ILPB1/4511-1-571/16-2/APR - PIT w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2016 r. (data wpływu 12 maja 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z żoną wynajmują mieszkanie, którego są właścicielami. Z najemcą zawarli umowę, z której wynika, że najemca będzie zobowiązany do zapłaty czynszu miesięcznego (tzw. odstępnego) oraz dodatkowo:

1. Opłat do zarządcy, czyli spółdzielni mieszkaniowej (w tym m.in. koszty dostawy i zużycia ogrzewania, wywozu nieczystości stałych i płynnych, fundusz remontowy, dźwigi, energia elektryczna cz. wspólna) w określonej przez zarządcę wysokości.

2. Opłat za energię elektryczną płatnych w formie zaliczki zgodnie ze zużyciem wskazanym przez dostawcę.

3. Opłat za wodę ciepłą i zimną płatnych w formie zaliczki zgodnie ze zużyciem wskazanym przez dostawcę.

4. Opłat za gaz płatnych w formie zaliczki zgodnie ze zużyciem wskazanym przez dostawcę.

Ustalono w umowie, że najemca będzie przelewał czynsz wraz z dodatkowymi opłatami na konto Wnioskodawcy, a Wnioskodawca będzie przekazywał zaliczki do spółdzielni mieszkaniowej i dostawców mediów. Wszelkie rozbieżności wynikające z różnicy wpłaconych zaliczek, a rzeczywistym zużyciem mediów będą wyrównywane raz na pół roku, zgodnie z fakturami od odbiorców.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opodatkowaniu podlega tylko wartość czynszu określona w umowie czy również opłaty na pokrycie kosztów spółdzielni mieszkaniowej i za media ponoszone przez najemcę związane z przedmiotem najmu.

Zdaniem Wnioskodawcy, wszelkie opłaty na pokrycie kosztów spółdzielni mieszkaniowej oraz za media ponoszone przez najemcę związane z przedmiotem najmu nie są składnikiem przychodu osiąganego z najmu, ponieważ z umowy najmu wynika, że najemca jest obowiązany do ich ponoszenia. Opłaty te nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie Zainteresowanego, a jest on jedynie pośrednikiem pomiędzy najemcą a usługodawcami oraz spółdzielnią i Wnioskodawca nie uzyskuje z tego tytułu żadnych korzyści. W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że podatek dochodowy powinien odprowadzać jedynie od kwoty czynszu (tzw. odstępnego).

Swoje stanowisko Wnioskodawca opiera o interpretacje indywidualne wydane przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 lutego 2011 r. znak: IBPBII/2/415-1201/10/HST,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lutego 2011 r. znak: IBPBII/2/415-1268/10/ŁCZ,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 11 marca 2011 r. znak: IPPB1/415-1126/10-3/KS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 maja 2014 r. znak: IBPBII/2/415-196/14/HS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami - w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy - z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia powołanego wyżej art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Przy czym czynsz może być oznaczony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju (art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego).

Podstawą generowania przychodów z tytułu najmu jest zawarcie pomiędzy stronami stosownej umowy. Strony umowy określają w niej wysokość czynszu, który jak wynika z cytowanego powyżej przepisu art. 659 § 2 Kodeksu cywilnego może być określony w pieniądzach, bądź też świadczeniach innego rodzaju. Czynsz ten niezależnie od formy w jakiej został określony stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże do powstania po stronie wynajmującego przychodu konieczne jest zaistnienie przesłanki zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli otrzymanie lub postawienie czynszu do dyspozycji.

W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy - dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930, z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, że podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami.

Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, a tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty za centralne ogrzewanie, wodę, energię elektryczną), jeżeli z umowy wynika, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wynajmuje mieszkanie. W umowie z najemcą określono, że najemca będzie przelewał czynsz wraz z dodatkowymi opłatami na konto Wnioskodawcy, a Wnioskodawca będzie przekazywał zaliczki do spółdzielni mieszkaniowej i dostawców mediów. Tym samym Wnioskodawca pełni rolę pośrednika pomiędzy najemcą a usługodawcami w przekazywaniu należnego im wynagrodzenia za zużywane media i nie uzyskuje z tego tytułu żadnych korzyści.

Podsumowując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa opodatkowaniu podlega tylko wartość czynszu (odstępnego) określona w umowie. Natomiast otrzymane przez wynajmującego od najemców należności z tytułu opłat na pokrycie kosztów spółdzielni mieszkaniowej i za media związane z przedmiotem najmu - skoro do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca - nie stanowią przychodu ze źródła jakim jest najem i tym samym nie podlegają opodatkowaniu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.