ILPB1/4511-1-581/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 kwietnia 2015 r. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania zaliczek na podatek dochodowy - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalania zaliczek na podatek dochodowy.

We wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej jako osoba fizyczna na podstawie wpisu w CEIDG. Działalność będzie polegała na skupie od ludności runa leśnego (grzyby i jagody rosnące w lasach). Runo leśne Zainteresowany zamierza nabywać od osób trudniących się zbieraniem w tym młodzież, mieszkańcy okolicznych wsi i miast, ogólnie od osób przypadkowych dorabiających sobie zbieraniem runa. Dalej runo leśne zamierza przetwarzać (suszyć) lub sprzedawać do zakładów przetwórczych. Rozliczać podatkowo Wnioskodawca zamierza się miesięcznie na zasadach ogólnych prowadząc podatkową księgę przychodów i rozchodów będąc także czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakup runa leśnego będzie dokumentowany dowodami wewnętrznymi, o których mowa w § 14 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia w sprawie prowadzenia księgi przychodów i rozchodów wystawianymi przez osoby dokonujące w imieniu Wnioskodawcy zakupu (ponoszące bezpośrednio wydatek w imieniu Wnioskodawcy). Dokumenty wewnętrzne zaopatrzone będą w datę i podpisy osób, które będą bezpośrednio dokonywały wydatków, z określeniem nazwy towaru oraz ich ilości, ceny jednostkowej i wartość nabytych towarów.

Ustalając wysokość zaliczek na podatek dochodowy Wnioskodawca będzie ustalał podstawę opodatkowania w sposób następujący: od przychodów netto ze sprzedaży runa leśnego w stanie przetworzonym i nieprzetworzonym narastająco od początku roku będzie odejmował koszty poniesione także narastająco od początku roku na zakup runa leśnego udokumentowane dowodami wewnętrznymi oraz koszty pozostałe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ewidencjonowane w kolumnie 12 i 13 księgi przychodów i rozchodów (w tym między innymi wynagrodzenia pracowników, składki na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz własne, koszty związane z wynajmem lokali użytkowych, koszty transportu, energii, zakupu usług telekomunikacyjnych itp.). Od tak ustalonego dochodu będzie obliczał podatek według skali. Od tak obliczonego podatku będzie odejmował zapłacone składki zdrowotne (w części podlegającej odliczeniu) i zapłacony należny podatek za poprzednie miesiące.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedstawiony powyżej sposób ustalania zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy jest prawidłowy.

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadząc działalność gospodarczą polegającą na skupie od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej runa leśnego dalej sprzedawanego w stanie nieprzetworzonym lub przetworzonym (suszonym) ustalając zaliczki miesięczne na podatek dochodowy przy ustalaniu podstawy opodatkowania i obliczenia miesięcznej zaliczki powinien przychód netto ze sprzedaży runa leśnego od początku roku (przetworzonego i nieprzetworzonego) pomniejszyć o wydatki na wszystkie zakupy runa leśnego udokumentowane dowodami wewnętrznymi od osób fizycznych (także narastająco od początku roku) i pozostałe wydatki związane z prowadzoną działalnością od początku roku. Tak ustalony dochód jest podstawą do wyliczenia podatku według skali podatkowej od którego po odjęciu składki zdrowotnej (w części podlegającej odliczeniu) i należnych zaliczek za poprzednie miesiące ustalona zostaje zaliczka miesięczna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą, opodatkowane zgodnie z ustawą z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), mogą wybrać metodę obliczenia zaliczki na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego zgodnie ze skalą podatkową, określoną w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zaliczkę na podatek należy wyliczyć wtedy, gdy kwota przychodów od początku roku będzie wyższa od sumy kosztów uzyskania. Oznacza to, że zaliczkę obliczamy od dochodów.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zgodnie z art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55.

