ILPB1/4511-1-539/15-2/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z udostępnianiem zleceniobiorcom samochodów służbowych do jazd na trasie między miejscem parkowania a miejscem wykonywania pracy/usług - jest prawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z udostępnianiem zleceniobiorcom samochodów służbowych do jazd na trasie między miejscem parkowania a miejscem wykonywania pracy/usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest fizyczna ochrona osób i mienia. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest również wynajem samochodów.

Działalność Spółki w Polskiej Klasyfikacji Działalności określona jest między innymi jako:

* PKD 80.10.Z "działalność ochroniarska, z wyłączeniem obsługi systemów bezpieczeństwa",

* PKD 70.11.Z "wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek".

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa na własność, a także bierze w najem długoterminowy pojazdy samochodowe (pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony). W przyszłości Spółka zamierza również korzystać z samochodów na podstawie umów leasingu.

Powyższe samochody zostały powierzone pracownikom Spółki, a także osobom współpracującym ze Spółką na podstawie umowy zlecenia, które nie prowadzą działalności gospodarczej (dalej łącznie: użytkownicy) pełniącym następujące funkcje:

3. Dyrektor Regionalny, Dyrektor Zarządzający - do ich obowiązków należy m.in. utrzymywanie pozytywnych relacji z kontrahentami; kontrola realizacji usługi na poszczególnych obiektach; wyjazdy służbowe na polecenie Zarządu Spółki;

miejsce wykonywania pracy obejmuje jeden z czterech regionów, na który składa się kilka województw.

Zasady przyznawania i użytkowania samochodów służbowych zostały określone w obowiązującej w Spółce Polityce Floty Grupy Kapitałowej Grupy X (dalej: "Polityka"). Spółka ponosi koszty eksploatacji tych samochodów.

Zgodnie z Polityką, przydział samochodu służbowego konkretnemu użytkownikowi odbywa się na podstawie decyzji kierownika lub dyrektora określonego działu. Decyzja ta musi zostać przedstawiona i zaakceptowana przez osobę zarządzającą Spółką. Wybór marki, modelu i wyposażenia samochodu służbowego dla pracownika lub grupy pracowników oparty jest na przynależności tych osób do poszczególnego szczebla zatrudnienia. Samochody służbowe podlegają brandowaniu wzorem, uprzednio zaakceptowanym przez władze Spółki. Samochody są wyposażone w system monitorowania GPS. Wydanie konkretnego samochodu następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego. Samochodami mogą kierować użytkownicy, którym dany samochód przydzielono. Każdy użytkownik jest odpowiedzialny za prawidłową eksploatację samochodu oraz zobowiązany do sprawowania nad nim właściwej pieczy. Ponadto, Polityka określa cały zakres obowiązków użytkowników i ich odpowiedzialności.

Spółka w całości pokrywa koszty funkcjonowania udostępnionego samochodu służbowego w zakresie normalnego zużycia. Użytkownicy samochodów otrzymują karty paliwowe przypisane do danego samochodu, które umożliwiają bezgotówkowe tankowanie i mycie samochodów. Spółka w żadnym stopniu nie pokrywa kosztów mandatów ani innych kar, wymierzonych użytkownikom samochodów służbowych przez policję lub organy administracji państwowej, w szczególności w wyniku naruszenia prawa.

Do pojazdów samochodowych, z których korzysta Spółka, należą:

Grupa I:

Spełnienie wymogów dla pojazdów określonych w punkcie 1 i 2 stwierdzono na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Grupa II:

1. samochody osobowe (dla tych pojazdów Spółka prowadzi ewidencję wymaganą przepisami Ustawy VAT i zgłosiła je w terminie ustawowym naczelnikowi urzędu skarbowego na podstawie informacji VAT-26).

Samochody znajdujące się w posiadaniu Spółki:

Za dojazdy z powyższych miejsc do pracy i z powrotem użytkownicy nie ponoszą odpłatności. Użytkownik parkuje bowiem samochód w miejscu wyznaczonym przez Spółkę, w związku z pełnieniem przez niego obowiązków służbowych. Ponadto Spółka umożliwia użytkownikom korzystanie z samochodów służbowych do celów prywatnych. Prywatne używanie samochodu służbowego odbywa się na następujących zasadach (za odpłatnością).

