ILPB1/4511-1-354/15-4/IM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 10 czerwca 2015 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPB1/4511-1-354/15-4/IM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2015 r. (data wpływu 9 marca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 22 maja 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 12 maja 2015 r., znak ILPB1/4511-1-354/15-2/IM, na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 15 maja 2015 r., a w dniu 22 maja 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 21 maja 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W miesiącu 06/2013 r. Wnioskodawca wykonał usługę dla firmy "A" sp. z o.o. mieszczącą się w B. Po wykonaniu usługi Wnioskodawca wystawił fakturę z terminem płatności do 12 lipca 2013 r. Firma "A" niestety nie zapłaciła za wykonaną usługę i została sprawa skierowana do sądu i mimo tego, że została zasądzona zapłata to firma nie zapłaciła, a w międzyczasie ogłosiła upadłość, nie ma niestety możliwości ściągnięcia długu.

Wnioskodawca zaznacza, że podatek oraz VAT został odprowadzony od wykonanej usługi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie zostało wydane postanowienie o bezskutecznej egzekucji przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym, przed którym toczyło się postępowanie egzekucyjne przeciwko spółce "A" Sp. z o.o. z siedzibą w B.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie toczył się w sposób następujący.

W dniu 11 czerwca 2013 r. za świadczone usługi na rzecz ww. spółki przez Wnioskodawcę została wystawiona faktura VAT opiewająca na kwotę 28.505,25 zł brutto.

W dniu 4 września 2013 r. do dłużnika skierowane zostało wezwanie do zapłaty kwoty roszczenia głównego 28.505.25 zł wraz z odsetkami, której świadczenie nie zostało uregulowane we wskazanym terminie.

W dniu 2 października 2013 r. złożono w Sądzie Rejonowym pozew o zapłatę kwoty 29.054,00 zł, w oparciu o który w dniu 11 października 2013 r. wydano nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym w sprawie o zapłatę, który został zaopatrzony w klauzulę wykonalności w dniu 11 września 2014 r.

W oparciu o tytuł wykonawczy, tj. nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany przez Sąd Rejonowy z dnia 11 października 2014 r. w sprawie o zapłatę, zaopatrzony w klauzulę wykonalności w dniu 11 września 2014 r., wszczęto postępowanie egzekucyjne u Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym o zwrot kwoty 29.054,00 zł (słownie dwadzieścia dziewięć tysięcy pięćdziesiąt cztery złote 00/100) wraz z ustawowymi odsetkami oraz kwoty 2.181,00 zł słownie dwa tysiące siedemset osiemdziesiąt jeden złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwoty 2.417.00 zł (słownie dwa tysiące czterysta siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego a także kwoty 6,00 zł zwrotu kosztów postępowania klauzulowego.

W toku postępowania egzekucyjnego w dniu 9 grudnia 2014 r. Sąd Rejonowy w sprawie wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości spółki "A" - Sp. z o.o. z możliwością zawarcia układu.

Wnioskodawca wskazuje, iż należności wynikające z faktury VAT, w oparciu o które Sąd Rejonowy wydal nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym zostały zarachowane i odprowadzony został od nich również należny podatek VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca może zaliczyć niezapłaconą fakturę do kosztów uzyskania przychodów i kiedy może to zrobić.

Zdaniem Wnioskodawcy, należałoby uznać, iż wierzytelności wynikające z faktury VAT, w oparciu o którą wydano tytuł wykonawczy, stanowią należności nieściągalne z tego względu, że majątek dłużnika w oczywisty sposób nie wystarczy na zaspokojenie należności wobec instytucji Skarbu Państwa i Zakładów Ubezpieczeń Społecznych, które są wierzycielami uprzywilejowanymi w postępowaniu egzekucyjnym.

Doświadczenie i praktyka wskazuje, iż postępowania upadłościowe toczą się często przez wiele lat, a postanowienie o zakończeniu postępowania upadłościowego z którego będzie wynikać, czy i którzy wierzyciele oraz w jakim stopniu zostali zaspokojeni może być znane w bardzo odległej przyszłości, dlatego też w ocenie Wnioskodawcy wierzytelności należałoby uznać za nieściągalne, które Wnioskodawca powinien skorygować rachunkowo w prowadzonej przez siebie księgowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

* pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

* być właściwie udokumentowany.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako przedawnione. Zauważyć przy tym należy, że kwestie związane z przedawnieniem roszczeń, w tym związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121, z późn. zm.), których wykładnia nie może być przedmiotem interpretacji indywidualnej, bowiem przepisy tej ustawy nie są przepisami prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 w związku z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Stosownie natomiast do treści art. 23 ust. 1 pkt 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ww. ustawy, za wierzytelności, o których mowa w ust. 1 pkt 20, uważa się te wierzytelności, których nieściągalność została udokumentowana:

1. postanowieniem o nieściągalności, uznanym przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydanym przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego,

albo

2.

postanowieniem sądu o:

a.

oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub

b.

umorzeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, gdy zachodzi okoliczność, o której mowa w lit. a, lub

c.

ukończeniu postępowania upadłościowego obejmującego likwidację majątku, albo

3.

protokołem sporządzonym przez podatnika, stwierdzającym, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów, nieściągalnej wierzytelności jest łączne spełnienie następujących warunków:

* wierzytelność nie jest wierzytelnością przedawnioną,

* w momencie powstania wierzytelności była ona zarachowana jako przychód należny,

* nieściągalność tej wierzytelności została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jeżeli zatem wierzytelność spełnia wskazane warunki, może zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej nie wcześniej, niż zostanie spełniony ostatni z warunków.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że wierzytelność, o której mowa we wniosku została zarachowana jako przychód należny. Jednakże wierzytelność ta nie została udokumentowana w sposób określony w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w sposób warunkujący możliwość zaliczenia ich do kosztów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazuje, że w toku postępowania egzekucyjnego w dniu 9 grudnia 2014 r. otrzymał od Sądu Rejonowego postanowienie o ogłoszeniu upadłości spółki z możliwością zawarcia układu. Dokument tego typu nie został wymieniony w art. 23 ust. 2 ww. ustawy jako dokument uprawniający do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów nieściągalnej wierzytelności. Zatem nie został spełniony jeden z powyżej wskazanych warunków, mówiący o właściwym udokumentowaniu wierzytelności, tj. w sposób, o którym mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego oraz przytoczone regulacje prawne wskazać należy, że Wnioskodawca nie może zaliczyć niezapłaconej faktury do kosztów uzyskania przychodów.

Z uwagi na powyższe odpowiedź na drugą część pytania dotyczącą momentu zaliczenia niezapłaconej faktury do kosztów uzyskania przychodów stała się bezprzedmiotowa.

Stanowisko Wnioskodawcy uznano zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Do wniosku dołączono plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl