ILPB1/4511-1-214/16-2/KS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 2 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu do właściwego źródła przychodów - jest prawidłowe.

W dniu 2 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kwalifikacji przychodu do właściwego źródła przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Pozostaje w związku małżeńskim (razem z małżonkiem posiadają wspólność majątkową), ma jedno dziecko. W dniu 3 października 2015 r. małżonkowie dokonali zakupu mieszkania położonego w Z. Ze względu na specyfikę i charakter pracy (zawód: górnik) małżonkowie planują w przeciągu kilkunastu lat przeprowadzić się na stałe do zamieszkania w Z. Wnioskodawczyni zarówno pracuje jak i mieszka w miejscowości oddalonej o ok. 400 km od Z, tzn. miasta w którym znajduje się zakupiona przez Nią nieruchomość.

Jednakże na chwile obecną, ze względu na zamieszkanie w miejscowości innej niż miejscowość położenia nieruchomości, małżonkowie podjęli decyzję o przeznaczeniu mieszkania pod wynajem. Ze względu na specyfikę miejscowości (miejscowość turystyczna) utrudnione jest znalezienie stałego najemcy lokalu. Dlatego też decyzją małżonków lokal został przeznaczony na wynajem krótkotrwały dla osób przyjeżdżających do Z w celach biznesowych, turystycznych itp.

Umowy najmu pomiędzy Wnioskodawczynią a osobami korzystającymi z lokalu zawierane są na bardzo krótki okres np. 1 lub 2 dni lub tydzień, miesiąc. Ceny za najem ww. lokalu ustalane są za ww okres.

Działania prowadzone w związku z wynajmem nie są prowadzone w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany, który wiąże się z planowanym charakterem działań i realizacją poszczególnych zamierzeń w sposób ciągły. Na takie działania nie pozwala Wnioskodawczyni ww. odległość, praca w pełnym wymiarze czasu pracy (obojga małżonków). Wnioskodawczyni zamieściła informacje o oferowanym lokalu na jednym z bardziej znanych portali rezerwacyjnych. Jest to jednak jedyna forma upowszechniania informacji o mieszkaniu. Powodem wynajmu mieszkania jest jedynie chęć pomniejszenia kosztów utrzymania nieruchomości powstających w trakcie Jej nieobecności na miejscu (do czasu aż zamieszka w ww. mieszkaniu). Należy pamiętać, że pierwszoplanowym celem determinującym Wnioskodawczynię do zakupu nieruchomości było zamieszkanie w niej po przejściu na emeryturę, a przy okazji zapewnienie rodzinie miejsca pobytu na ferie, wakacje (tzw. mieszkanie wakacyjne).

Wnioskodawczyni jak również jej małżonek nie prowadzą żadnej działalności gospodarczej (oboje pracują na etacie), a lokal mieszkalny, który jest przedmiotem najmu, nie jest składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie posiada również biura i nie świadczy żadnych dodatkowych usług dla najemców. Z najmem lokalu nie będą powiązane usługi, tj.: recepcja, dostęp do restauracji, przyrządzanie posiłku oraz żadne usługi turystyczne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, przychody uzyskiwane przez Wnioskodawczynię w zakresie wynajmu mieszkania powinny być zakwalifikowane do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa", rozliczane w ramach zasad ogólnych (skala podatkowa) a nie do źródła przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy "pozarolnicza działalność gospodarcza". Innymi słowy, czy prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawczyni, wynajmując mieszkanie, nie musi prowadzić działalności gospodarczej i nie musi zgłosić/zarejestrować się w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowe jest stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawczyni osiąga przychody z tytułu "najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością", określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie ze źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna, prowadzi czynności związane z wynajmem mieszkania, należy przychody osiągane przez Wnioskodawczynię zaliczyć do źródła przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (najem).

Zdaniem Wnioskodawczyni wynika to z faktu, że ustawodawca w art. 10 ust. 1 ww. wymienił kategorie przychodów o charakterze równorzędnym, w tym odrębnie przychody ze źródeł "najem i podnajem", a także odrębnie przychody ze źródła jakim jest działalność gospodarcza. Potwierdza takie stanowisko także definicja "działalności gospodarczej" oraz,"pozarolniczej działalności gospodarczej", zawarta w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi bowiem, że "ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to działalność zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9".

Powołując się na słowa ustawy, działalność gospodarcza to taka działalność, która:

1) Jest prowadzona w celu osiągnięcia dochodu, przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, bowiem istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu.

