ILPB1/4511-1-306/15-2/TW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 20 lutego 2015 r. (data wpływu 26 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

* obowiązków płatnika związanych z otrzymaniem świadczenia przez pracownika z tytułu przewozu przy wykorzystaniu własnych środków transportu - jest prawidłowe.

* obowiązków płatnika związanych z otrzymaniem świadczenia przez pracownika z tytułu przewozu przy wykorzystaniu cudzych środków transportu - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z otrzymaniem świadczenia przez pracownika z tytułu przewozu przy wykorzystaniu własnych środków transportu i w zakresie obowiązków płatnika związanych z otrzymaniem świadczenia przez pracownika z tytułu przewozu przy wykorzystaniu cudzych środków transportu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka (dalej: Wnioskodawca lub Spółka), w związku ze znaczną odległością pomiędzy siedzibą Spółki a miejscami zamieszkania jej pracowników, organizuje dla ww. osób transport do i z miejsca pracy. Transport odbywa się przy wykorzystaniu środków transportowych stanowiących własność Spółki lub przy użyciu pojazdów będących w posiadaniu innych przedsiębiorców świadczących usługi krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób. W każdym przypadku przewozy pracowników, które organizowane są przez Spółkę realizowane są autobusami lub busami przeznaczonymi konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. Koszty związane z tego rodzaju transportem, w pierwszym kroku, ponoszone są przez Spółkę, a następnie w określonej wysokości przenoszone są na pracowników (Spółka potrąca z wynagrodzeń pracowników określone kwoty - 30% lub 40% ceny biletu).

Pracownicy, którzy zdecydowali się samodzielnie zorganizować sobie transport do i z miejsca pracy (tekst jedn.: nie korzystać ze wsparcia oferowanego w tym zakresie przez Spółkę) otrzymują natomiast od Spółki pieniężny ryczałt, który po opodatkowaniu wypłacany jest pracownikom wraz z miesięcznym wynagrodzeniem.

Zasady partycypacji pracowników Spółki w kosztach związanych z transportem oraz wypłaty ryczałtu pieniężnego reguluje art. 26 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy (dalej: ZUZP), zgodnie z którym:

" § 1. Pracownikowi przysługuje dopłata do biletów na przewóz do/z miejsca pracy na zasadach określonych w § 2.

§ 2. Dopłata do biletu wynosi:

§ 3. 1. Pracownikowi korzystającemu z przewozów do/z miejsca pracy innych, niż określone w § 2, na wniosek pracownika, może być przyznana dopłata w formie ryczałtu, w wysokości 60% miesięcznej ceny biletu określonej w Tabeli miesięcznych cen biletów, o której mowa w § 2 lit. a, nie więcej jednak niż 60% za 50 km Przez 50 km należy rozumieć odległość od miejsca pracy do miejsca stałego zameldowania/zamieszkania."

W przypadku przewozów, o których mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP Spółka samodzielnie ustala trasy poszczególnych linii, wyznacza godziny odjazdów i przyjazdów środków transportu oraz zapewnia pełną obsługę techniczną wykorzystywanych w tym celu samochodów.

W przypadku przewozów, o których mowa w art. 26 § 2 lit. b ZUZP, w zależności od przewoźnika, Spółka podejmuje działania polegające przede wszystkim na zbieraniu zamówień od pracowników w zakresie preferowanych linii transportu oraz preferowanych środków lokomocji, nabywaniu biletów lub innych znaków legitymacyjnych uprawniających pracowników do korzystania z danego środka lokomocji, wnoszeniu stosownych opłat na rachunki przedsiębiorstw transportowych, wydawaniu biletów/znaków legitymacyjnych pracownikom oraz koordynowaniu innych działań mających na celu wprowadzenie ładu do tej formy organizowania transportu.

W przypadku przewozów, o których mowa w art. 26 § 3 ZUZP Spółka nie podejmuje żadnych działań związanych z organizacją transportu. Działanie Spółki ogranicza się w tym przypadku wyłącznie do kalkulowania wysokości należnego świadczenia pieniężnego i jego wypłaty.

Wprowadzone przez Spółkę (historycznie) terminologiczne rozróżnienie w zakresie przewozów, o których mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP i art. 26 § 2 lit. b ZUZP powodowane było wyłącznie chęcią zróżnicowania wysokości poziomu partycypacji pracowników w koszach ogólnych transportu (w zależności od rodzaju środka transportu z jakiego zdecydował się korzystać pracownik). Posłużenie się przez Spółkę w ZUZP terminem "nieorganizowany" nie oznacza jednak, że Spółka nie podejmuje w tym zakresie żadnych działań. Brak aktywności ze strony Spółki dotyczy wyłącznie opcji przewidzianej przepisami art. 26 § 3 ZUZP.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika od Spółki z tytułu przewozu, o którym mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP, tj. przy wykorzystaniu własnych środków transportu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

