ILPB1/4511-1-449/15-4/AMN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2015 r. (data wpływu 31 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 23 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3, art. 14f § 1 oraz art. 14f § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. znak ILPB1/4511-1-449/15-2/AMN, ILPB1/4511-1-448/15-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 17 czerwca 2015 r., wniosek uzupełniono w dniu 23 czerwca 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, gdzie od lat bobry wyrządzają szkody, w roku 2013/2014 również. W związku z zaistniałą sytuacją po oględzinach szkód oraz jej wycenie, Wnioskodawca podpisał ugodę z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska, gdzie określono wysokość odszkodowania za zniszczone uprawy rzepaku oraz pszenżyta w 2014 r. Odszkodowanie zrekompensowało utracone korzyści w uprawach rolnych. Po zakończeniu roku, w styczniu 2015 r., Wnioskodawca otrzymał PIT-8C na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o p.d.o.f.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wystawiony PIT-8C skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 27 ust. 1 ustawy p.d.o.f.

Pytanie wynika z uzupełnienia wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska przesłała interpretację z dnia 20 lutego 2015 r. W ocenie Wnioskodawcy, dyskusyjny jest pogląd wyrażony w interpretacji jakoby wysokość odszkodowania bądź zasady jego ustalania nie wynikały wprost z ustawy lub z aktu wykonawczego. Przeciwnie, zasady te są określone w ustawie o ochronie przyrody w art. 126, gdzie upoważniono właściwego ministra do wydania także aktu wykonawczego.

Toteż zasady ustalania odszkodowania wynikają z obowiązujących przepisów prawa, jedynie kwestia wyrażenia wartości w kwocie pieniężnej następuje na podstawie wyceny, którą jednak przeprowadza ściśle według wytycznych z ustawy.

Tym samym odszkodowanie, o którym mowa w art. 126 ustawy o ochronie przyrody, winno korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie powinno skutkować wystawieniem PIT-8C.

Przyjęcie przeciwne skutkuje uznaniem, że poszkodowany każdorazowo winien kontestować przyznane odszkodowanie tylko po to, ażeby skierować sprawę do sądu powszechnego. Wówczas mógłby uzyskać wyrok zasądzający wyższe odszkodowanie bądź zawrzeć ugodę sądową, na mocy której, przykładowo, zgodziłby się na dotychczas wypłacone odszkodowanie i strony postępowania zdecydowałaby zakończyć rzekomy spór. Odszkodowanie zaś takie, wypłacone w oparciu o wyrok lub ugodę sądową niewątpliwie korzysta ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z powyższego wynikałoby, że ustawodawca działa nieracjonalnie, zniechęcając obywateli do niepodpisywania pozasądowych ugód z RDOŚ, a zachęcając zarazem do podważania ustaleń organu publicznego i każdorazowo kierowania sprawy do sądu powszechnego.

Własne stanowisko w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 przytoczonej ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

- licząc od dnia nabycia.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić w tym miejscu należy, że ustawodawca precyzuje wyraźnie, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w ww. art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzącym z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Definicja ta określa więc w ujęciu rzeczowym rodzaje działalności zaliczane do działalności rolniczej. Przyjmując zatem tę działalność za źródło przychodów, wszystkie przychody z tego źródła uznać należy za ich integralną część. Do przychodów z działalności rolniczej zaliczyć również należy wszystkie świadczenia, które mają na celu pokrycie strat w prowadzonych uprawach.

Natomiast wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności. Przychody te, mimo że uzyskiwane są przez osoby prowadzące działalność rolniczą, pochodzą jednakże z innych źródeł niż ta działalność i w związku z tym, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, według zasad określonych w ustawie.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, gdzie bobry wyrządzają szkody. Zainteresowanemu na podstawie ugody zwartej z Regionalną Dyrekcją Ochrony Środowiska przyznano odszkodowanie za zniszczone uprawy rzepaku oraz pszenżyta w 2014 r. Odszkodowanie zrekompensowało utracone korzyści w uprawach rolnych.

Zainteresowany przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego wskazał, że odszkodowanie, o którym mowa w art. 126 ustawy o ochronie przyrody, winno korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że w przypadku osób prowadzących działalność rolniczą szkody wyrządzone przez zwierzęta wpływają na zmniejszenie przychodów z działalności rolniczej. Odszkodowanie ma na celu rekompensatę tych strat. Odszkodowanie to powoduje, że osoba je otrzymująca ma możliwość uzyskania przychodów z działalności rolniczej w takiej wysokości, w jakiej uzyskałaby te przychody, gdyby zwierzęta szkody nie wyrządziły. W takiej sytuacji odszkodowania otrzymane na podstawie przepisów o ochronie przyrody, stanowiące rekompensatę za szkody wyrządzone przez zwierzęta chronione w prowadzonej działalności rolniczej, uznać należy za przychód uzyskany z tej działalności, niepodlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na fakt, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie mają zastosowania do przychodów z działalności rolniczej, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania kwoty otrzymanego odszkodowania, o którym mowa we wniosku, podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zatem chociaż Wnioskodawca słusznie uważa, że w przedmiotowej sprawie po Jego stronie nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, to ze względu na uzasadnienie prawne tego stanowiska, tut. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.