Natomiast zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 55 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, świadczeń pieniężnych z tytułu odbywania praktyk absolwenckich, o których mowa w ustawie z dnia 17 lipca 2009 r. o praktykach absolwenckich (Dz. U. Nr 127, poz. 1052), a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Co więcej, jak stanowi art. 22 ust. 6bb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, składki z tytułu należności, o których mowa w ust. 6ba, określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.), w części finansowanej przez płatnika składek, składki na Fundusz Pracy oraz Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, z zastrzeżeniem art. 23 ust. 1 pkt 37, stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że składki zostaną opłacone:

W przypadku uchybienia tym terminom do składek tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 55a ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów nieopłaconych do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych składek, z zastrzeżeniem pkt 37 oraz art. 22 ust. 6bb, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek.

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Szczegółowe zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2014 r. poz. 1037).

Zgodnie z treścią pkt 12 i 13 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik nr 1 do ww. rozporządzenia - kolumna 12 jest przeznaczona do wpisywania wynagrodzeń brutto wypłacanych pracownikom (w gotówce i w naturze). Wynagrodzenia w naturze, jeżeli przedmiotem świadczeń w naturze są rzeczy lub usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej pracodawcy, wpisuje się według przeciętnych cen stosowanych wobec innych odbiorców, a w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia. Wpisu dokonuje się:

W kolumnie tej ewidencjonuje się również wynagrodzenia wypłacane osobom z tytułu umów zlecenia i umów o dzieło.

Natomiast kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów. W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia. Wydatki z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika należy wpisywać w tej kolumnie po zakończeniu miesiąca na podstawie miesięcznego zestawienia poniesionych wydatków. Suma wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w poszczególnych miesiącach, ustalona od początku roku podatkowego, nie może przekraczać kwoty wynikającej z ewidencji przebiegu pojazdu za ten sam okres, to jest kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za jeden kilometr przebiegu, określonej w odrębnych przepisach przez właściwego ministra (...).

Stosownie do § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

W myśl § 13 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

Zgodnie z § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków) mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające przy zakupie: nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach - przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Natomiast § 14 ust. 2 pkt 1 i 2 ww. rozporządzenia wskazuje, że dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć:

* zakupu, bezpośrednio od krajowego producenta lub hodowcy, produktów roślinnych i zwierzęcych, nieprzerobionych sposobem przemysłowym lub przerobionych sposobem przemysłowym, jeżeli przerób polega na kiszeniu produktów roślinnych lub przetwórstwie mleka albo na uboju zwierząt rzeźnych i obróbce poubojowej tych zwierząt (pkt 1);

* zakupu od ludności, sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), surowców roślin zielarskich i ziół dziko rosnących leśnych, jagód, owoców leśnych i grzybów leśnych (PKWiU ex 02.30.40.0) (pkt 2).

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Przed wyliczeniem zaliczki podatnik ma prawo dokonać odliczeń od dochodów.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. a ww. ustawy, podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu kwot: składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych: zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących, odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przy czym, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Stanowi o tym art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy wyjaśnić należy, że przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek (koszt) powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 22 ust. 1, tj.:

* został poniesiony,

* jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),

* nie został wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* musi być należycie udokumentowany.

Należy przy tym wyjaśnić, że przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia można było - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że Wnioskodawca może dokumentować zapisy w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów dotyczące kosztów (wydatków) związanych z zakupem wskazanych we wniosku grzybów i jagód dowodami wewnętrznymi. Tak udokumentowane wydatki z ww. tytułu, ponoszone w celu uzyskania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów tej działalności.

Ponadto zauważyć należy, że podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą mają możliwość wyboru, czy składki, opłacane przez nich na własne ubezpieczenie społeczne, będą zaliczać na bieżąco do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności, czy też odliczać od dochodu w składanym zeznaniu podatkowym, uwzględniając jednocześnie ich wysokość przy ustalaniu zaliczki na podatek dochodowy. Przy czym, jeżeli podatnik zdecyduje się odliczać składki od dochodu, traci jednocześnie prawo do zaliczania tych składek do kosztów uzyskania przychodu.

Składki opłacane za pracowników także mogą pomniejszyć przychód, jednakże tylko w części, w której są finansowane przez pracodawcę i tylko w formie zwiększenia kosztów uzyskania przychodu.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Zainteresowany składki na ubezpieczenie społeczne pracowników oraz własne zalicza do kosztów podatkowych.