Spółka prowadzi ewidencję za pomocą systemu monitorowania pojazdów GPS. Spółka prowadzi zarówno ewidencję przejechanych kilometrów służbowych, jak i prywatnych, za pomocą przywołanego wyżej systemu monitorowania GPS. Użytkownik zobowiązany jest do rozliczenia się ze Spółką z przejechanych kilometrów w trakcie jazd prywatnych. Rozliczeń z użytkownikiem dokonuje się na podstawie wydruku systemu monitorowania GPS obejmującym jeden miesiąc rozliczeniowy. Rozliczenie następuje do 10 dnia kolejnego miesiąca kalendarzowego. System monitorowania pojazdów GPS ma służyć identyfikacji poszczególnych przejazdów i ustaleniu ich charakteru. Zgodnie z postanowieniami Polityki:

"Jednym ze składników tych urządzeń jest przycisk "jazda prywatna/jazda służbowa" zamontowany w widocznym miejscu wewnątrz samochodu służbowego. Przycisk przy każdorazowym wygaszeniu samochodu powinien zostać przełączony w tryb jazdy prywatnej, jeśli wcześniejsza praca samochodu dotyczyła jazd służbowych lub powinien zostać pozostawiony w trybie jazdy prywatnej, jeśli praca samochodu dotyczyła jazd prywatnych. Pozostawanie przycisku w trybie jazdy prywatnej nalicza przejechane kilometry do ewidencji jazd prywatnych, natomiast przycisk pozostawiony w trybie jazd służbowych nalicza przejechane kilometry do ewidencji jazd służbowych.

Kilometry zewidencjonowane jako jazdy prywatne są podstawą do wystawienia obciążenia na rzecz pracownika użytkującego samochód służbowy, wyposażony w system lokalizacji pojazdów GPS z przyciskiem określającym rodzaj jazdy.

Wraz z końcem miesiąca kalendarzowego administrator systemu lokalizacji GPS sporządzi raport przejechanych kilometrów w trybie jazd prywatnych i jazd służbowych. Sporządzenie raportu jazd prywatnych stanowi podstawę do wystawienia dokumentów obciążeniowych.

Do obliczenia kwoty obciążenia użytkownika samochodu służbowego za jazdy prywatne służy wzór: liczba przejechanych k.m. prywatnie x stawka obowiązująca w danym kwartale.

Stawka za przejechanie kilometra w jazdach prywatnych będzie aktualizowana raz na kwartał, a informacja o jej zmianie zostanie przekazana do wiadomości (...).

Użytkownik będzie dokonywał płatności z tytułu korzystania z samochodu służbowego w terminie 7 dni od daty wystawienia przez Spółkę faktury VAT na wskazane konto. W przypadku braku płatności wskazanych kwot możliwość korzystania z samochodu służbowego w celach prywatnych zostaje zawieszona do odwołania".

W przypadku stwierdzenia jazd prywatnych, które nie zostały zgłoszone w powyższym trybie, użytkownik zostanie obciążony dodatkową kwotą, za każdorazowy taki wyjazd, tracąc jednocześnie możliwość korzystania z jazd prywatnych do odwołania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zleceniobiorcy dojeżdżający z miejsca parkowania samochodów wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym do miejsca pracy/usług i z powrotem uzyskują przychód z nieodpłatnego świadczenia, od którego Spółka powinna jako płatnik pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, zleceniobiorcy dojeżdżający z miejsca parkowania samochodów wskazanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym do miejsca pracy i z powrotem nie uzyskują przychodu z nieodpłatnego świadczenia, i tym samym Spółka nie powinna z tego tytułu jako płatnik pobierać podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na podstawie art. 13 pkt 8 Ustawy PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

Z art. 41 Ustawy PIT wynika, że Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych wobec zleceniobiorców, którzy nie prowadzą działalności gospodarczej. Oznacza to, że właściwe ustalenie wysokości przychodu zleceniobiorców jest również w interesie Spółki, ponieważ to Spółka jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych tych osób. W związku z tym Spółka jest zainteresowana pozyskaniem potwierdzenia, że także w stosunku do tych osób oblicza i pobiera podatek we właściwej wysokości.

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 Ustawy PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 Ustawy PIT).

Zatem przychodem jest wartość nieodpłatnych świadczeń, które nie powodują powstania u beneficjenta danej usługi, czy otrzymującego daną rzecz, obowiązku dokonania jakichkolwiek wzajemnych świadczeń na rzecz ponoszącego wydatki z tego tytułu (bez ekwiwalentu świadczenia wzajemnego).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaliczając nieodpłatne świadczenie do czynników kształtujących podstawę opodatkowania, nie precyzuje, co należy rozumieć pod tym pojęciem. W celu ustalenia jego znaczenia, w tym m.in. dla celów podatkowych, zasadne jest sięgnięcie w pierwszej kolejności do reguł wykładni gramatycznej. Należy zatem odwołać się do znaczenia jaki ten zwrot ma w języku potocznym. Zgodnie z wykładnią gramatyczną odpłacać to "oddawać komuś coś w zamian", odpłatny zaś to "taki, za który się płaci, wymagający zapłacenia, zwrot kosztów" (Nowy Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 2002).

