba łączy funkcje zarządzające lub kontrolne albo nadzorcze w tych podmiotach.

W tym miejscu wskazać należy, że artykuł 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przepisem szczególnym i dotyczy podmiotów powiązanych osobowo lub kapitałowo. Pozostawanie w związku kapitałowym lub osobowym nie jest w jakikolwiek sposób sankcjonowane. Znaczenie podatkowe ma natomiast wykorzystywanie powiązań i związków do zmiany poziomu opodatkowania wbrew obowiązkowi ustawowemu.

Celem szczególnej regulacji prawnej art. 25 ww. ustawy jest zabezpieczenie interesów Skarbu Państwa przed takimi działaniami podatników, które polegają na stosowaniu we wzajemnych relacjach warunków różniących się od tych, jakie istnieją pomiędzy podmiotami niepowiązanymi, po to aby osiągnąć korzystny dla siebie rezultat podatkowy.

O przerzucaniu dochodu można mówić wówczas, gdy wykaże się, że podatnik miał możliwość osiągnięcia dochodu, jakiego należałoby oczekiwać. Oznacza to, że zawarte w art. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych unormowania chronią interesy fiskalne wierzyciela podatkowego przed erozją podstawy opodatkowania na skutek zawierania przez podmioty pozostające ze sobą w szczególnych związkach relacji, których warunki odbiegają od wolnorynkowych, tj. odbiegają od warunków, jakie ustaliłyby ze sobą podmioty niepowiązane.

Natomiast art. 25a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odnosi się do dokumentacji podatkowej, którą podatnicy dokonujący transakcji, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, z podmiotami powiązanymi z tymi podatnikami - w rozumieniu art. 25 ust. 1 i 4 - lub transakcji, w związku z którymi zapłata należności wynikających z takich transakcji dokonywana jest bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotu mającego miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, w tym zawierający umowy spółki niebędącej osobą prawną, umowy wspólnego przedsięwzięcia lub umowy o podobnym charakterze, jeżeli jedną ze stron takiej umowy jest podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju stosującym szkodliwą konkurencję podatkową, są obowiązani sporządzać.

W rozpatrywanej sprawie, w celu ustalenia czy w związku z dokonaną przez Wnioskodawcę darowizną powstanie po jego stronie przychód podlagający opodatkowaniu, należy zwrócić uwagę na charakter umowy darowizny.

Tut. Organ zauważa, że przez pojęcie darowizny należy rozumieć typ umowy nazwanej, opisany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisem art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Podstawowym elementem umowy darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do innego świadczenia w przyszłości. Przy czym to świadczenie drugiej strony nie musi mieć charakteru majątkowego, może być np. korzyścią osobistą. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony. Jeżeli podatnik dokonuje świadczenia, mając nadzieję uzyskania w zamian w przyszłości jakiejś korzyści majątkowej lub osobistej, to nie można mówić o darowiźnie.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz przywołane regulacje prawne, należy wskazać, że przekazanie na podstawie umowy darowizny znaku towarowego/znaków towarowych bez żadnego świadczenia wzajemnego nie będzie skutkowało powstaniem po stronie Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości powstania przychodu w związku z przekazaniem na podstawie umowy darowizny znaku towarowego jest prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ zaznacza, że ocenie interpretacyjnej podlegało tylko stanowisko Wnioskodawcy wyrażone w odniesieniu do pytania będącego przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej, tj. dotyczące pytania oznaczonego nr 1. Jednocześnie należy wskazać, że ocenie interpretacyjnej nie podlegała kwestia dotycząca tego, czy transakcja darowizny dokonywana na warunkach przedstawionych we wniosku jest prawnie dopuszczalna. Kwestia ta nie jest regulowana przepisami prawa podatkowego. Co więcej, warunki dokonania darowizny stanowią element opisu zdarzenia przyszłego, na podstawie którego organ podatkowy wydaje interpretację indywidualną.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy zaznaczyć, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług oraz podatku od spadków i darowizn został rozstrzygnięty odrębnymi pismami.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej tut. Organ informuje, że została ona wydana w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Należy również podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.