Zatem Zainteresowany jako podatnik prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów składki zapłacone w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe.

Mając na uwadze powyższe uznać należy, że kosztem uzyskania przychodu Zainteresowanego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej będą zatem zapłacone przez niego składki na ubezpieczenie społeczne (emerytalne, rentowe, wypadkowe) związane z zatrudnieniem na podstawie umowy o pracę pracownika w części, w której zobowiązany do ich uiszczania jest pracodawca.

Zatem koszty wynagrodzenia wraz ze składkami ZUS pracownika stanowią koszty uzyskania przychodów działalności gospodarczej.

Kosztem uzyskania przychodów będą także wydatki związane z wynajmem lokali użytkowych, transportem, energią, zakupem usług telekomunikacyjnych.

Po wyliczeniu zaliczki na podatek dochodowy podatnik kwotę obliczonego podatku zmniejsza o składkę na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Na podstawie bowiem art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. a ww. ustawy, podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 z późn. zm.): opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki (art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z powyższych przepisów wynika, że o składkę zdrowotną przedsiębiorca może pomniejszyć wyliczoną już kwotę podatku. Ograniczają go w tym przypadku dwa warunki - po pierwsze, składka musi koniecznie być opłacona, po drugie - nie cała jej wysokość, ale jedynie 7,75% może pomniejszyć wyliczoną kwotę podatku.

Zatem Zainteresowany może w oparciu o art. 27b ust. 1 pkt 1 lit. a w zw. z art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odliczyć przy obliczaniu zaliczki na podatek dochodowy z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 7,75%.

Następnie stosownie do art. 44 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający dochody: z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14, są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 3f-3h.

Dochodem z działalności gospodarczej stanowiącym podstawę obliczenia zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania. Jeżeli jednak podatnik na koniec miesiąca sporządza remanent towarów, surowców i materiałów pomocniczych lub naczelnik urzędu skarbowego zarządzi sporządzenie takiego remanentu, dochód ustala się według zasad określonych w art. 24 ust. 2 (art. 44 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 44 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani wpłacać zaliczki miesięczne. Wysokość zaliczek, z zastrzeżeniem ust. 3f, ustala się w następujący sposób:

Zatem kwota podatku obliczonego zgodnie ze skalą podatkową, zmniejszona o odliczenia, stanowi zaliczkę na podatek dochodowy - jeżeli podatek ten jest obliczany po raz pierwszy w danym roku. Kwota ta stanowi jednocześnie sumę należnych zaliczek od początku roku. Jeżeli podatek obliczamy w kolejnych miesiącach, od kwoty podatku obliczonej zgodnie ze skalą podatkową, zmniejszonej o wymienione odliczenia, należy odjąć kwotę należnych zaliczek od początku roku. W ten sposób otrzymamy zaliczkę na podatek za kolejny miesiąc.

Mając na uwadze informacje przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy należy zgodzić się z Zainteresowanym, że ustalając wysokość zaliczek na podatek dochodowy Wnioskodawca będzie ustalał podstawę opodatkowania w sposób następujący: od przychodów netto ze sprzedaży runa leśnego w stanie przetworzonym i nieprzetworzonym narastająco od początku roku będzie odejmował koszty poniesione także narastająco od początku roku na zakup runa leśnego udokumentowane dowodami wewnętrznymi oraz koszty pozostałe związane z prowadzoną działalnością gospodarczą ewidencjonowane odpowiednio w kolumnie 12 i 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów (w tym między innymi wynagrodzenia pracowników, składki na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz własne, koszty związane z wynajmem lokali użytkowych, koszty transportu, energii, zakupu usług telekomunikacyjnych itp.). Od tak ustalonego dochodu będzie obliczał podatek według skali. Od tak obliczonego podatku będzie odejmował zapłacone składki zdrowotne (w części podlegającej odliczeniu) i zapłacony należny podatek za poprzednie miesiące.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.