ILPB1/4511-1-255/16-3/AK - Ustalenie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ceny nabycia trzody chlewnej i dodatku kompensacyjnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2016 r. (data wpływu 9 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ceny nabycia trzody chlewnej i dodatku kompensacyjnego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów ceny nabycia trzody chlewnej i dodatku kompensacyjnego.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 138c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 12 maja 2016 r. nr ILPB1/4511-1-255/16-2/AK Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania. Wezwanie wysłano w dniu 12 maja 2016 r., skutecznie doręczono w dniu 17 maja 2016 r.

Pomimo wystosowania wezwania, Wnioskodawca nie uzupełnił wniosku o adres elektroniczny do doręczeń.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki jawnej z siedzibą w Polsce (dalej: "Spółka Jawna") będącej czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka Jawna, której wspólnikiem jest Wnioskodawca, prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest między innymi skup i sprzedaż trzody chlewnej. Spółka Jawna kupuje od rolników indywidualnych trzodę chlewną, którą następnie sprzedaje do rzeźni. Tym samym Spółka Jawna w transakcjach handlowych z rolnikami indywidualnymi jest nabywcą (kupującym), a w transakcjach handlowych z rzeźniami jest sprzedającym. W przypadku zakupu trzody chlewnej od rolników dokonujących dostawy trzody chlewnej pochodzącej z własnej działalności rolniczej (tzw. rolników ryczałtowych) rolnik ryczałtowy otrzymuje od Spółki Jawnej fakturę VAT-RR dokumentującą transakcję, która jest wystawiona zgodnie z wszystkimi wymaganiami wynikającymi z ustawy o podatku od towarów i usług.

W celu zapewnienia ciągłości dostaw trzody chlewnej do rzeźni Spółka Jawna ma zamiar podjąć działania mające na celu zachęcić rolników indywidualnych do sprzedaży trzody chlewnej na rzecz Spółki Jawnej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. W tym celu Spółka Jawna przy nabyciu trzody chlewnej od rolników indywidualnych chce im wręczać talon (voucher), który przy kolejnej sprzedaży trzody chlewnej będzie wymieniany na gotówkę, która będzie wypłacana rolnikom przez Spółkę Jawną od razu przy zakupie trzody chlewnej. Taka forma płatności w gotówce przy kolejnej dostawie produktów rolnych ma zachęcić rolników indywidualnych do sprzedaży produktów właśnie Spółce Jawnej, a nie innym podmiotom gospodarczym.

Przykładowo Spółka Jawna pierwszy raz kupując od rolnika jedną sztukę trzody chlewnej za cenę ok. 600 zł brutto wręczałaby mu talon o nominale 50 zł, przy kolejnej transakcji znowu kupując od rolnika jedną sztukę trzody chlewnej za cenę ok. 600 zł brutto, rolnik zamieniałby wcześniej otrzymany talon na 50 zł, które byłoby wypłacone przez Spółkę Jawną od razu w gotówce. W ten sposób rolnik przy kolejnej dostawie otrzymywałby kwotę 600 zł brutto przelewem na rachunek bankowy nie później niż 14-go dnia, licząc od dnia zakupu i 50 zł w gotówce od razu "do ręki". Zatem rolnik otrzymywałby od Spółki Jawnej przy kolejnej dostawie łącznie kwotę 650 zł brutto.

W ocenie Spółki Jawnej oraz Wnioskodawcy taka płatność "gotówką do ręki" zachęci rolników do sprzedaży produktów rolnych właśnie na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z wypłacaną w gotówce kwotą oraz w celach promocyjnych Spółka Jawna na wystawianej przez siebie fakturze VAT-RR w kolumnie "nazwa nabytych produktów" wpisywałby dwie pozycje: 1. trzoda chlewna, 2. dodatek kompensacyjny lub dodatek lojalnościowy.