2. Czy wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika od Spółki z tytułu przewozu, o którym mowa w art. 26 § 2 lit. b. ZUZP, tj. przy wykorzystaniu cudzych środków transportu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika od Spółki z tytułu przewozu, o którym mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP, tj. przy wykorzystaniu własnych środków transportu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika od Spółki z tytułu przewozu, o którym mowa w art. 26 § 2 lit. b. ZUZP, tj. przy wykorzystaniu cudzych środków transportu korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

UZASADNIENIE stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z obowiązującym począwszy od 1 stycznia 2015 r. art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT, wolna od podatku jest " (...) wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika z tytułu organizowanego przez pracodawcę dowozu pracowników autobusem w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.)". W myśl art. 2 pkt 41 ustawy - Prawo o ruchu drogowym autobusem jest z kolei " (...) pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą".

Z zestawienia powyższych przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, wywieść należy wniosek, że zwolnieniu z opodatkowania podlegają świadczenia polegające na zapewnieniu pracownikowi dowozu do i z pracy, ale wyłącznie pod warunkiem łącznego spełnienia następujących przesłanek:

* świadczenie zapewniane jest pracownikowi przez pracodawcę,

* świadczenie przyjmuje postać niepieniężną,

* dowóz organizowany jest przez pracodawcę,

* dowóz odbywa się pojazdem będącym autobusem w rozumieniu ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Świadczenie zapewniane pracownikowi przez pracodawcę.

Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciami "pracownik" oraz "pracodawca", w ocenie Wnioskodawcy, oznaczać powinno, że zakresem przedmiotowego zwolnienia objęte są wyłącznie te świadczenia, które otrzymywane są przez osoby posiadające status pracowników. A contrario, przedmiotowym zwolnieniem nie jest tym samym objęty dowóz, który organizowany jest na rzecz osób nieposiadających statusu pracowników, tj. osób będących np. zleceniobiorcami czy wykonawcami dzieła.

Ponieważ zapewniany przez Spółkę transport realizowany jest na rzecz pracowników to, w ocenie Spółki, uznać należy, że pierwszy z warunków uprawniających Wnioskodawcę do skorzystania z preferencji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT został spełniony.

Niepieniężna postać świadczenia.

W pierwszej kolejności zwrócić należy uwagę na fakt, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przychodem są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika pieniądze oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przychód może tym samym przyjąć postać pieniężną lub niepieniężną (rzeczową lub niematerialną). W drugiej kolejności zauważyć należy, że wprowadzony począwszy od 2015 r. przepis art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT nie posługuje się pojęciem "przychód z tytułu dowozu", ale zwrotem "świadczenie z tytułu dowozu".

W konsekwencji powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że przepis art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT nie obejmuje swoim zakresem wypłat pieniężnych, ale wyłącznie świadczenia natury niepieniężnej polegające na "wyświadczeniu" na rzecz pracownika usługi transportowej (wykonanej przy pomocy swoich lub obcych środków lokomocji).

Powyższy wniosek, zdaniem Wnioskodawcy, wywieść można dodatkowo z lektury pozostałych zwolnień przewidzianych przepisami art. 21 ustawy o PIT. Przykładowo wskazać bowiem można na art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy gdzie ustawodawca w sposób jednoznaczny stanowi o zwolnieniu z opodatkowania świadczeń rzeczowych oraz świadczeń pieniężnych. Brak takiego zastrzeżenia na poziomie art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT, w ocenie Wnioskodawcy, w konsekwencji oznaczać powinno objęcie zakresem normy art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT wyłącznie świadczeń niepieniężnych.

Przenosząc powyższe na grunt ustalenia natury świadczenia zapewnianego przez Spółkę swoim pracownikom zwrócić należy uwagę na fakt, że przedmiotem świadczenia regulowanego przepisami art. 26 § 2 ZUZP jest usługa transportowa, która - w zależności od wybranej przez pracownika formy organizacyjnej - może być usługą własną na rzecz osób uprawnionych (art. 26 § 2 lit. a ZUZP) lub usługą zakupioną (art. 26 § 2 lit. b ZUZP).

