ILPB1/4511-1-703/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2015 r. (data wpływu 13 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca wykonuje pracę będącą źródłem jego przychodu głównie korzystając z komputera, co wynika ze specyfiki pracy radcy prawnego (sporządzanie pism procesowych, opinii prawnych, itp.).

W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą wzrok Wnioskodawcy narażony jest na stałe obciążenie, a w konsekwencji Wnioskodawca narażony jest na stałe pogarszanie wzroku, do czego nie doszłoby gdyby Wnioskodawca nie wykonywał pracy o tej specyfice. Pogorszenie wzroku Wnioskodawcy nie wynika bowiem z przyczyn wewnętrznych, tkwiących stricte we Wnioskodawcy, np. w genach, chorobach oczu, a wpływ na pogorszenie wzroku ma jego nadwyrężanie w związku z codzienną pracą, którą Wnioskodawca wykonuje w celu osiągania przychodu.

Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem lekarskim, z którego wynika, że pogorszenie wzroku nie jest przyczyną wewnętrzną, a zewnętrzną (mechaniczną). Wnioskodawca planuje zakupić okulary korekcyjne z filtrem do pracy przy komputerze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym wydatek na zakup dla Wnioskodawcy okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze stanowi koszt uzyskania przychodu z działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług prawniczych, w sytuacji, gdy z prowadzoną działalnością wiąże się konieczność pracy przy komputerze, a wzrok Wnioskodawcy pogarsza się z przyczyn mechanicznych (zewnętrznych), tj. w związku ze spędzaniem wielu godzin pracy przed komputerem.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 22 ust. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zdaniem Wnioskodawcy, istnieje relatywny związek pomiędzy kosztem zakupu okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze, a uzyskaniem przychodu, co pozwala Wnioskodawcy uznać wydatek na zakup okularów za koszt uzyskania przychodu.

Zakup przez Wnioskodawcę okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze, wynikający ze wskazań lekarza, jest niezbędny dla prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Z charakteru tej działalności wynika konieczność pracy przy komputerze. Bez okularów do pracy przy komputerze podatniczka nie byłaby w stanie tej pracy prowadzić. Ich zakup pozwoli Wnioskodawcy osiągnąć przychody z prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Zaznaczyć należy, że w katalogu zawartym w art. 23 nie ma wyłączenia dotyczącego zakupu okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze. Tym samym zgodnie z art. 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodu.

Okulary korekcyjne są niezbędne dla Wnioskodawcy do wykonywania pracy przy komputerze (potwierdza to zaświadczenie lekarskie). Bez nich nie może wykonywać optymalnie w najwyższej jakości pracy przy komputerze, tj. bez ich posiadania nie osiągnie przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, co potwierdzają organy skarbowe. Zdaniem Wnioskodawcy, zakup okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze, z których Wnioskodawca będzie korzystał w pracy ma na celu osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła dochodu. Brak możliwości wykonywania pracy przed komputerem, pozbawiłby Wnioskodawcę przychodu i możliwości zarobkowania. Istnieje ścisły związek pomiędzy pracą przy komputerze, a osiąganiem przychodu. Wnioskodawca oświadcza, co jest potwierdzone zaświadczeniem lekarskim, ze pracę przed komputerem wykonywać powinien wyłącznie w okularach korekcyjnych.

Istotne jest, ze wzrok Wnioskodawcy ulega pogorszeniu nie z przyczyn tkwiących co do zasady we Wnioskodawcy, tj. ale z przyczyn mechanicznych, tj. znacznego obciążenia wzroku w związku z wielogodzinną pracą przed komputerem. W ocenie Wnioskodawcy nie ma podstaw, aby twierdzić, że zakup okularów zmierza wyłącznie do ochrony zdrowia Wnioskodawcy, a więc jest wydatkiem osobistym, skoro jest on także związany z działalnością gospodarczą i warunkuje przychód Wnioskodawcy.

W szczególności Wnioskodawca nie uważa, aby wydatek na zakup okularów korekcyjnych był wyłącznie wydatkiem w celach osobistych, bowiem służący ochronie zdrowia Wnioskodawcy, który Wnioskodawca musiałby ponieść nawet wtedy gdyby nie prowadził działalności gospodarczej. Owszem, każda osoba mająca problem ze wzrokiem powinna zakupić okulary korekcyjne, jednak nie każdej osobie zakup tych okularów pomoże, a nawet umożliwi w ogóle osiąganie przychodów. Skoro zgodnie z ustawową definicją kosztem uzyskania przychodu jest każdy koszt poniesiony w celu uzyskania przychodów, musi być uznany za koszt uzyskania przychodu wydatek na okulary, skoro tylko pracując w okularach Wnioskodawca jest w stanie osiągnąć przychód.