W tej chwili należy nadmienić, iż Wnioskodawczyni zakupiła nieruchomość w celach zupełnie odbiegających od tych ww. Wnioskodawczyni zakupiła za atrakcyjną cenę mieszkanie, do którego po zakończeniu stosunku pracy i przejściu na emeryturę ma zamiar się przeprowadzić (Wnioskodawczyni wykonuje zawód górnika, co oznacza możliwość przejścia na emeryturę już po 25 latach pracy).

Chęć wynajęcia mieszkania jest spowodowana jedynie zmniejszeniem kosztów jego utrzymania w okresie przejściowym. Wynajem ma być krótkoterminowy przede wszystkim ze względu na częste wyjazdy Wnioskodawczyni wraz z rodziną w góry i zamiarem zatrzymania się w swoim mieszkaniu. Przychody osiągane w ramach ww. najmu są wprost nieproporcjonalnie niskie w stosunku do przychodów osiąganych przez małżonków ze stosunku pracy. Tym samym podkreślić należy, iż przychody osiągnięte z najmu nie są podstawowym źródłem utrzymania małżonków, a jedynie źródłem dodatkowym.

2) Wykonywana w sposób ciągły.

Wskazać należy w tym miejscu, iż najem dokonywany przez Wnioskodawczynię (i małżonka) nie ma charakteru ciągłego, profesjonalnego. Najem dokonywany jest okazjonalnie, w takim zakresie w jakim znajdują się osoby chętne zamieszkać w lokalu.

3) Prowadzona w sposób zorganizowany, co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa obrocie gospodarczym.

Również w tym punkcie stan faktyczny nie pokrywa się z warunkami niezbędnymi do powstania działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni ma co prawda zamiar korzystać z usług biura rachunkowego, aczkolwiek jest to spowodowane całkowitą nieznajomością przepisów i niewiedzą w zakresie zagadnień finansowo-księgowych. Należy podkreślić, że Wnioskodawczyni corocznie zgłasza się do biura rachunkowego w celu rozliczenia się z podatku, co jest najlepszym potwierdzeniem jego nieporadności w zakresie rozliczeń.

Działania Wnioskodawczyni nie spełniają wszystkich wyżej wymienionych przesłanek, nie można więc uznać, iż osiągając przychody z najmu posiadanego lokalu mieszkalnego, spełniają przesłanki do uznania ich za źródło przychodów określonej jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Przedmiotem najmu jest jedynie jeden lokal mieszkalny, świadczy to o ubogiej ofercie lokali mających być przedmiotem najmu. Najemcami mogą być zatem tylko osoby korzystające z niego na cele mieszkalne, nie mogą być to podmioty gospodarcze, które potencjalnie mogłyby wykorzystać je na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Można wiec zatem stwierdzić, że ww. składniki majątku są przeznaczone na cele prywatne Wnioskodawczyni, a przychody z ewentualnego najmu nie mają charakteru profesjonalnych działań zmierzających do uzyskania maksymalnych przychodów z najmu.

Zarówno wąski zakres działalności (jedna kawalerka), brak zarobkowego charakteru (a jedynie zmniejszenie kosztów utrzymania) oraz sposób zorganizowania (całkowity brak wiedzy o świadczeniu usług najmu) świadczą o braku znamion działalności gospodarczej. Nie można wnioskować, iż dokonywanie przez Podatnika niektórych czynności związanych z oferowaniem lokalu potencjalnym najemcom (np. ogłoszenie w internecie), prowadzenie rozliczeń z najemcami (np. korzystanie z płatności internetowych), korzystanie z usług podmiotu profesjonalnie zajmującego się rozliczaniem podatków) wykazuje znamiona prowadzenia działalności gospodarczej. Stwierdzić należy, iż działania takie wpisują się w zwykły zakres działań podejmowanych przez osoby osiągające przychody z najmu. Bez względu na okres na jaki lokal jest wynajmowany pozostaje fakt, iż osoba posiadająca lokal na wynajem i chcąca znaleźć najemcę podejmuje działania zmierzające do rozpowszechnienia swojej oferty (ogłoszenia), a także prowadzi działania związane z bieżącym rozliczaniem się z danym najemcą (rozliczanie płatności za media, rozliczenia czynszu najmu, rozliczenia podatków).

Wnioskodawczyni nie planuje zwiększać liczby oferowanych lokali do wynajęcia, a co istotniejsze zamierza za jakiś czas zaprzestać wynajmu wyżej omawianego lokalu. Ponadto podkreślenia wymaga fakt, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia osiągania i rozliczania dochodów z najmu od faktu, czy nieruchomości jest wynajmowana na dłuższe, czy też krótsze okresy czasu.