Powyższy wniosek, potwierdzający niepieniężną naturę świadczenia w postaci dowozu, wielokrotnie potwierdzany był tak w interpretacjach indywidualnych władz skarbowych, jak i w wyrokach sądów administracyjnych. Przykładowo wskazać można choćby na wyrok NSA z dnia 3 listopada 2011 r. (sygn. II FSK 1208/09), w którym sąd jednoznacznie stwierdził, że " (...) pracownik - uzyskując możliwość skorzystania z organizowanych przez pracodawcę (...) dojazdów do i z pracy - otrzymuje przysporzenie majątkowe, które ma kluczowe znaczenie dla zakwalifikowania przychodu z nieodpłatnego świadczenia. Przy czym świadczenie pracodawcy na rzecz pracownika polega na zagwarantowaniu pracownikowi możliwości (...) korzystania z dojazdów, zaś pracownik otrzymując taką możliwość - uzyskuje przysporzenie majątkowe, mające postać (...) świadczenia. Skoro więc nie budzi żadnych wątpliwości spełnienie świadczenia przez pracodawcę, który zapewniając (...) przejazdy zadeklarowanym pracownikom - daje świadczenie, to jego symetrycznym odbiciem i skutkiem, jest - otrzymanie (...) świadczenia przez pracownika. Ma ono postać przysporzenia majątkowego o wartości oferowanych mu usług dojazdu do pracy".

W tym miejscu zwrócić również należy uwagę na fakt, że zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT, w ocenie Wnioskodawcy, nie stanowi przy tym wyłącznie o świadczeniach nieodpłatnych, ale dotyczy każdej niepieniężnej formy wsparcia pracowników. W nowo uchwalonym przepisie ustawodawca posłużył się bowiem terminem "świadczenie", a nie "świadczenie bezpłatne/nieodpłatne".

Co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, przedmiotowe zwolnienie nie ogranicza się wyłącznie do wartości świadczeń nieodpłatnych, ale obejmuje swoim zakresem również świadczenia częściowo odpłatne.

Potwierdzeniem prawidłowości takiej interpretacji przedmiotowego przepisu mogą być przykładowo inne zwolnienia przewidziane ustawą PIT oraz stosowana wobec nich praktyka interpretacyjna organów podatkowych i sądów administracyjnych. Przykładowo zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67a stanowi o świadczeniach otrzymanych przez pracowników w związku z pobytem dzieci w żłobkach lub klubach dziecięcych. Zgodnie z powszechną praktyką interpretacyjną przepis ten znajduje zastosowanie zarówno do świadczeń nieodpłatnych, jak i częściowo odpłatnych - w myśl interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 12 kwietnia 2012 r. (sygn. IPPB4/415-7/12-4/MP), " (...) wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są określone w regulaminie świadczeń socjalnych i sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych świadczenia dla pracowników związane z pobytem dzieci osób uprawnionych do tych świadczeń w żłobkach lub klubach dziecięcych. Zatem przekazane pracownikom świadczenia w formie dofinansowania do żłobków lub klubów dziecięcych, sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych będą przychodem zwolnionym od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w całości". Kolejnym zwolnieniem, które zdaniem Wnioskodawcy, można interpretować analogicznie do art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT jest zwolnienie przewidziane w art. 21 ust. 1 pkt 90, zgodnie z którym wolna od opodatkowania jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Zgodnie z ukształtowaną praktyką, przedmiotowe zwolnienie obejmuje tak świadczenia nieodpłatnie, jak i częściowo odpłatne. Na potwierdzenie powyższego wskazać można na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 maja 2013 r. (sygn. IPPB2/415-246/13-2/MG), w której organ stwierdził, iż " (...) Wnioskodawca nie jest obowiązany do obliczenia i pobrania, jako płatnik zaliczek na podatek dochodowy z tytułu finansowania lub współfinansowania swoim pracownikom podnoszenia kwalifikacji zawodowych (...) Finansowanie lub współfinansowanie przez Wnioskodawcę pracownikom wymienionych form podnoszenia kwalifikacji zawodowych, zgodnie z przepisami ustawy - Kodeks cywilny stanowi dla pracownika przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystający ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych".

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT obejmuje swoim zakresem tak świadczenia nieodpłatne, jak i świadczenia częściowo odpłatne - w zakresie odpłatności ponoszonej przez pracodawcę.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt Spółki, w ocenie Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że skoro w okolicznościach, o których mowa w art. 26 § 2 ZUZP (w odróżnieniu od sytuacji, o której mowa w art. 26 § 3 ZUZP gdzie Spółka wypłaca określone kwoty pieniężne na rzecz pracowników) Wnioskodawca stawia do dyspozycji pracowników świadczenie w postaci możliwości skorzystania z przewozu (finansując je z własnych środków a dopiero niejako w następnym kroku "odzyskując" część tak poniesionych kosztów) to Spółka zapewnia pracownikom świadczenie niepieniężne częściowo odpłatne, które z uwagi na argumentację wskazaną powyżej spełnia także drugi z warunków uprawniających Wnioskodawcę do skorzystania z preferencji, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT.

Organizowanie dowozu przez pracodawcę.

Zgodnie z definicją słownika języka polskiego PWN "organizować" oznacza "planować i koordynować poszczególne etapy jakichś działań". Słownik Języka Polskiego pod red. prof. Mieczysława Szymczaka stanowi z kolei, że organizować to "urządzać, (...) układać coś w pewne formy, (...) wprowadzać do czegoś ład...".