Przy przyjętych powyżej dla przykładu kwotach 600 zł brutto za trzodę chlewną i 50 zł za talon (dodatek kompensacyjny), do pozycji 1 - trzoda chlewna byłaby przyporządkowana kwota 560,75 zł (600 zł brutto), a do pozycji 2 - dodatek kompensacyjny byłaby przyporządkowana kwota 46,73 zł (50 zł brutto). W przypadku każdej z dwóch pozycji zostałaby wskazana wysokość podatku VAT. Następnie kwoty odnoszące się do pozycji 1 i 2 byłyby sumowane i suma byłaby wpisywana w rubryce "wartość nabytych produktów rolnych bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku", od tej sumy byłaby obliczana i wpisywana w kolejnej rubryce na fakturze "kwota zryczałtowanego zwrotu podatku od wartości nabytych produktów rolnych". Następnie wartości wpisane w rubrykach "wartość nabytych produktów rolnych bez kwoty zryczałtowanego zwrotu podatku" i "kwota zryczałtowanego zwrotu podatku od wartości nabytych produktów rolnych" byłyby sumowane i wpisywane w rubryce "wartość nabytych produktów rolnych wraz z kwotą zryczałtowanego zwrotu podatku" oraz w rubryce "kwota należności ogółem". Jednocześnie na fakturze byłaby wpisana kwota, która została wpłacona w gotówce (w podanym przykładzie 50 zł brutto) i kwota, która pozostaje do zapłaty na rachunek bankowy rolnika ryczałtowego (w podanym przykładzie 600 zł brutto).

Spółka jawna prowadzi księgi handlowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy całość ceny nabycia trzody chlewnej, w tym część stanowiąca dodatek kompensacyjny (dodatek lojalnościowy), z wyłączeniem wartości podatku naliczonego, stanowi w momencie sprzedaży tej trzody przez Spółkę koszt uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w zysku Spółki Jawnej. Pytanie nie dotyczy uznania za koszt podatkowy podatku naliczonego związanego z pozycją numer 1 oraz 2 wskazaną na fakturze zgodnie z treścią opisu zdarzenia przyszłego.

Zdaniem Wnioskodawcy, pomimo że na fakturze byłyby wpisywane dwie pozycje: 1 - trzoda chlewna, 2 - dodatek kompensacyjny lub dodatek lojalnościowy, to całość należności byłaby wypłacana z tytułu dostawy produktów rolnych. Jedynie ze względów promocyjnych na fakturze następowałoby wyszczególnienie dwóch pozycji i zapłata części należności w gotówce, a części należności przelewem. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku późniejszej sprzedaży trzody chlewnej nabytej w okolicznościach przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego miałby on prawo do zaliczenia do swoich kosztów podatkowych, w części, w której uczestniczy w zysku Spółki Jawnej, całości ceny nabycia trzody chlewnej, z wyłączeniem wartości podatku naliczonego. Prezentacja w odrębnej pozycji na fakturze części ceny nabycia, nawet w przypadku gdy taka prezentacja nie pozostaje w zgodzie z odrębnymi przepisami, nie powoduje braku możliwości uznania za koszt podatkowy całości wartości netto nabycia trzody chlewnej, w tym tej części ceny, która ze względów, w szczególności marketingowych, została określona mianem dodatku kompensacyjnego (dodatku lojalnościowego).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f., przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Jednocześnie, zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.f., zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 u.p.d.o.f. i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów.

u.p.d.o.f. nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W przedmiotowej sprawie podstawowym zagadnieniem jest uznanie dodatku kompensacyjnego (dodatku lojalnościowego) za część ceny nabycia trzody chlewnej. W ocenie Wnioskodawcy, dodatek kompensacyjny (dodatek lojalnościowy) stanowi wyszczególnioną na fakturze jedynie ze względów marketingowych część ceny nabycia trzody chlewnej. Dostawca trzody chlewnej z tytułu jej sprzedaży jest uprawiony do żądania zapłaty całej ceny, w tym również dodatku kompensacyjnego (dodatku lojalnościowego). Spółka Jawna w analizowanej sytuacji przekazuje swojemu dostawcy środki pieniężne stanowiące wartość dodatku kompensacyjnego (dodatku lojalnościowego) jako część należnego temu dostawcy wynagrodzenia z tytułu sprzedaży trzody chlewnej. Gdyby nie dokonana sprzedaż trzody chlewnej (towaru) na rzecz Spółki Jawnej, to dostawca nie byłby uprawniony do żądania od Spółki Jawnej zapłaty, w tym również dodatku lojalnościowego. Innymi słowy dostawca nie otrzyma dodatku lojalnościowego bez dokonania sprzedaży na rzecz Spółki Jawnej. Wszystkie te okoliczności przemawiają za uznaniem, iż dodatku lojalnościowego w istocie część ceny nabycia trzody chlewnej.

