ILPB1/4511-1-618/15-2/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 7 lipca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/4511-1-618/15-2/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej na podstawie zarządzenia Burmistrza Miasta realizuje zadania wynikające z ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 z późn. zm.). Na podstawie tej ustawy, wypłaca się świadczenia osobie uprawnionej w przypadku bezskuteczności egzekucji prowadzonej wobec dłużnika alimentacyjnego. Dłużnik alimentacyjny jest zobowiązany do zwrotu organowi właściwemu wierzyciela należności w wysokości świadczeń wypłaconych z funduszu alimentacyjnego osobie uprawnionej, łącznie z ustawowymi odsetkami (art. 27 ust. 1 ww. ustawy). Po zakończeniu okresu świadczeniowego dłużnik alimentacyjny otrzymuje od organu właściwego wierzyciela decyzję ustalającą wysokość należności podlegających zwrotowi. Po otrzymaniu decyzji dłużnik może wystąpić z wnioskiem o umorzenie wskazanej w decyzji kwoty należności oraz odsetek. Organ właściwy wierzyciela może umorzyć należności dłużnika w oparciu o art. 30 ust. 2 ww. ustawy.

Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej jako organ właściwy wierzyciela, działając z upoważnienia Burmistrza umorzył należności dłużnika alimentacyjnego wraz z odsetkami na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

Czy kwota umorzonej należności jest dla strony przychodem, czy podlega on opodatkowaniu i czy Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej jako organ właściwy podejmujący decyzję o umorzeniu należności powinien wydać dłużnikowi alimentacyjnemu PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy kwota umorzonych na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej stanowi dla dłużnika alimentacyjnego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy w związku z powyższym powstaje dla organu właściwego wierzyciela obowiązek sporządzenia i wydania dłużnikowi informacji PIT-8C potwierdzającej uzyskanie przychodu z innych źródeł.

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzone na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów należności z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej (w tym odsetki), stanowią dla dłużnika przychód w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i organ właściwy wierzyciela powinien wystawić dłużnikowi alimentacyjnemu PIT-8C.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów, a nie umorzone kwoty nienależnie pobranych tych świadczeń, czy też umorzone kwoty należności dłużnika alimentacyjnego powstałe w związku z wypłacaniem osobie uprawnionej świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na postawie art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jednakże, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rodzinne otrzymane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, dodatki rodzinne i pielęgnacyjne, zasiłki dla opiekunów otrzymane na podstawie przepisów o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów, świadczenia pieniężne otrzymane w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów oraz zasiłki porodowe otrzymane na podstawie odrębnych przepisów.

Na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (Dz. U. z 2015 r. poz. 859), organ właściwy dłużnika może umorzyć należności, o których mowa w art. 28 ust. 1 pkt 1, 2 i 4 ustawy, w łącznej wysokości:

1.

30%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 3 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów;

2.

50%, jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 5 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów;

3.

100% jeżeli egzekucja wobec dłużnika alimentacyjnego jest skuteczna przez okres 7 lat w wysokości miesięcznej nie niższej niż wysokość zasądzonych alimentów.

W myśl art. 30 ust. 2, ww. ustawy organ właściwy wierzyciela może na wniosek dłużnika alimentacyjnego umorzyć jego należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego łącznie z odsetkami w całości lub w części, odroczyć termin płatności albo rozłożyć na raty, uwzględniając sytuację dochodową i rodzinną.

Zgodnie z przepisem art. 30 ust. 3 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów umorzenie należności następuje w drodze decyzji administracyjnej.

Uregulowanie w przepisach o pomocy osobom uprawnionym do alimentów kwestii dotyczących umorzenia ww. kwot świadczy o tym, że umorzenie takie jest rodzajem świadczenia pieniężnego otrzymanego w przypadku bezskuteczności egzekucji alimentów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej na podstawie zarządzenia Burmistrza Miasta realizuje zadania wynikające z ustawy z dnia 7 września 2007 r. o pomocy osobom uprawnionym do alimentów (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 1228 z późn. zm.). Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej jako organ właściwy wierzyciela, działając z upoważnienia Burmistrza umorzył należności dłużnika alimentacyjnego wraz z odsetkami na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

Zdaniem Wnioskodawcy umorzone kwoty należności dłużnika alimentacyjnego powstałe w związku z wypłacaniem osobie uprawnionej świadczeń z funduszu alimentacyjnego nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując, na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego kwota umorzonych na podstawie art. 30 ust. 2 ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów należności dłużnika alimentacyjnego z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego wypłaconych osobie uprawnionej stanowi dla dłużnika alimentacyjnego przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przychód korzysta jednak ze zwolnienia od podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy podatkowej, w konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-8C.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl