ILPB1/4511-1-460/16-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 18 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, w miejscowości (...), prowadził działalność gospodarczą - usługi parkingowe, do dnia 30 listopada 2015 r. Teren pod działalność gospodarczą stanowił własność Gminy Miejskiej.

Zainteresowany miał zawartą umowę dzierżawy z Gminą Miejską na czas określony do dnia 30 czerwca 2019 r.

W dniu 31 lipca 2015 r. aktem notarialnym - umową sprzedaży teren ten nabył Pan A w wyniku przetargu ustnego ogłoszonego przez Gminę Miejską. Wnioskodawca, ze względu na brak środków finansowych nie przystąpił do przetargu.

Zmiana właściciela dzierżawionej przez Zainteresowanego działki nie spowodowała zmiany warunków dzierżawy. Nowy właściciel - Pan A, za odstąpienie od umowy dzierżawy zaoferował Wnioskodawcy zadośćuczynienie w kwocie 160.000,00 zł (sto sześćdziesiąt tysięcy). Wnioskodawca przyjął te warunki i Pan A przelał na jego konto kwotę 160.000,00 zł w grudniu 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opisane zdarzenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana rekompensata jest wolna od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), z wyjątkiem:

Należy zaznaczyć, że zwolnieniem określonym w przytoczonym wyżej przepisie objęte są tylko odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw oraz postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. To oznacza, że zwolnieniem nie są objęte wszystkie odszkodowania (zadośćuczynienia), a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost w stosownych przepisach prawa czy postanowieniach ww. układów zbiorowych pracy, porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych kategorii odszkodowań (zadośćuczynień).

Zadośćuczynienie, analogicznie do odszkodowania, jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającym na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach chronionych przez prawo. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Co prawda w doktrynie i judykaturze powszechnym jest wiązanie pojęcia odszkodowania jedynie z uszczerbkiem majątkowym, natomiast pojęcia zadośćuczynienia z doznaną krzywdą (uszczerbkiem niematerialnym).

Zatem w przypadku gdy podstawą przyznania zadośćuczynienia (rekompensaty) jest zawarta umowa lub ugoda inna niż ugoda sądowa, wówczas takie świadczenie nie podlega zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą - usługi parkingowe. Teren, na którym była prowadzona działalność należał do Gminy Miejskiej. Zainteresowany miał z Gminą podpisaną umowę dzierżawy na czas określony do dnia 30 czerwca 2019 r. W dniu 31 lipca 2015 r. teren został sprzedany, a nowy właściciel zaproponował Wnioskodawcy rekompensatę w kwocie 160.000,00 zł w zamian za odstąpienie od umowy dzierżawy. Zainteresowany przyjął wskazane warunki i ww. kwota, w grudniu 2015 r., została przelana na jego konto. Zatem w związku z otrzymaniem ww. rekompensaty, po stronie Wnioskodawcy nastąpiło trwałe przysporzenie majątkowe i w związku z tym powstał przychód podlegający opodatkowaniu.

Mając więc na uwadze dotychczasowe ustalenia, stwierdzić należy, że nieprawidłową jest dokonana przez Wnioskodawcę interpretacja art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powołany przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g ww. ustawy jednoznacznie wskazuje, że ze zwolnienia nie korzystają te odszkodowania i zadośćuczynienia, które wynikają z zawartych umów lub ugód innych niż sądowe, niezależnie od istnienia (lub nieistnienia) podstawy prawnej regulującej charakter odszkodowawczy oraz wysokość lub zasady ustalania tego rodzaju świadczeń pieniężnych.

Zatem, skoro podstawą przyznania Wnioskodawcy rekompensaty była zawarta w formie aktu notarialnego umowa, to ww. świadczenie nie podlega - z uwagi na ziszczenie się wyjątku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g przytoczonej ustawy - analizowanemu zwolnieniu przedmiotowemu.

Należy przy tym zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nie zachodzi przesłanka do zastosowania któregokolwiek ze zwolnień opisanych w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, opisane przez Wnioskodawcę zdarzenie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.