ILPB1/4511-1-357/16-2/TW - PIT w zakresie obowiązków płatnika w stosunku do obywatela Ukrainy zatrudnionego na umowę zlecenie w Polsce.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, prowadzącego działalność gospodarczą, przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w stosunku do obywatela Ukrainy zatrudnionego na umowę zlecenie w Polsce - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w stosunku do obywatela Ukrainy zatrudnionego na umowę zlecenie w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Firma w związku z prowadzoną działalnością planuje zatrudnienie, w oparciu o umowę zlecenie, obcokrajowca narodowości ukraińskiej. Osoba ta będzie posiadała wizę pracowniczą na okres 6 miesięcy. Z dotychczasowych rozmów przeprowadzonych z tą osobą wynika, iż będzie ona po ok. dwóch miesiącach dążyła do uzyskania Karty Pobytu z prawem pracy od wojewody nawet na 3 lata. Osoba ta będzie posiadała miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz oświadczy, że dąży aby jej centrum interesów gospodarczych znajdowało się na terenie Polski od momentu zamieszkania w Polsce. Osoba dokona zgłoszenia identyfikacyjnego do Urzędu Skarbowego, które zostanie złożone na formularzu NIP-7.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W przedstawionym powyżej opisie zdarzenia przyszłego, zaistniały wątpliwości czy firma dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez osobę z Ukrainy, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, może stosować do tej osoby nieograniczony obowiązek podatkowy i rozliczać podatek, za wykonane na jego rzecz usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej, na zasadach ogólnych począwszy od dnia podpisania umowy z tą osobą.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez osobę z Ukrainy, posiadającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski, oświadczającą, iż jej centrum interesów gospodarczych znajduje się na terenie Polski, może stosować do tej osoby nieograniczony obowiązek podatkowy i rozliczać podatek, za wykonane na jego rzecz usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej na zasadach ogólnych począwszy od dnia podpisania umowy z tą osobą. Na poparcie zajętego przez firmę Mind Union stanowiska, firma zamierza wskazać na podstawy prawne, co następuje.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca I991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: z 2000 r. Dz. U. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - stosownie do art. 3 ust. 1a ww. ustawy - uważa się osobę fizyczną, która posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W związku z wyżej wskazanym przepisem prawnym, wystarczy że osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego spełnia tylko jeden warunek, jak we wskazanym przez nas przypadku - tj. centrum interesów gospodarczych, to na tej podstawie będzie ona traktowana jako osoba mająca miejsce zamieszkania na terytorium Polski i obowiązuje ją nieograniczony obowiązek podatkowy.

Kolejno, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2011 r. (IPPB4/415-43/11-2/SP), stwierdził, iż "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd. Osoba z Ukrainy współpracująca z firmą Mind Union w oparciu o umowę zlecenie, przebywać będzie na terenie Polski i tu będzie jej jedyne - "źródło dochodów".

Artykuł 15 ust. 1 Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Ukrainy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Kijowie dnia 12 stycznia 1993 r. (Dz. U. z 1994 r. Nr 63, poz. 269) stanowi, że z uwzględnieniem postanowień artykułów 16, 18, 19 i 20 płace, uposażenia i inne podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania (art. 4 ust. 1 ww. Konwencji) w Umawiającym się Państwie osiąga z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tam wykonywana, to osiągane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.): osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy: za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

Natomiast stosownie do art. 3 ust. 2a tej ustawy: osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika "lub" w sformułowaniu "centrum interesów osobistych lub gospodarczych" dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przez "centrum interesów osobistych" należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawianie hobby itp. Z kolei "centrum interesów gospodarczych" to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a powołanej ustawy analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów życiowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością planuje zatrudnienie, w oparciu o umowę zlecenie, obcokrajowca narodowości ukraińskiej (obywatela Ukrainy). Osoba ta będzie posiadała wizę pracowniczą na okres 6 miesięcy, a po około 2 miesiącach będzie dążyła do uzyskania Karty Pobytu z prawem pracy od wojewody nawet na 3 lata. Obywatel Ukrainy będzie posiadał miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz oświadczy, że dąży aby jego centrum interesów gospodarczych znajdowało się na terenie Polski od momentu zamieszkania w Polsce.

Zatem skoro obywatel Ukrainy będzie posiadał centrum interesów gospodarczych w Polsce, a przy tym zamierza pracować na podstawie umowy zlecenie przez wskazany we wniosku okres, to należy go uznać za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W związku z tym należy odwołać się do art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że: za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca będzie zobowiązany jako płatnik pobierać podatek według zasad dotyczących rezydentów polskich, traktując obywatela Ukrainy jako osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym znajdą zastosowanie przepisy art. 41 ust. 1 oraz art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując - Wnioskodawca dokonując wypłaty należności za wykonane na jego rzecz usługi przez obywatela z Ukrainy, posiadającego miejsce zamieszkania na terytorium Polski, może stosować do tej osoby nieograniczony obowiązek podatkowy i rozliczać podatek, za wykonane na jego rzecz usługi na podstawie umowy cywilnoprawnej, na zasadach ogólnych począwszy od dnia podpisania umowy z tą osobą.

Końcowo należy wskazać, że w niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowanie powołany przez Wnioskodawcę art. 15 ust. 1 umowy polsko-ukraińskiej. Przepis ten dotyczy przychodów z pracy najemnej i nie odnosi się do przychodów z umowy zlecenia. Jednakże powyższa okoliczność nie miała wpływu na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawy.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadła ona w indywidualnej sprawie i nie jest wiążąca dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.