ILPB1/4511-1-362/15-2/AG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2015 r. (data wpływu 13 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania - jest prawidłowe.

W dniu 13 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie podstawy opodatkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez Internet zwany dropshippingiem. Działalność ta będzie polegała na przeniesieniu procesu wysyłki towaru na dostawcę. Będzie prowadzona w formie pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy. Rola Zainteresowanego sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy oraz do przesłania zamówienia do dostawców, którzy znajdują się na terytorium Polski. Dostawca realizuje wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem jego (dostawca oraz odbiorca akceptują taką formę, zatwierdzając regulaminy oraz odpowiednie umowy).

Wnioskodawca podał, że:

* dokonuje usługi zwanej pośrednictwo handlowe,

* zysk stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną do dostawcy do poszczególnych transakcji,

* nieujawniony zostaje dostawca towaru,

* zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do pośrednika handlowego lecz zawsze bezpośrednio do klienta,

* klient najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe Wnioskodawcy, a dopiero później są one przekazywane do dostawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przy prowadzeniu pośrednictwa handlowego poprzez portal internetowy w oparciu o model logistyczny, zwany dropshippingiem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, iż nie jest on oraz nie chce być właścicielem towaru, to nie uzyska faktury VAT oraz rachunku potwierdzającego zakup. Zainteresowany wskazał, że nie będzie również importerem, ponieważ pośredniczy w płatnościach i zamówieniach, nie sprowadza towaru na własny rachunek ani w niczyim imieniu - pomaga nabyć towar od dostawcy. Zainteresowany dysponuje zestawieniem zrealizowanych transakcji. Wnioskodawca jest zdania, że podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym stanowi różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu bankowego na jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną dostawcy w celu realizacji zamówienia. Płatności od klienta (kupującego towar) będą należnościami za sprzedany przez firmę towar, a w części będą należnością dla Wnioskodawcy z tytułu pośrednictwa w płatności i obsługi zamówienia (prowizja uzyskana z tytułu pośrednictwa handlowego - art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (z pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1 h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 24 ust. 1 ww. ustawy, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Natomiast u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa (art. 24 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w oparciu o model logistyczny sprzedaży przez internet, zwany dropshippingiem. Rola Wnioskodawcy sprowadza się do zbierania zamówień, inkasowania wpływów pieniężnych w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy oraz do przesłania zamówienia do dostawcy, który znajduje się na terytorium Polski. Dostawca realizuje wysyłkę do klienta, pozostając nieujawnionym względem jego. Wnioskodawca osiągnie zysk w postaci różnicy między kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną dostawcy do poszczególnych transakcji. Zakupiony towar nigdy nie trafi do Wnioskodawcy.

Mając na względzie powyższe wywody, należy stwierdzić, że jeżeli w istocie Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży towarów handlowych (a więc nie dokonuje ich zakupu i nie staje się ich właścicielem), to przychodem uzyskanym z tego tytułu będzie wartość prowizji, którą stanowi różnica pomiędzy kwotą przelaną na konto bankowe Wnioskodawcy od klienta, a kwotą przekazaną przez niego do dostawcy (właściciela towaru) tytułem poszczególnych transakcji.

Tak określony przychód stanowi podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo tut. Organ informuje, że wniosek w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony w odrębnym terminie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.