Dalej, argumentacja, iż wydatek na zakup okularów jest wydatkiem o charakterze osobistym mającym na celu ochronę zdrowia jest wysoce nielogiczna kiedy zestawić ją z innym przykładami kosztów uzyskania przychodu i ich interpretacją przez organy skarbowe. Kosztem uzyskania przychodu są m.in. w przypadku działalności prawniczej wydatki na zakup literatury branżowej. Organy skarbowe nie kwestionują tych wydatków jako kosztów uzyskania przychodu, pomimo tego, ze osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej w celu obrony swoich praw (majątkowych, osobistych), także musiałby zakupić odpowiednią literaturę, żeby sporządzić samodzielnie pozew, apelację, itd. W innym wypadku bez zapoznania się z jakąkolwiek literaturą, jeśli nie skorzysta z pomocy fachowego pełnomocnika, może nie obronić skutecznie swoich praw. Podobnie jak bez zakupu okularów nie ochroni swojego zdrowia. Skoro więc wydatek na literaturę branżową może być kosztem uzyskania przychodu, powinien nim być także wydatek na zakup okularów, a przynajmniej nie ma logicznego uzasadnienia dla takiego różnicowania tych wydatków jako kosztów.

Wnioskodawca zwraca uwagę, ze kosztem uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy byłyby (zgodnie ze stanowiskiem organów skarbowych) wydatki, które Wnioskodawca przeznaczyłby na finansowanie okularów korekcyjnych dla pracowników, których zatrudnia lub zatrudniałby w przyszłości. Skoro wszyscy pracownicy Wnioskodawcy i Wnioskodawca wykonują pracę o tym samym charakterze, a wyłącznie wydatek na okulary pracowników może być kosztem uzyskania przychodu, prowadzi to w ocenie Wnioskodawcy do naruszenia konstytucyjnej zasady równości wobec prawa. Grupa osób pracująca w tych samych okolicznościach, posiadająca te same właściwości jest bowiem potraktowana różnie - wydatek na okulary nie pomniejsza bowiem dochodu pracownika, bo jest finansowany w całości lub części przez pracodawcę, ale pomniejsza dochód Wnioskodawcy, bo nie może go zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Nadto, nie pozostawia wątpliwości, ze okulary pracownika także służą zaspokojeniu jego celów osobistych, pracownik zobowiązany byłby sam pokryć ten wydatek jeśli nie byłby zatrudniony u Wnioskodawcy. W ocenie Wnioskodawcy nie może być różnicowana sytuacja prawna takich samych podmiotów w zależności od charakteru zatrudnienia, szczególnie, ze pracownicy Wnioskodawcy korzystaliby z okularów także w celach osobistych, a pomimo tego może być ten wydatek uznany za koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

Należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Jednakże, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej spełniających powyższe kryteria nie można jednak zaliczyć wydatków osobistych osoby prowadzącej działalność gospodarczą.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą, korzystając z komputera, co wynika ze specyfiki jego pracy, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą wzrok Wnioskodawcy narażony jest na stałe obciążenie, a w konsekwencji Wnioskodawca narażony jest na stałe pogarszanie wzroku, do czego nie doszłoby gdyby Wnioskodawca nie wykonywał pracy o tej specyfice.

Wnioskodawca dysponuje zaświadczeniem lekarskim, z którego wynika, że pogorszenie wzroku nie jest przyczyną wewnętrzną, a zewnętrzną (mechaniczną). Wnioskodawca planuje zakupić okulary korekcyjne z filtrem do pracy przy komputerze.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że wydatek na zakup okularów korekcyjnych ma na celu ochronę Jego zdrowia. Wydatki uwarunkowane stanem zdrowia osoby prowadzącej działalność gospodarczą bądź mająca na celu jego ochronę należą do wydatków o charakterze osobistym. W sytuacji zaistnienia wady wzroku, czy też jej pogłębiania się, osoba fizyczna jest zmuszona do poczynienia zakupu okularów korekcyjnych niezależnie od tego czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też działalności takiej nie prowadzi. Tak więc, bezpośrednim celem, jaki jest związany z ponoszeniem tego rodzaju wydatków, jest ochrona wzroku, a nie osiągnięcie przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Pomimo wskazania, że Wnioskodawca będzie używał okularów korekcyjnych w pracy przy obsłudze komputera, powyższy zakup jest uwarunkowany stanem zdrowia Wnioskodawcy i jego ochroną, a więc jest wydatkiem o charakterze osobistym niezależnym od prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym wydatek na zakup dla Wnioskodawcy okularów korekcyjnych z filtrem do pracy przy komputerze nie stanowi kosztu uzyskania przychodu z prowadzonej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.