Warto w tym miejscu wskazać, iż sposób w jaki podatnik ustala cenę, po której jest gotów nabyć towar, mieści się w zasadzie swobody zawierania umów i nie powinien mieć wpływu na możliwość rozpoznania takiej ceny w całości jako kosztu podatkowego, o ile oczywiście w tym przypadku spełnione są warunki ustawowe pozwalające uznać poniesioną cenę nabycia za koszt podatkowy.

W analizowanej sytuacji wydatek na nabycie trzody chlewnej nie został wymieniony w katalogu zawartym w treści art. 23 ust. 1 u.p.d.o.f. Z całą pewnością w rozpatrywanym przypadku można wskazać, iż wydatek jest ponoszony w związku z możliwością osiągnięcia - uzyskania przychodu ze sprzedaży trzody chlewnej. W szczególności jednak w analizowanej sprawie należy zwrócić uwagę na treść przepisu art. 22 ust. 5 u.p.d.o.f. Mając na uwadze tę regulację należy wskazać, iż do uznania za koszt podatkowy wydatków poniesionych na nabycie trzody chlewnej dochodzi w momencie dokonania jej sprzedaży przez Spółkę Jawną.

W sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego poniesiony wydatek będzie odpowiednio udokumentowany. Spółka Jawna będzie posiadać fakturę potwierdzającą nabycie trzody chlewnej, jak również będzie posiadać potwierdzenie uregulowania ceny nabycia w części w gotówce oraz w części przelewem bankowym na rachunek bankowy osoby sprzedającej na rzecz Spółki Jawnej trzodę chlewną.

W ocenie Wnioskodawcy spełnione zostaną zatem wszystkie warunki pozwalające uznać wydatek poniesiony na nabycie trzody chlewnej za koszt podatkowy, w tym w części dotyczącej dodatku kompensacyjnego (dodatku lojalnościowego) w momencie dokonania sprzedaży tej trzody. Wnioskodawca będzie uprawiony do zaliczenia do swoich kosztów podatkowych oczywiście jedynie tę część wydatku, która odpowiada udziałowi Wnioskodawcy w zysku Spółki Jawnej. Z uwagi na fakt, iż przedmiotem zapytania nie było uznanie za koszt podatkowy części ceny odpowiadającej podatkowi VAT, stanowisko przedstawione powyżej dotyczy zaliczenia do kosztów podatkowych jedynie wartości netto ceny nabycia trzody chlewnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1030, z późn. zm.), spółka osobowa to #8722; spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki jawne nie posiadają osobowości prawnej. Dochody tych spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki jawnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Ponadto art. 8 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 cyt. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, ponieważ to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów). Ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu, musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

* musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

* nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów,

* musi być należycie udokumentowany.

Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W przypadku ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

* bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),

* inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Klasyfikacja kosztów do wyżej wymienionych rodzajów kosztów uzyskania przychodu powinna odbywać się za każdym razem w oparciu o indywidualne cechy działalności podatnika, w ramach której wydatki te są ponoszone. Należy jednocześnie zaznaczyć, że prawidłowe zaliczenie wydatku do kosztów uzyskania przychodów uwarunkowane jest wykazaniem jego celowości i związku z osiągniętym przychodem, jak i prawidłowym udokumentowaniem. Trzeba pamiętać, że to na podatniku ciąży obowiązek prawidłowego rozliczania i wykazania związku poniesionych wydatków z przychodami, bo to on wywodzi skutki prawne w postaci zmniejszenia zobowiązania.

Moment potrącalności kosztów został przez ustawodawcę uregulowany w art. 22 ust. 5-5e ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22 ust. 5 cyt. ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 5a i 5b.

W art. 22 ust. 5a ww. ustawy wskazano, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Należy również zauważyć, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 5a pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane jest zeznanie (art. 22 ust. 5b ww. ustawy).