Prawidłowe jest także stanowisko, że w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, Wnioskodawczyni jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, osiągająca przychody z tytułu najmu, dzierżawy, poddzierżawy może opłacać podatek przy zastosowaniu skali podatkowej, które określa ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Co do zasady, wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza, tym samym osiągnięte dochody z takiego najmu są opodatkowane zgodnie z formą opodatkowania właściwą dla tejże działalności gospodarczej. W myśl art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w interpretacji z dnia 25 września 2009 r. (nr ITPB1/415-570/09/HD) zauważył z kolei, że podatnik może wyodrębnić dwa źródła przychodów, tj. najem prywatny i prowadzony w ramach działalności gospodarczej. Oznacza to, że może np. wynajmować jedno ze swoich mieszkań w ramach najmu prywatnego i prowadzić działalność gospodarczą w zakresie wynajmu lokali w budynku usługowym również należącym do niego. Oczywiście budynek wynajmowany w ramach najmu prywatnego nie może stanowić składnika majątku wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów uzyskiwanych z najmu ustawodawca pozostawił podatnikowi. Powyższe wynika z wielu interpretacji dotyczących opodatkowania najmu, np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 lutego 2011 r., nr IPPB1/415-1142/10-2/EC, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 kwietnia 2010 r. nr IBPBII/I/415-121/10/ASz, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 lutego 2012 r. nr IPPB1/415-1072/11-4/MS, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 16 sierpnia 2012 r. nr ITPB1/415-601/12/DP.

W związku z powyższym Wnioskodawczyni uważa, że jego rozliczenia ze Skarbem Państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych są prawidłowe, tj. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (nie ma obowiązku prowadzić działalności gospodarczej), osiągająca przychody z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy. poddzierżawy może opłacać podatek wg skali podatkowej, wskazując jako źródło przychodów źródło wskazane w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych "najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przepis art. 10 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu pogrupowanie tych źródeł według podobnego charakteru, co następnie skutkuje zróżnicowanym traktowaniem tychże źródeł. Ustalenie, z jakiego źródła pochodzi przychód, ma ogromne znaczenie dla określenia chociażby takich kwestii, jak ustalenie sposobu opodatkowania przychodu, możliwości odliczenia kosztów jego uzyskania itp. W pewnych sytuacjach możliwe jest występowanie wątpliwości, do jakiego źródła przychodów należy zakwalifikować danego rodzaju przychód.

I tak zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy - odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

* najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą,

* pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z treścią art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej - oznacza to zarobkową:

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pojęcie pozarolniczej działalności gospodarczej użyte w cytowanym przepisie art. 5a pkt 6 ustawy wymaga, aby był to jeden z wymienionych w lit. a-c) rodzajów działalności oraz opierał się na następujących przesłankach:

* zarobkowym celu działalności,

* wykonywaniu działalności w sposób zorganizowany i ciągły,

* prowadzeniu działalności we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. u podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzić należy, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy). Za decydujące dla kwalifikacji do właściwego źródła przychodu uznać należy to, czy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą, albo wynajem jest przedmiotem takiej działalności. W takich bowiem przypadkach przychody z wynajmowania nieruchomości traktowane są jako przychody ze źródła - pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem są właścicielami lokalu mieszkalnego, położonego w miejscowości turystycznej. Zainteresowana planuje w ciągu kilkunastu lat przeprowadzić się do ww. miejscowości i zamieszkać w zakupionym mieszkaniu. Obecnie jednak Wnioskodawczyni podjęła decyzję o przeznaczeniu nieruchomości na wynajem. Działania prowadzone w związku z wynajmem nie są prowadzone w sposób metodyczny, systematyczny i uporządkowany. Umowy najmu między Wnioskodawczynią a osobami korzystającymi z lokalu zawierane są na krótki okres, np. 1 lub 2 dni, tydzień, miesiąc. Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, a lokal mieszkalny będący przedmiotem najmu nie jest składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące przepisy stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej i nieruchomość, która jest przedmiotem najmu, nie będzie składnikiem majątku związanym z działalnością gospodarczą oraz najem nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły - to przychody uzyskane z najmu tego lokalu będą stanowić źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu natomiast do kwestii "rejestracji działalności gospodarczej" tutejszy organ informuje, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do oceny postępowania podatnika, w szczególności oceny racjonalności podejmowanych przez niego decyzji. Nie ma również uprawnienia do interpretowania przepisów ustaw innych niż przepisy prawa podatkowego, do których zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, należy zaliczyć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych, przy czym mianem ustaw podatkowych - w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej określa się ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Zagadnienie zaś dotyczące rejestracji działalności gospodarczej należy do zakresu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej z dnia 2 lipca 2004 r. (Dz. U. z 2015 r. poz. 584), której to przepisy nie stanowią przepisów prawa podatkowego zdefiniowanych w cytowanym powyżej art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.