Przy takim znaczeniu słowa organizować oraz wobec braku zdefiniowania go w sposób odmienny na poziomie ustawy o PIT, w ocenie Wnioskodawcy, termin "organizacja", o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT rozumiany powinien być jako całokształt działań podejmowanych przez pracodawcę zmierzających do zapewnienia pracownikom środków lokomocji na potrzeby przemieszenia się z i do pracy. W ocenie Spółki "organizacja" nie oznacza przy tym konieczności wykorzystywania jedynie własnych środków technicznych służących transportowi osób.

Przenosząc powyższe uwagi na grunt Spółki, w ocenie Wnioskodawcy, stwierdzić należy, że zarówno zapewnienie własnych środków transportu, jak i działania polegające przede wszystkim na zbieraniu zamówień od pracowników w zakresie preferowanych linii transportu oraz preferowanych środków lokomocji oferowanych przez podmioty trzecie, nabywaniu biletów lub innych znaków legitymacyjnych uprawniających pracowników do korzystania z danego środka lokomocji, wnoszeniu stosownych opłat na rachunki przedsiębiorstw transportowych, wydawaniu biletów/znaków legitymacyjnych pracownikom oraz koordynowaniu innych działań mających na celu wprowadzenie ładu w zakresie przemieszczania się pracowników do i z pracy mieszczą się w pojęciu organizacji dowozu przez pracodawcę.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, warunek trzeci, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT uznać należy za spełniony zarówno w zakresie przewozów, o których mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP, jak i art. 26 § 2 lit. b ZUZP.

Odnosząc się z kolei do terminu "przewozy nieorganizowane przez Spółkę", o których mowa w art. 26 § 2 lit. b ZUZP Spółka pragnie zwrócić uwagę na treść art. 199a § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia się zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności.

W kontekście takiego brzmienia przepisu Ordynacji podatkowej, w ocenie Spółki, dla rozstrzygnięcia czy przewozy organizowane w formie, o której mowa w art. 26 § 2 lit. b ZUZP stanowią "dowóz organizowany przez pracodawcę" czy też nie, kluczowe znaczenie ma nie literalne brzmienie ww. zapisów, ale całokształt okoliczności towarzyszących wprowadzeniu takiego postanowienia oraz rzeczywisty sposób realizowania/organizowania przez Spółkę tej formy transportu.

W tym miejscu raz jeszcze Spółka pragnie zwrócić uwagę na fakt, że wprowadzone przez Spółkę (historycznie) terminologiczne rozróżnienie w zakresie przewozów, o których mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP i art. 26 § 2 lit. b ZUZP powodowane było wyłącznie chęcią zróżnicowania wysokości poziomu partycypacji pracowników w koszach ogólnych transportu (w zależności od rodzaju środka transportu z jakiego zdecydował się korzystać pracownik). Posłużenie się przez Spółkę w ZUZP terminem "nieorganizowany" nie oznacza jednak, że Spółka nie podejmuje w tym zakresie żadnych działań. Brak aktywności ze strony Spółki dotyczy wyłącznie opcji przewidzianej przepisami art. 26 § 3 ZUZP.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, aktualne brzmienie art. 26 § 2 lit. b ZUZP nie stoi na przeszkodzie dla zwolnienia również tej formy świadczenia na rzecz pracowników z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT. Niezależnie od treści postanowień ZUZP Spółka organizuje bowiem dowóz na rzecz pracowników.

Rodzaj środka transportu.

Odesłanie do ustawy - Prawo o ruchu drogowym w zakresie rodzaju środka transportu jakim dojazd ma być realizowany, w ocenie Wnioskodawcy, oznacza, że wyłącznie transport pojazdem uznanym za autobus może korzystać z preferencji w zakresie PIT.

O ile zatem przewozy pracownicze realizowane będą przez Spółkę lub przez zewnętrznych przewoźników autobusami w rozumieniu art. 2 pkt 41 ustawy - Prawo o ruchu drogowym, także czwarty warunek art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT uznać należy za spełniony.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, wartość świadczenia otrzymanego przez pracownika od Spółki zarówno z tytułu przewozu, o którym mowa w art. 26 § 2 lit. a ZUZP, jak i przewozu, o którym mowa w art. 26 § 2 lit. b ZUZP korzysta ze zwolnienia z opodatkowania przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 14a ustawy o PIT, jako że:

* świadczenie w postaci dowozu do i z pracy stanowi świadczenie na rzecz pracownika,

* świadczenie przyjmuje postać niepieniężną,

* dowóz do i z pracy jest organizowany przez pracodawcę,

* dowóz do i z pracy odbywa się pojazdem spełniającym definicję autobusu w rozumieniu ustawy - Prawo o ruchu drogowym.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.