Generalną zasadą podatkowego rozliczania kosztów bezpośrednich jest ujęcie (potrącenie) w rachunku podatkowym kosztu bezpośrednio związanego z przychodem w roku jego związania z odpowiadającym mu przychodem, chyba że koszt bezpośredni został poniesiony po dniu sporządzenia sprawozdania finansowego po zakończonym roku podatkowym (nie późniejszym jednak niż termin określony do złożenia zeznania podatkowego) - w takim przypadku jest on potrącalny w roku podatkowym następującym po roku, którego dotyczy.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że koszty pozostające w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z faktycznie otrzymanymi lub należnymi przychodami danego roku podatkowego, podlegającymi opodatkowaniu w tym roku, są kosztami uzyskania przychodu na podstawie przepisów art. 22 ust. 5, ust. 5a albo 5b tej ustawy.

Stosownie do treści art. 22 ust. 5c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Zatem elementem decydującym o momencie rozpoznania kosztów uzyskania przychodów jest data, na którą (pod którą) dany koszt został prawidłowo ujęty w księgach rachunkowych. Ponadto z przepisu tego wynika, że podstawą do ujęcia kosztu jest faktura (rachunek) lub inny dowód wówczas, gdy nie ma faktur (rachunków).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa terminów do dokonywania odpowiednich czynności związanych z prowadzeniem ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, u podatników, którzy prowadzą księgi rachunkowe, za dochód z działalności gospodarczej uważa się dochód wykazany na podstawie prawidłowo prowadzonych ksiąg, zmniejszony o dochody wolne od podatku i zwiększony o wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, zaliczone uprzednio w ciężar kosztów uzyskania przychodów.

Jeżeli zatem przepisy ustawy o rachunkowości pozwalają zaewidencjonować dany wydatek w ciężar kosztów w danym dniu to dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów może być dzień, na który ujęto ten wydatek w księgach na podstawie faktury lub rachunku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem Spółki Jawnej. Spółka Jawna prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest między innymi skup i sprzedaż trzody chlewnej. Spółka Jawna kupuje od rolników indywidualnych trzodę chlewną, którą następnie sprzedaje do rzeźni. W celu zapewnienia ciągłości dostaw trzody chlewnej do rzeźni Spółka Jawna ma zamiar podjąć działania mające na celu zachęcić rolników indywidualnych do sprzedaży trzody chlewnej na rzecz Spółki Jawnej, której wspólnikiem jest Wnioskodawca. W tym celu Spółka Jawna przy nabyciu trzody chlewnej od rolników indywidualnych chce im wręczać talon (voucher), który przy kolejnej sprzedaży trzody chlewnej będzie wymieniany na gotówkę, która będzie wypłacana rolnikom przez Spółkę Jawną od razu przy zakupie trzody chlewnej.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą tego, w którym momencie należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów cenę nabycia trzody chlewnej, a także część stanowiącą dodatek kompensacyjny (dodatek lojalnościowy) #61485; z wyłączeniem wartości podatku naliczonego. Wskazał przy tym, że Spółka jawna prowadzi księgi handlowe zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości.

Mając zatem na uwadze informacje przestawione we wniosku oraz przytoczone powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że cena nabycia trzody chlewnej - jako wydatek bezpośrednio związany z przychodami - stanowi koszt uzyskania przychodów potrącalny w momencie uzyskania przychodów ze sprzedaży trzody chlewnej. Natomiast dodatek kompensacyjny (dodatek lojalnościowy) - jako pośrednio związany z przychodem - należy uznać jako koszt uzyskania przychodów w momencie ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) bądź innego dokumentu potwierdzającego zapłatę kwoty.

Wobec powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że całość ceny nabycia trzody chlewnej, w tym część stanowiąca dodatek kompensacyjny (dodatek lojalnościowy), z wyłączeniem wartości podatku naliczonego, będzie stanowić w momencie sprzedaży tej trzody przez Spółkę koszt uzyskania przychodów u Wnioskodawcy, w części przypadającej na udział Wnioskodawcy w zysku Spółki Jawnej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.