ILPB1/4511-1-579/15-2/AA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2015 r. (data wpływu 22 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Formą opodatkowania podatnika jest podatkowa książka przychodów i rozchodów. Jednym z przedmiotów działalności gospodarczej podatnika jest obrót nieruchomościami na rynku wtórnym. Mieszkania kupowane są na licytacjach komorniczych. Po zakończeniu procedury sądowej związanej ze zmianą właściciela lokale te są sprzedawane.

W dniu 16 listopada 2014 r. podatnik wpłacił rękojmię pozwalającą na udział w licytacji komorniczej na konto bankowe komornika w wysokości 14.000,00 zł. Przedmiotem licytacji było mieszkanie. Podatnik wygrał licytację w dniu 17 listopada 2014 r. za cenę 93.333,33 zł.

W dniu 12 grudnia 2014 r. podatnik jako nabywca otrzymał pismo z Sądu datowane na 9 grudnia 2014 r. wzywające do zapłaty pozostałej kwoty tj. 79.333,33 zł pod rygorem utraty rękojmi oraz wygaśnięcia skutków przybicia. W dniu 24 grudnia 2014 r. podatnik wpłacił pozostałą część ceny mieszkania tj. 79.333,33 zł na konto wskazane przez Sąd.

Następstwem tego było wydanie w dniu 15 stycznia 2015 r. przez Sąd Rejonowy postanowienia o przysądzeniu własności, które doręczone zostało podatnikowi w dniu 4 lutego 2015 r. W dniu 23 lutego 2015 r. podatnik zwrócił się do Sądu o wydanie postanowienia Sądu ze stwierdzeniem jego prawomocności. Postanowienie o przysądzeniu własności uprawomocni się w bliżej nieokreślonym czasie po wyczerpaniu drogi odwoławczej przysługującej dłużnikowi. Po uprawomocnieniu się Sąd przyśle podatnikowi postanowienie o przysądzeniu własności ze stwierdzeniem jego prawomocności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na podstawie dokumentu sądowego (z dnia 9 grudnia 2014), z którego wynika, że podatnik jako nabywca zobowiązany jest do uiszczenia pozostałej części zapłaty za mieszkanie będzie miał prawo zapisu w PKPiR, tym samym będzie mógł ująć w koszty działalności gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno rękojmię jak i pozostałą część ceny mieszkania można zaliczyć w koszty działalności gospodarczej w miesiącu, w którym podatnik otrzymał dokument z sądu i uiścił pozostałą część ceny mieszkania tj. w opisywanym przypadku w miesiącu grudniu.

Zgodnie z art. 22 ust. 5d ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu uważa się dzień na który zaksięgowano w księgach na podstawie faktury lub w przypadku braku faktury na podstawie innego dokumentu. Podatnik uznał, że dokument z sądu jest podstawą do ujęcia w kosztach, gdyż sąd wzywa podatnika do zapłaty całości kwoty pod rygorem wygaśnięcia skutków przybycia i określa go jako nabywcę mieszkania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której jednym z przedmiotów jest obrót nieruchomościami na rynku wtórnym. Mieszkania kupowane są na licytacjach komorniczych. Po zakończeniu procedury sądowej związanej ze zmianą właściciela, lokale te są sprzedawane. W dniu 16 listopada 2014 r. podatnik wpłacił rękojmię w kwocie 14.000 zł pozwalającą na udział w licytacji komorniczej. Przedmiotem licytacji było mieszkanie. Wnioskodawca wygrał licytację, a w dniu 24 grudnia 2014 r. podatnik wpłacił pozostałą część ceny mieszkania. W dniu 23 lutego 2015 r. podatnik zwrócił się do sądu o wydanie postanowienia sądu ze stwierdzeniem jego prawomocności.

Zgodnie z art. 998 § 1 zawartym w rozdziale 8 "Przysądzenie własności" ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks Postepowania Cywilnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 101, z późn. zm.) po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności.

Natomiast w myśl art. 999 § 1 ww. Kodeksu, prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności. Przepis art. 791 stosuje się odpowiednio.

Tak więc, prawomocne postanowienie o przybiciu i wykonanie warunków licytacji jest podstawą do wydania postanowienia o przysądzeniu własności, jednakże dopiero z chwilą uprawomocnienia się tegoż postanowienia o przysądzeniu własności na nabywcę przenoszone jest prawo własności.

Zgodnie z powyższym w przedmiotowej sprawie datą nabycia mieszkania będzie dzień uprawomocnienia się postanowienia o przysądzeniu własności.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że co prawda w grudniu 2014 r. Wnioskodawca zapłacił pozostałą kwotę na nabycie mieszkania w drodze licytacji, jednakże dopiero z dniem uprawomocnienia się wyroku sądu przyznającego prawo własności tego mieszkania nastąpi jego nabycie. Tym samym dopiero uprawomocnienie się wyroku sądu, stanowi podstawę do ujęcia poniesionych wydatków jako koszty uzyskania przychodów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.