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tekst jedn.: niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

W świetle powyższych regulacji przyjąć należy, że w przypadku udostępnienia zleceniobiorcom samochodów osobowych w celach służbowych, które parkowane są w wyznaczonych przez Spółkach miejscach, nie sposób uznać, że osoby te z tego tytułu uzyskują przychód z nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 Ustawy PIT.

Należy bowiem podkreślić, że w sytuacji, gdy składniki majątkowe wykorzystywane są jako narzędzie pracy (służą tylko celom służbowym) - wydatki ponoszone przez Spółkę, związane z ich udostępnieniem i eksploatacją, nie stanowią przychodu osób przyjmujących zlecenie z tytułu nieodpłatnych świadczeń. Zatem w związku z tym, że parkowanie samochodu w wyznaczonych miejscach stanowi powierzenie mienia Spółki w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych umów, to brak jest podstaw do stwierdzenia, że w takiej sytuacji po stronie osób przyjmujących zlecenie powstanie przychód. W związku z powyższym na Spółce nie będzie ciążył obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

W ocenie Spółki, na powyższe stanowisko nie ma wpływu to, że zleceniobiorca może korzystać z samochodu osobowego do celów prywatnych. Wówczas bowiem, jak wynika ze stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, zleceniobiorca ponosi określoną zgodnie z Polityką odpłatność.

Takie stanowisko potwierdził przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia "14 marca 2014 r. (sygn. IPPB4/415-788/13-6/JK4) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 10 września 2014 r. (sygn. IBPBII/1/415-492/14/MK). W tej ostatniej czytamy, że: "W przypadku takiego udostępnienia i wykorzystywania składnika majątkowego zleceniodawcy (Wnioskodawcy) nie sposób uznać, że zleceniobiorca uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umożliwienie zleceniobiorcy korzystania z ww. samochodu należącego do firmy, z którą zawarł umowę zlecenia, należy traktować jako formę zabezpieczenia przez firmę realizacji ww. umowy."

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Stosownie do treści art. 13 pkt 8 lit. a cyt. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej - z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Zgodnie natomiast z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. - przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Tut. Organ zauważa, że art. 11 ust. 1 powoływanej ustawy został zmieniony od 1 stycznia 2015 r. na podstawie art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328, z późn. zm.). Przed tym dniem przepis ten nie zawierał zastrzeżenia wynikającego z art. 30f.

W świetle przywołanego przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że przychodem podatkowym jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Tut. Organ zauważa, że dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tekst jedn.: niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nabywa na własność oraz bierze w najem pojazdy samochodowe. W przyszłości Spółka zamierza również korzystać z samochodów na podstawie umów leasingu. Samochody te zostały powierzone m.in. osobom współpracującym z Wnioskodawcą na podstawie umowy zlecenia, nieprowadzącym działalności gospodarczej. Zasady przyznawania i użytkowania samochodów służbowych zostały określone w Polityce Grupy Kapitałowej. Jak wskazano, użytkownicy mogą parkować powierzone samochody na parkingu w pobliżu siedziby Spółki, w pobliżu miejsca zamieszkania bądź w miejscu wykonania usługi lub na parkingu kontrahenta. Za dojazdy z powyższych miejsc do pracy i z powrotem użytkownicy nie ponoszą odpłatności - koszty eksploatacji tych samochodów ponosi Wnioskodawca. Jak wskazano, zleceniobiorcy parkują samochody w miejscu wyznaczonym przez Spółkę, w związku z pełnieniem przez nich obowiązków służbowych. Poza tym zleceniobiorcy mają możliwość wykorzystywania samochodów służbowych na cele prywatne - za odpłatnością.

W związku z tym Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zleceniobiorcy dojeżdżający z miejsca parkowania samochodów do miejsca wykonywania pracy/usług i z powrotem uzyskują przychód z nieodpłatnego świadczenia, od którego Spółka powinna jako płatnik pobrać podatek dochodowy od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe tut. Organ wyjaśnia, że w sytuacji, gdy składniki majątkowe wykorzystywane są jako narzędzie wykonywania pracy/usług (służą tylko celom służbowym) - wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę, związane z ich udostępnianiem i eksploatacją, nie stanowią przychodu po stronie osób przyjmujących zlecenie z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Zatem, jeżeli istotnie - jak stwierdza Wnioskodawca - samochody są i będą wykorzystywane przez zleceniobiorców w celu wykonywania obowiązków wynikających z zawartych umów wyłącznie w celach służbowych, to brak jest podstaw do uznania, że w związku z przejazdami zleceniobiorców z miejsca parkowania do miejsca świadczenia pracy/usług i z powrotem po ich stronie powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.